نستور ماخنو انقلابی آنارشیست اوکراینی و از شخصیتهای تاریخ انقلابهای آنارشیستی
است.
پی از انقلاب اکتبر در امپراتوری روسیه دهقانان اوکراینی به ویژه در جنوب، با خودداری از
پذیرش شرایط پیمان برست ـ لیتووسک (Brest-Litovsk منعقده در مارس ۱۹۱۸) که طی آن
مقامات جوان بلشویک اوکراین را به امپراتوری اتریش-آلمان واگذار کردند، در قالب یک ارتش
پارتیزانی گرد هم آمدند و ماخنو را از میان خودشان به فرماندهی ارتش برگزیدند.
نستور ماخنو توانست نظام تقسیم اراضی و قانون اساسی شوراها را به اجرا بگذارد. در این
قانون، شوراها از جایگاه مجامع آزاد فدرال برخوردار بودند. به همین دلیل، پس از پیمان صلح
۱۱ نوامبر، ۱۹۱۸ او با نیروهای ملیگرای سیمون پتلیورا (Simon Petlioura) و سپس با
روسهای سفید به فرماندهی آنتون دنیکین (Anton Denikine) که تحت حمایت نیروهای
متفق فرانسوی و بریتانیایی قرار داشت به جنگ پرداخت؛ نیروهای متفق درصدد بودند که به
هر قیمتی شده از گسترش جنبش انقلابی به سوی اروپای شرقی جلوگیری کنند.
ارتش پارتیزانی ماخنو ضمن حفظ استقلال خود پیمانی با ارتش سرخ در مقابل این دشمن
مشترک به امضا رساند، اما بعدها به این ارتش پارتیزانی خیانت شد و جنبش از هم
فروپاشید. از نظر تروتسکی، این ارتش فقط «شورشی با عناوین پوششی بود که تلاش
میکرد حکومتی بورژوازی را به نفع کولاکها به قدرت برساند.» اما در واقع، مدافعین حکومت
تکحزبی بلشویکی نمیتوانستند تحقق عملی شعارهای استقلال و دموکراسی مستقیم
را تحمل نمایند. ماخنو که تحت تعقیب قرار گرفته بود مجبور شد در اوت ۱۹۲۱ میدان نبرد را
ترک کند و به کشور رومانی پناهنده شود. او سرانجام در سال۱۹۲۵ به پاریس رسید، مدتی
در شرکت رنو مشغول به کار شد و سرانجام در حالی که تقریباً از سوی همه به فراموشی
سپرده شده بود در ژوئیه۱۹۳۴ در اثر بیماری سل در گذشت.
به اقتباس از ویکیپدیا
او واقعا شخص بزرگ ومبارزی بود ومکتب او بعنی آنارشیست مکتبی خوب وبی نقص بود.کمونیست ها با دیکتاتوری وتک حزبی لنین از مسیر درست انقلاب منحرف شدند.
(ارامش خودتونو حفظ کنید)