متن آهنگ نامه ای به فرزند از یاس

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

♫♫♫

اینا حرفایِ من نیست ، من فقط بهشون وزن دادم

که شنیده شه ، برگرفته از یه نامه

از یه غرور ، یه غروب

نامه ای به فرزند

به نام خدا عزیزم سلام ، یه کمی بی حال و مریضم الآن

خیلی واست نوشتم دریغ از جواب ، حس میکنم که این روزا غریبه ــَم برات

اینجا هر کی توویِ حسش غرقه ، این دیوارا انگاری طلسمش کرده

خونه ی سالمندان ، خودت فکر کن ، این کلمه حتی خودِ اسمش تلخه

میگن زندگی یعنی نفس کشیدن ، باید تا آخر عمر توو این قفس بشینم

این یعنی رسیدن به آخرای عمرم ، روزی که منو آوردی اینجا مُردم

بعضی وقتا اینجا قدم میزنم ، آلبومِ جوونیامو ورق میزنم

تنها یادگاری که میتونم بگیرم توو دستام ، قطره هایِ اشکایِ چیکیده ــَن رو عکسا

اینم بگم اینجا هوامونو دارن ، سرِ وقتش غذا و دَوامونو دادن

ولی این منو سر خوش میکرد ، که فرزند خودم منو تَرخشک میکرد

یه جورایی این یه تعهده ، وگرنه احتیاجی ندارم به ترحمت

گفتم میخوای برم تو انکار نکردی ، حتی واسه موندن من اصرار نکردی

ممنونم واسه یِ موافقتت ، ممنونم بخاطر مراقبتت

نمیشم اسباب مزاحمتت ، کسی سراغمو گرفت بگو مسافرته

خلاصه من که دیگه تمومه کارم ، من که دیگه عادت به نبودت دارم

لااقل از اینجا رَد شدی یه سری بهم بزن ، یه دست هم تکون بدی من قبولت دارم

یه کم چشماتو وا کن ، به این تنها نگاه کن به منی که چشمتو با اشک هیچوقت تَر نمیکردم

نگاهتو فهمیدم از اینجا دارم میرم ، دیگه باز هم به اون خونه هیچوقت برنمیگردم

یه روز یه مردی اومد باباشو وِل کرد ، روزِ بعد پیرِ مرد از دنیا دل کَند

به یادِ اون لحظه خیس میشه پلکم ، چون از پیری نمُرد از غُصه دِق کرد

میدویی به خاطرِ هیچی ، آخر هم میمیری یه خاطره میشی

از این موردا زیاد دیدم ، البته آدم خوب هم اینجا میان میرن

یه جوونه بعضی وقتا با دسته گل میاد ، اولین روزا از اون دورا دست تکون میداد

اونم میاد اینجا واسه دادنِ روحیه ، ظاهراً که آدمِ خوبیه

اون منو نمیشناسه واسه ثوابش میاد ، امیدوارم که یه روزی جوابش بیاد

یه وقتا که حرف میزنه چِشامو زود ، میبندم فکر میکنم تویی به جایِ اون

قبلنا میگفتی توو قِصت یه قهرمانم ، الآن که پیر شدم برجِ زهرِ مارم

آدم وِل میکنه قهرمان قِصشو ، نه نه توو خودت نرو فِس نشو

فقط اینو بدون دلم ازت پُر بود حسابی ، میخوای اسم ِخودتو الگو بذاری؟

یه درختِ پیرو از توو باغ کَندی ، حالا چی؟ میخوای اونو توویِ گلدون بکاری؟

یه کم چشماتو وا کن ، به این تنها نگاه کن به منی که چشمتو با اشک هیچوقت تَر نمیکردم

نگاهتو فهمیدم از اینجا دارم میرم ، دیگه باز هم به اون خونه هیچوقت برنمیگردم

دیشب خواب دیدم ،دارم گُلایِ باغچمونو آب میدم

تو هم سر حال و راضی در حالِ بازی ، زندگی میداد معنایِ خاصی

بهم گفتی چشم بذار من هم به سرعت ، چشم رو هم گذاشتم فقط شمردم

ده بیست دیگه نشمردم ، دیدم گُلایِ باغچه همه پژمردن

وقتی برگشتم دیدم که قد کشیدی ، گفتم چرا نمیای کنارِ من بشینی؟

گفتی بینِ دردامون یه باری ، وقت این رسیده دیگه تنهامون بذاری

چه حسی بدی ، هیچی دوباره نمیشه مثلِ قدیم

نه ، بهتره توو بطن قِصه نریم ، سادست یه روحِ زخمی یه جسمِ ضعیف

یعنی من همون که با هزارتا مَشغله ، واسش مهم بود که قلبِ تو نشکنه

راهِ دور نمیره که واسه بچمه ، زحمت کشیدم بالا باشه پرچمت

بعدِ این همه سال با این اعصابِ خسته ــَم ، مهم بود تو باشی عصایِ دستم

از اون فکرا دیگه هیچی نموند ، دیگه به هیچکی نمیگم پیر شی جوون

یه کم چشماتو وا کن ، به این تنها نگاه کن به منی که چشمتو با اشک هیچوقت تَر نمیکردم

نگاهتو فهمیدم از اینجا دارم میرم ، دیگه باز هم به اون خونه هیچوقت برنمیگردم

♫♫♫♫♫♫