13-12-2012، 20:39
مــی خـواهـم بـرگـردم بــه روزهـای کـودکـی ، آن زمــان هــا کــه : پــدر تنهــا قــهرمـان بــود .
عشــق، تنـــها در آغــوش مــادر خــلاصـه میــشد
بـالاتـریــن نــقطه ى زمیــن، شــانه هــای پـدر بــود ...
بــدتــرین دشــمنانــم، خواهــر و بــرادر هــای خــودم بــودنـد .
تنــها دردم، زانــو هــای زخـمـی ام بـودنــد.
تنـها چیــزی کــه میــشکســت، اســباب بـازیــهایـم بــود
و معــنای خــداحافــظ، تــا فــردا بــــود...!
عشــق، تنـــها در آغــوش مــادر خــلاصـه میــشد
بـالاتـریــن نــقطه ى زمیــن، شــانه هــای پـدر بــود ...
بــدتــرین دشــمنانــم، خواهــر و بــرادر هــای خــودم بــودنـد .
تنــها دردم، زانــو هــای زخـمـی ام بـودنــد.
تنـها چیــزی کــه میــشکســت، اســباب بـازیــهایـم بــود
و معــنای خــداحافــظ، تــا فــردا بــــود...!