گفتگو آزاد | نُسخه [467]

[Prometheus]

میدونی،حس میکنم هیچوقت درونگرا نبودم.
وقتی بش فکر کردم به این نتیجه رسیدم که من یه برونگرای سرکوب شده‌ام.
میدونی چی میگم؟
احساساتی بودنم به خاطر سنم بود،شاید به خاطر مشکلاتی که داشتم.
کلا عجیبه...حس میکنم الان خودمم،IF مال من نبود.بهم تحمیل شده بود.

حسین خیلی فلسفی‌ شدی چت شده؟

چت شدم.

---

میدونی،حس میکنم هیچوقت درونگرا نبودم.
وقتی بش فکر کردم به این نتیجه رسیدم که من یه برونگرای سرکوب شده‌ام.
میدونی چی میگم؟
احساساتی بودنم به خاطر سنم بود،شاید به خاطر مشکلاتی که داشتم.
کلا عجیبه...حس میکنم الان خودمم،IF مال من نبود.بهم تحمیل شده بود.

دقیقا منم حس میکنم درونگرایی من بخاطر مدرسه بوده.. انقد که بهم میگفتن بچه خوب باید ساکت باشه و شلوغ نکنه و.. منم باورم میشد.. بخاطر ساکت بودن هم تشویق میشدم توسط خونواده و مدرسه.. به قول یکی از دوستام مدرسه دانش آموزی رو خوب میدونه که ساکت و توسری خور و افسرده باشه.. بعد مدرسه همه چی توم عوض شد. کلا انگار یه آدم دیگم.. بعد ولی متاسفانه کرونا اومد. دوباره به زور باید درونگرا میشدم.. انقد که دور از آدما بودم. الان که کرونا رفته بازم دارم حس میکنم که خودمم

اره قبول دارم،مدرسه بزرگترین مشکلات رو برای هممون ایجاد کرد.
هیچوقت توش چیزی رو‌که باید بهمون یاد ندادن هیچ،هرچیم درست بود رو‌ اشتباه میدونستن.
هیچوقت زنگ‌هنر درستی نداشتیم،ورزش که مسخره بازی بود همیشه. فقط به کسایی که به قول تو توسری خور و ساکت بودن اهمیت میدادن.واقعا چیز ترسناکیه سهند!
خانواده هم خیلی تاثیر داشت روم،وقتی داشتم‌تو‌جمع حرف میزدم یهو عمو،دایی یا هر خر دیگه ای می‌پرید وسط حرفم بعد بهم میگفتن تو‌حرف بقیه نباید بپری.
من حق نداشتم تو جمع حرف بزنم...کل بچگیمون رو‌توی دیکتاتوری وحشتناکی گذروندیم...