سلنا گومز چطور رکورد دریک را شکست؟

[Actinium]

فارغ از تمامی این مسائل، خودِ من به عنوان یکی از هواداران پروپا قرص سلنا که به فعالیت چندساله او اشراف خوبی دارم، این طور فکر می کنم که اتفاقات اخیر نشان داد که سلنا هرگز همان طور که خودش بارها اشاره کرده برای اعداد و ارقام کاری را انجام نداده. یعنی آهنگ Taki Taki به خوبی اثبات کرد که برای سلنا اوج گرفتن و مخاطب زیاد داشتن و ترکاندن رنک ها کاری ندارد، کافی است آهنگ های داغ دنس لاتینی و با رقص و بزن و بکوب و البته ترانه های «آبکی» بخوانید تا فوری اعداد و ارقامتان رشد کند.

ولی چیزی که هست سلنا هرگز بخصوص در دو سه ساله اخیر، سراغ این نوع کارها نرفته و بیشتر آهنگ های ملایم و عمیق همراه با موزیک ویدئوی هنری و سینمایی تولید کرده. پس مسلم است که مخاطب عام انگیزه ای ندارد که به قصد لذت جویی صرف بخواهد آنها بارها و بارها ببیند. مخاطب باید یک نوع علقه عاطفی با آنها کسب کند تا بتواند انها را بارها و بارها گوش کند. به نظرم مثلا همین تعداد مشاهده موزیک ویوئوهای او با این نوع سبک هنری واقعا اتفاق بزرگی است؛ چه کسی غیر سلنا با هواداران جهانی ثابت خودش می توانست 200 میلیون مخاطب برای موزیک ویدئوی کاملا سرد و هنری ای مثل Fetish به دست بیاورد؟ واقعا هیچ کس. 

و هواداران سلنا هم اکثرا از همین جنس هستند؛ یعنی کسانی که علقه و رابطه عاطفی و شخصی با کارهای او دارند و همین باعث شده همیشه یک تعداد ثابتی پای کارهای او باشند و شمارشان از حد خاصی فراتر نمی رود.

در کل خودم فکر می کنم رکورد و آمار ارقام در این نوع ذائقه ای که امروز بر بازار موسیقی حکم می راند اصلا مهم نیست و من اصلا حس بدی ممکن است بهم دست بدهد اگر آهنگی از سلنا رکورد آنچنانی بزند. چون حتما چیزی بوده که همه می توانسته اند برای وقت گذرانی ازش استفاده کنند و چیزی نبوده که به صرف ارتباط عاطفی و شخصی افراد را جذب کرده باشد.