گفتگوی آزاد || نسخه ۳۷6

[*Aɴѕel*]

سفید لاغر بودم. نانازو بودم .پرحرف، بهم میگفتن بزرگونه حرف میزنه و خجالتی.

لنتی  
ته خلاصه

---

به حول قوّه الهی / اهرِمنی.

راجع به تایپکت باید دو تا نکته بگم :

یک. من هیچی یادم نبود جز چند صحنه پرت.
دو. باعث شد فکر کنم تا یادم بیاد.


خب ، ویژگی ظاهری که تقریباً همین قدر لاغر بودم اون موقع ولی نسبت به هم سن هام قدم بلند تر بود برعکس الان که قد متوسّطی دارم. موهام هم گویا یا حوصله کوتاه کردن نداشتم یا خانواده خیلی حوصله نداشته معمولاً تا نزدیک شونه هام بلند بودند و غالباً به هم ریخته یک اوضاع آشفته ای بود اصلاً.(البتّه احتمالاً اون موقع به هیچ جامم بر نمی خورده الان عکس ها فقط عجیبند.)

مهدکودک نرفتم نمی دونم چرا. شاید چون می رند مهد کودک تا وقت بگذرونند ولی من از خونه خوشم میومد - و میاد-.
گویا هر وقت بهم می گفتند بیا بریم بیرون دور دور می گفتم چرا بریم هوا رو آلوده کنیم ؟ :/ وتف.

یا وقتی سشوآر پوست سرم رو می سوزونده داد می زدم که "کچلیم سوخت" تیسنمهبتیسمنتبنمسی در اصل منظورم از کچلیِ سر بخش بی مو و کچلِ سر که پوستِ سر باشه بود . نبستیابمیتسبمنتیس

یادمه یک سری فلش کارتِ حروف الفبا داشتم که عمه م حروف رو یادم داد که چون مهد کودک نرفتم کلاس اوّل صفر کیلومتر نباشم.

یادمه وقتی 6 سالم بود می رفتم کلاس نقّاشی و گویا اون موقع نسبت به سنم خیلی خوب بودم. امّا الان بزرگ شدم و نقّاشیم در حد همون 6 سالگی هنوز مونده.
یک روز حتّی بابت نقّاشیم از معلّممون که یه خانمی بود که فکر کنم اوّلین کراش زندگیم بود جایزه گرفتم. کارتون "خرس برادر" بود. شماره یکش.


دیگه چیزی یادم نمیاد از اون موقع. بقیّه ش برای 7 سالگی به بعده که خاطرم مونده و یک سری خاطره خنده دار و ابلهانه مآبانه هستند.



ممنون بابت تایپکت که باعث شد فکر کنم.

ممنون که شرکت کردی