گفتگوی ازاد نسخه ۳۹۷

[ᴀᴡᴀʏᴀᴜʀᴏʀᴀ]

شب ب فنا خواهران برادران♥

میدونی بعضیا چشاشونو که میبندن انگار قند تو چایین!اصلا چرا بعضیا؟همه...
انگار اون دایره رنگیه برّاق که همیشه جذابه میشه مروارید و قلب منم خب..صدف!
صدف بودن خیلی هنر میخوادا!خیلی باید قوی باشی که بتونی مرواریدتو سالم نگه داری و کسی صاحابش نشه چون اون مروارید امانته توعه...خب برگردیم به اولین جمله ای که گفتم چطوره؟چشای من همون مرواریدین که نقش قند و دارن!من چشام تو نگاه بستتم غرق میشه حتی!ولی خب منکه یه مروارید بیشتر ندارم!من میشم کوهی که سراسر تو رو بپوشونه هوم؟ولی به وقتشم میشم موج دریا تو تابستون!(:

راستی
شبتم بخیر

قلمم افتضاحه ولی به روم نیار!