لغاتی که از فارسی به انگلیسی رفته اند

[Actinium]

دوست عزیز مطالبی را که در اینجا به آن اشاره می کنید، مثل ترکی بودن کلمه گنج ، واقعا اولین بار است که می شنوم. کدام زبان شناسی این سخنان را تایید کرده. اهمیتی ندارد خارجی باشد یا ایرانی. این که یک زبانشناس و محقق یک مسئله را مطرح و برآن پافشاری کند، مشکلی را حل نمی کند. از این ادعا ها در دنیای علم بسیار بوده و هست و خواهد بود ولی در نهایت آنچه مورد قبول همگان قرار می گیرد و باقی می ماند آن چیزی است که اکثر محققان به درستی و اصلیت آن صحه گذاشته اند. امروز دایره زبان های ترکی-آلتایی و هندو - اروپایی قوام گرفته و مسائل مربوط به تاریخ ایران با اجماع حداکثری باستانشناسان و زبانشناسان مسجل شده .
با یک کتیبه که معلوم نیست دقیقا به چه دورانی می رسد، تاریخ آن چه بوده، فرهنگ آن از کجا نشات گرفته، آبی گرم نمی شود.

البته این اجماع تاریخدانان و زبانشناسان تنها شامل ایرانی ها نیست بلکه بسیاری از محققان غربی نیز با بسیاری از این نظریه هم آوا هستند. مگر اینکه بخواهیم تمام دنیای علم را دشمن خونی ترکان معرفی کنیم و از توهم توطئه سخن بگوییم.

این زبان اورخون را که گفتید کتیبه آن پیدا شده، تا کنون در لیست زبان های رمز گشایی شده باستانی نیافته ام.

مساله دیگر اینکه چطور یک شاعر که زبان مادی اش ترکی است در اشعارش به چند کلمه ترک اکتفا می کند. این بحث را برای مشخص شدن حقیقت مطرح می کنم. به نظرم صرف چند کلمه ی ترکی در میان ده ها هزار بیت شعر، چیزی را اثبات نمی کند. در ضمن باید توجه داشت که مصطلح شدن چند واژه ترکی در شرایط که ایرانی شاهد حضور روزفزون ترکان در ایران بوده و شاهان ترک از مدت ها قبل بر این سرزمین می تاختند و ورود طبیعی آن در شعر افراد آن دوران ، نمی تواند چندان غریب باشد. ممکن امروز نیز کسی در اشعار خود از لغات مصطلح فرانسوی یا انگلیسی استفاده کند. آیا آیندگان می تونند او را مادر زاد انگلیسی بدانند...؟!!!

در حقیقت دوست عزیز تاریخ و بسیار علوم مرتبط با آن - چه منابع داخلی و چه خارجی- بر مهاجرت ترکان صحه می گذارد . دلیل این همه اصرار و ادله سست که برای رد آن مطرح می شود را نمی فهمم. تاریخ سلجوقیان و غزنویان و خوارزمشاهیان مملو از این مدارک است. تواریخی که بعضی در دربار خود ترکان نوشته شده. معنای این همه اصرار چیست واقعا؟

مثلا اگر تبریزی ها در قرن چهارم ترکی سخن می گفتند هیچ گاه قطران شاعر تبریزی در غم زلزله تبریز برای دلداری دادن به همشهریان خود شعر پارسی نمی گفت. اصلا مگر ممکن است ملت ترک در آن ناحیه چندین قرن درباره زبان مادی شان ساکت باشند و حتی یک قطعه شعر هم نداشته باشند.؟ ما می بینیم که در گذشته حتی شخصی مثل سعدی به لهجه شیرازی یا باباطاهر به لهجه همدانی شعر گفته ، آیا با حساب منطقی است که در شرایط استیلای ترکان ، ترک زبانانی که شما از آنها اسم می برید، سکوت اختیار کرده باشند؟ محال ممکن است.