این روش فکر می کنم صورتی از روش سایکو دراما psychodrama یا تئاتردرمانی هست. من بدون اینکه از این روش اطلاعی داشته باشم چند سال پیش برای حل معضل روحیم ازش استفاده کردم. البته الان مدت ها است که دیگر سراغ تئاتر نرفته ام. اما می توانم به جرات بگویم برای بسیاری از ناراحتی های روانی معجزه می کند.
در این روش فرد موقعیت هایی گذشته زندگی یا خاطرات یا عواطف و نگرش های آزاردهنده ای را که در ذهن دارد روی صحنه با چند شخصیت بازنمایی و بازی می کند و بعدا به تحلیل آن هم می شود پرداخت.
البته ضرورتا نیازی به نوع درمانی آن که با تحلیل و نوعی فرایند غیرهنری همراه است نیست. خود تئاتر و اینکه خودمان را جای شخصیت های مختلف قرار دهیم باعث می شود که به عواطف خودمان بهتر آشنا شویم.
این فرایند در کتاب درمانی بین فرد و کتاب ممکن است رخ بدهد. یعنی فرد نویسنده را مخاطب خودش قرار بدهد و یک گفتگویی درونی را با او شکل بدهد. در کل در اکثر این روش ها تعامل و چند سویه بودن رابطه خیلی مهم است.
خیلی دوست دارم بیشتر در باب این روش حرف بزنم. شاید در آینده مقاله ای درباره اش بنویسم.
در این روش فرد موقعیت هایی گذشته زندگی یا خاطرات یا عواطف و نگرش های آزاردهنده ای را که در ذهن دارد روی صحنه با چند شخصیت بازنمایی و بازی می کند و بعدا به تحلیل آن هم می شود پرداخت.
البته ضرورتا نیازی به نوع درمانی آن که با تحلیل و نوعی فرایند غیرهنری همراه است نیست. خود تئاتر و اینکه خودمان را جای شخصیت های مختلف قرار دهیم باعث می شود که به عواطف خودمان بهتر آشنا شویم.
این فرایند در کتاب درمانی بین فرد و کتاب ممکن است رخ بدهد. یعنی فرد نویسنده را مخاطب خودش قرار بدهد و یک گفتگویی درونی را با او شکل بدهد. در کل در اکثر این روش ها تعامل و چند سویه بودن رابطه خیلی مهم است.
خیلی دوست دارم بیشتر در باب این روش حرف بزنم. شاید در آینده مقاله ای درباره اش بنویسم.