شعر زیبای فردوسی درباره ایران ؛ به راستی چرا اینقدر از ریشه هایمان دور شدیم؟

[بر پشت شیر،خورشید اثر]

در این خاک زر خیز ایران زمین/ نبودندجز مردمی پاک دین / همه دینشان مردی و داد بود / وزآن کشور آزاد و آباد بود / چو مهر و وفا بود خود کیششان/ گنه بود آزار کس پیششان / همه بنده ناب یزدان پاک / همه دل پر از مهر این آّب وخاک /پدر در پدر آریایی نژاد /ز پشت فریدون نیکو نهاد / بزرگی به مردی و فرهنگ بود / گدایی در این بوم بر ننگ بود/کجا رفت آن دانش و هوش ما /چه شد مهر میهن فراموش ما/که انداخت آتش در این بوستان / کز آن سوخت جان و دل دوستان / چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟/ خرد را فکندیم زین سان ز کار / نبودند این چنین کشور ودین ما / کجا رفت آیین دیرین ما ؟/به یزدان پاک که این کشور آباد بود/ همه جایش مردان آزاد بود/ در این کشور آزادگی ارز داشت / کشاورز خود خانه و مرز داشت/ گرانمایه بود آنکه بودی دبیر / گرامی بد آنکس که بودی دلیر /نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت /نه بیگانه جایی در این خانه داشت /از آن روز دشمن بما چیره گشت / که مارا روان و خرد تیره گشت/ از آن روز این خانه ویرانه شد / که نان آورش مرد بیگانه شد / چو ناکس به ده کد خدایی کند / کشاورز باید گدایی کند / به یزدان که گر ما خرد داشتیم / کجااین سرانجام بد داشتیم / بسوزد در آتش گرت جان و تن / به زندگی کردن و زیستن / اگر مایه زندگی بندگی است / دو صد بار مردن به از زندگی است/ بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم / برون سر از این بار ننگ آوریم


از دوستان خواهش میکنم نظراتشون رو بگن. واقعا ما چرا سنن کهن و دیرین خودمون رو پایمال کردیم؟ نمیخوام بحث سیاسی راه بندازین و لطفا بحث رو منحرف نکنید. از دید تاریخی-فرهنگی نظر بدین.

به نظر شما کدوم عامل مهم تره؟