0 تحلیل، نقد و پیشنهاداتِ داستان تــاریــخ اَدوار 0

[فرنودِ بن گیومرث]

اِهم اهِم راجع به اپیزود دهم  

اول از همه قیافه ی @Волшебник وقتی فهمید معنی اسمش تو داستان میشه "مریم گلی" دیدنیه یوهاها :V
ازنظر تایمم مثه اینه با ممّد قرار بذاری بعد بفهمی اسمش تو شناسنامه شرمیلاعه D::::
معنی اسامی :
تایم (Thyme) : آویشن
سیج (Sage) : مریم گلی

آقا خدایی از این قسمت به بعد انگار باید برا اپیزودات محدوده سنی تعیین کنی ، چه وضعشه -_-*  
من با 20 سال سن هنوز تحمل توصیف های وحشتناکی که از بریدن دست و ارّه و استخون و فلان کردیُ ندارم !

فقط مودِ @•ДmịrHoSsiŋ• و @Medusa رو خریدارم .. قشنگ بالان :V  
"صنم نفس عمیقی کشید و احساس کرد با هر بار نفس کشیدن یک سانتی متر از سطح زمین بالاتر می رود."
"پرنده ها از روی شانه، زانو و ساعدِ امیرحسین پر زدند و رفتند."
البته خب این قسمتا یکمم بدآموزی داره دیگه .. این چیزارو نباید خوب و لذتبخش نشون بدی !

و حالا شخصیت خودم تو این اپیزود *-*
تا اینجای داستانت: "نفس های تایم بوی مریم گُلی می داد و گردنِ سِیج بوی ِ آویشن امّا اتاق بوی رزماریِ بارون خورده."
من این مدلی بودم :  
تا رسیدیم به این قسمت :
"سِیج همچو بید لرزید.
تایم باد خنکی را میان موهایش حس کرد ، گویی که بر روی چمنِ داغ از آفتاب دراز کشیده ای که نسیمی به خنکایِ دمِ صبح نوازشت می کند."
.____.*
و سلولهای مغزِ من شیهه کشان شروع کردن دوییدن :|  
چی بود آخه ؟ :|
چرا ؟ :|
اصن من چه کارِ اشتباهی در زندگیم کردم که تو با خودت فکر کردی : بذار این آوا رو با اون پسره مدیره ( که حتی من اسمشُ نمیدونم و یکی دو بار تو گ.آ نزدیک بود دعوا کنیم :| ) بذارم بغلِ هم ؟ :|
ولی خب زیبا بود و من در لفافه گفتنتُ دوس دارم ..  
بخصوص در چنین صحنه هایی .. به آدم این حسُ میده که واقعا منظور نویسنده همین بوده که من فکر میکنم یا ذهنِ من خیلی منحرفه ؟! :>

یه چیز دیگه هم اینکه نقل قول که میکنی اسمِ اون طرف رو بگو .. مخصوصا اوایل اپیزدوت .. آدم گاهی تنبلیش میاد بزنه رو لینک پروفایلِ طرفُ ببینه تا بفهمه کیه !
مکالمه دو نفر اگه داره تکرار میشه هی .. اونموقه اسمارو حذف کن از علائم(+ - و ...) استفاده کن ._.* (البته خودت بهتر از من میدونی ! )

@*VENUS* هم که فعلا چنتا اپیزوده تو شُکه    

پیانوعه اول داستانت عالی بود.
ماژور و مینور و فلانُ هم نفهمیدم قضیَشُ !

دستت هم درد نکنه .. استعداد جان @فرنودِ بن گیومرث

به به.
من شیفته کامنت های شومام.

اوّل بذار تا یادم نرفته راجع به اسامی بالای هر بخش بگم:

ماژور و مینور دو گام موسیقی اند که یکی شعف برانگیزه و دیگری حزن برانگیز و لا بمل مینور و فا دیز ماژور هم گام های نسبی رو تشکیل می دند. گام نسبی چیه؟ تلفیق ماژور و مینور . یه گام ماژور و یه گام مینور تا به تعادل برسند.

حالا چرا از گام موسیقی استفاده کردم؟ چون به نظرم این اپیزود هر بخشش یک جا اوج می گیره و یک جا سقوط می کنه.
به جز بخش "مینور" که ما کم کم بعد از تموم شدن دیالوگ های لازمه اون بخش رو رها می کنیم و جاش لا بمل مینور رو میاریم که سرخپوست گرانقدرمونه.

اوجش جاییه که صنم، امیرحسین رو به شکل یک ویولن سِل می بینه و امیرحسین هم پرنده ها رو می بینه. شوما و سیج هم برای خودتونید و سرخپوست هم داره دستش رو می بره.

سقوطشم جاییه که های بودن صنم و امیرحسین تموم می شه و به واقعیت بر می گردند و استخون سرخپوست هم بالاخره می شکنه و شوما و سیج هم کارتون تموم می شه.


خب ، راجع به محدودیّت سنّی و بدآموزی باهات موافقم ولی باورت می شه تا الان خیلی سانسور کردم؟
شاید به خاطر اینه که جهان بینی من خیلی فرویدیه که همه چیز رو برگرفته از مسائل سکشوآل می دونم.

راجع به علامت ها هم به روی چشم ، جاشون رو به اسامیِ رفقا می دند .
:دی


به طور کلی خوش حالم که به نظرت اپیزود دهم گیج کننده نبود. از اون جایی که فرم و محتوا دو روی یک سکه اند می خواستم گیچ بودن های ناشی از پیوت یا چیز های دیگه رو توی فرم هم پیاده کنم.



خلاصه که مرسی بابت این که نوشتی و با تمام شلوغی هایی که داری داستان رو می خونی.
نکته ای باز یادت اومد حتماً بگویَم.


ارادتمندِ شما ، فرنود.