25-12-2012، 9:29
من به مهماني دنيا رفتم:
من به دشت اندوه،
من به باغ عرفان
، من به ايوان چراغاني دانش رفتم.
رفتم از پله مذهب بالا.
تا ته كوچه شك ،
تا هواي خنك استغنا،
تا شب خيس محبت رفتم.
من به ديدار كسي رفتم در آن سر عشق.
رفتم، رفتم تا زن، تا چراغ لذت،
تا سكوت خواهش،
تا صداي پر تنهايي.
من به دشت اندوه،
من به باغ عرفان
، من به ايوان چراغاني دانش رفتم.
رفتم از پله مذهب بالا.
تا ته كوچه شك ،
تا هواي خنك استغنا،
تا شب خيس محبت رفتم.
من به ديدار كسي رفتم در آن سر عشق.
رفتم، رفتم تا زن، تا چراغ لذت،
تا سكوت خواهش،
تا صداي پر تنهايي.