چون در زبان ولغت عربی پ نداریم ما ایرانی ها این گونه سخن میگوییم !

[☼ سلنا 1380 ☼]

واقعاً به چه علت، بسیاری از ما هر آنچه که بعنوان فارسی به ما معرفی می شوند را بدون اینکه ذره ای آنها را با فرهنگ فولکلورمان و دستورزبان کنونی فارسی تطبیق دهیم، آن را باور می کنیم؟

اسم بردن از اسماء ترکی به نام فارسی ، کمتر از یک دزدی در روز روشن نیست! هر اظهار نظر کننده ای در باب اسماء رایج در منطقه آسیا، حتماً بایستی قوائد زبان ترکی را بداند.


طهماسب ◄ تایمازئب (بی همتا شده) (چندی از معادل های این اسم در ترکی ◄ تایماز(هیچگاه همتا نمی گیرد-بی همتا) - تایمور(تیمور) (همتا نمی گیرد) و ...)

گئرچک ◄ از ریشه "گئرچمک" به معنای "حق - حقیقی"

چِزاندن ◄ ترجمه مستقیم از کلمه "چِزیردمک" به معنای "...وزاندن" -- این اصلاح رایجه در ترکی، مستقیماً به فارسی ترجمه شده است

باج ◄ از ریشه "با(نظاره)" بمعنای "حق النظاره - چیزی که در بابت نظارت می گیرند"

ویرانا(ویرانه) ◄ از مصدر "ویرماق" بمعنی "زده شده - متأثر از زدن"

ایپریشیم (ابریشم) ◄ (ایپ + ریشیم) نخ رشته ای - نخ رشته شده

یار ◄ بمعنی نیم (همین بار معنایی آن در اشعار می باشد ◄ یار بمعنی نیمه ای از انسان)

شادباش ◄ خوش سر

دوْشمن ◄ از ریشه "دوْشمک" بمعنی "در افتادن" -- این کلمه در ترکی با مشتق دیگرش نیز بکار می رود"دوْشوْنتی دوْشمک"

اومود(امید) ◄ از مصدر "اومماق"(منتظر شدن به امید چیزی) بمعنی "شخص امیدوار" می باشد. این کلمه عیناً در فارسی بجای فعل بکار گرفته می شود.

درد ◄ از مصدر "درمک"(دریدن!) بمعنی دریده شده از انسان --- عیناً مقابل همان کلمه، کلمه "درمان" بمعنی چیزی که جایگزین درد است، بطور عامیانه درمان درد.

آرام ◄ از مصدر "آراماق" بمعنی فاصله انداختن(ایضاً بصورت غیر صریح بمعنی دنبال چیزی گشتن) -- بمعنی انجام کار با فاصله (معادل همین کلمه، کلمه "یاواش" در ترکی بمعنی با نرمش انجام دادن می باشد)

خانه ◄ خان + حرف ربط در کل بمعنی "محل خان ، مربوط به خان، خان نشین"

سارای (سرای) ◄ از مصدر "ساریماق" بمعنای محل پوشیده شده، سر پوشیده

قالی ◄ از مصدر "قالماق" بمعنی "مانا" (ایضاً اکثریت کلمات مربوط به بافندگی نیز برگرفته از ترکی می باشند "کیلیم، جئجیم، گبه، سیجیم، خورجون، کوْجی و ...")

تون(توان) ◄ از مصدر "توْنمک، توْسمک" همچنین کلمه توْسن(توسن) به اسبی گفته می شود که نیروی فراوان و رام ناشدنی داشته باشد.

گوپ(کوب) ◄ از مصدر "گوپاماق" دقیقاً بمعنی کوبیدن می باشد. (گوپون(کوبه) و ... از مشتقات این کلمه اند)

چیراق(چراغ) ◄ از مصدر "چیراماق" بمعنی روشنایی کوچک به اضافه پسوند نسبت.


و هزاران نمونه کلمه ترکی دیگر در فارسی که تنها دفاعشان در مقابل غارت، قائده مندی و برخورداری از قوائد بی استثنای زبان ترکی است.
-----------------------------------------------------------------------------------

ضمناً قبل از تفکر به این که چرا اسامی عربی و ترکی جایگزین اسامی مذکور است، بایستی به این بیاندیشیم که چرا این اسامی بصورت فولکلور نبوده است و پس از به قولی هزاران سال، چرا اکنون معرفی می شوند؟! و اینکه چه نسبتی با قوائد فارسی کنونی دارند؟ بنده این سخنان را در جهت توصیه گفتم، به احتمال قریب به یقین، این راه، راه اشتباهی است.

:297::p319: