بغض قلم ❥ .. (نسخه دهم)

[ÆMÆշЇÑζ]

سری اول بغض قلم.. ( پارت به پارت بارگذاری میشه ) من و عباس و اسایشگاه ( داستان نیس , بر اساس حقیقته فقد اسامی عوض شده , پس جاش تو بغض قلمه .. گرچه ک متن بار سنگین معنایی داره , پس اگه کسی مشتاق معانیش بود بیشتر فکر کنه , یا بپرسه.. )

من یه مرد عصبانیم
الان چند روزه منو به زور اوردن اسایشگاه ولی دگ اهمیتش به چپمم نیست
همه حس خوبا از خواب به بعده ...
میکشم عقاب رو تا دم تخت و پرتابتش میکنم تا خودش واسه خودش خوابش ببره..
تو خواب تا دلم بخواد فریاد میکشم به هر زبونی که دلم میخواد
سرهرکسی که بخوام..دلم تنگ نمیشه اونجا  , گشاد میشه..
مکافات دوباره از موقعیه که بیدار میشم
دوباره دلتنگی و یه سری پوزه بند یه بار مصرف ..
روزی یه بار عوضشون میکنم.. این نسخه دکتره البته..
از موقعی که عربده کشی ویروسی شده .. (:
کردنش یبار مصرف , اینطوری قابل کنترل تره مث اینک..
اما هنوزم احتمال پخش ویروسش منتفی نشده..
مادرمم ویروسی بود , احتمال اینکه وقتی منو حامله بوده ی ویروس هم برای من کنار گذاشته اصلا دور از ذهن نیس..
و من شدم اینی ک الان اشتباهی اینجام.. ( اسایشگاه روانی..)

  The End of part I

روزی دوساعت پوزه بند جهت کمتر زر زر کردن ..
تا قبلش خیلیم زور زدم اینطوری نشه ..
دهن بند زدیم ,  بی حرفی تمرین کردیم , بیشتر فکر کردیم .. به خودمون , به حرفامون..!!
تمرین بیشتر گوش دادن..به قلبمون به صدا دل و رودمون .. همش با یه سینگال معکوس از هم پاشید
تا دهن باز کردم حرف عادی بزنم رشته کردم تپید گلوم تو داد و بیداد...
از اونا چشم و ابرو , از من هوار هوار که بابااا منم ادمم ..  منم حررررفم میاد.. همش حرررفه.. فقط یکم صدام بلنده .. ویروس تو گلومه .. اداشو که در نمیارم (:
یکی اونجاس عباس .. اون گفت میبینه ویروس رو ..
باور کردم که میبینه ...

The End of part II