رنجی به نام دختر بودن

[خانوم گل]

زن عشق مي كارد و كينه درو مي كند...

ديه اش نصف ديه توست و مجازات زنايش با تو برابر...


مي تواند تنها يك همسر داشته باشد


و تو مختار به داشتن چهار همسرهستي ....


براي ازدواجش ــ در هر سني ـ اجازه ولي لازم است


و تو هر زماني بخواهي به لطف قانونگذار ميتواني ازدواج كني ...


در محبسي به نام بكارت زنداني است و تو ...


او كتك مي خورد و تو محاكمه نمي شوي ...


او مي زايد و تو براي فرزندش نام انتخاب مي كني....


او درد مي كشد و تو نگراني كه كودك دختر نباشد ....


او بي خوابي مي كشد و تو خواب حوريان بهشتي را مي بيني ....


او مادر مي شود و همه جا مي پرسند نام پدر ...


و هر روز او متولد میشود؛ عاشق می شود؛ مادر می شود؛

پیر می شود و میمیرد...

و قرن هاست که او؛ عشق می کارد و کینه درو می کند


چرا که در چین و شیارهای صورت مردش به جای گذشت،


زمان جوانی بر باد رفته اش را می بیند و در قدم های لرزان مردش؛


گام های شتابزده جوانی برای رفتن و درد های منقطع قلب مرد؛


سینه ای را به یاد می اورد که تهی از دل بوده و پیری مرد رفتن و فقط رفتن را در دل او زنده می کند...


و اینها همه کینه است که کاشته می شود در قلب مالامال از درد...!
و این رنج است

دکتر علی شریعتی

دمت گرم دکتر جون.روحت شادویادت گرامی.عجب حرفی زدی.ایول.