02-05-2013، 7:53
دونفر همواره به من امید می دهند: او و او.
اوی اول همان است که بیکران نزد او ذره ایست
و پنهانی امید را در وجودم قرار می دهد
و اوی دوم همان است که ذره ای از بیکران است
و من به خاطرش پنهانی امید دارم.
اوی اول همان است که بیکران نزد او ذره ایست
و پنهانی امید را در وجودم قرار می دهد
و اوی دوم همان است که ذره ای از بیکران است
و من به خاطرش پنهانی امید دارم.