▪◆▪مشاعره با شعر نو▪◆▪

[gamzade]

م
ميرم از شهري که هيشکي نفهميد غمم چيه
هيشکي ازم نپرسيد درده دل ديوانم چيه
ميرم تا نمونه از منه غريب و تنها هيچ نشونه....

[Bisarotahebelataklif]

من آن کالام را دریا فرو برده
گله ام را گرگ ها خورده
من آن آواره این دشت بی فرسنگ
من آن شهر اسیرم ، ساکنانش سنگ

اخوان ثالت - قصه شهر سنگستان

[*Tamana]

گ
گاه مي شود از راه دور
با آبي رگ هاي دست يار
با ستاره هاي آسمانش نبض زد

[پسر شاد]

درد دل با کس نگفتم،درد من گفتن نداشت
خنده بر لب میزدم هر چند خندیدن نداشت
                               پروانه حسینی

[پسر شاد]

تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو
ولی ای بی وفا از بی وفا هم انتظاری هست
            

---

تو خواب روز های روشن خود را ببین،ای دوست!
شبت خوش گرچه امشب نیز من تا صبح بیدارم

[[ SouL ]]

مگذارید به هر گوش غریب افتضاحم برسد
پچ پچ مردم مرا بیش عذابم بدهد
هر بهاری عبورش به زمستان گذرد
بگذارید به هرجا که دلش خواست برود

[[ SouL ]]

در آن دفتر سیمی خاطراتم
تو را ، عشق اول نوشتم
همان عشق کودک .

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

كجاست خانه دوست؟
نرسيده به درخت
كوچه باغي است
كه از خواب خدا
سبز تر است
و در آن عشق به اندازه
پرهاي صداقت آبي است.

[Nakhasteh]

تو که مرا به پرده‌ها کشیده‌ای
چگونه ره نبرده‌ای به راز من
گذشتم از تن تو زانکه در جهان
تنی نبود مقصد نیاز من

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

آن دل که شد او قابل انوار خدا

پر باشد جان او ز اسرار خدا

زنهار تن مرا چو تنها مشمر

کو جمله نمک شد به نمک‌زار خدا