『خ』『ط』 『خ』『ط』『ی』 (بروز رسانی)

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

چی باعث شده چشمات اشکی بشه
چی تونسته بغض تو رو بشکنه عشق من
تمام خوشی های من ماله تو
تمام غمای تو سهم منه عشقه من
چی باعث شده اینجوری دلخوری
چی نیخوای بگی حرفاتو میخوری
عشق من
چی باعث شده خسته ای از همه تو حرفات یه دنیای غمو ماتمه عشق من
نبینم که اشک تو چشات جمع بشه نباید یه مو از سرت کم بشه عشق من
تمام غماتو به جون می خرم من از جونمم واسه تو میگذرم عشق من
تو دنیای من جاتو خالی نزار روزای پر از عشقو یادت بیار







بار آخر ..
دست آخر…
من ورق را با دلم برمیزنم،
بار دیگر حکم کن ،اما نه بی دل
با دلت حکم کن
"حکم دل"
هر که دل دارد بیاندازد وسط
تا که ما دلهایمان را رو کنیم
دل که روی دل بیفتد عشق حاکم میشود،
پس به حکم عشق،بازی می کنیم
این دل من رو بکن حالا دلت را
دل نداری بر بزن اندیشه ات را
حکم لازم …دل سپردن …دل گرفتن
هر دو لازم







تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آیی که نیستم
در آستان مرگ که زندان زندگی است
تهمت به خویشتن نزن که زیستم
پیداست از رنگ و رویم ای عشق
یک روز خنده کردم و عمری گریستم
طی شد هفده سالم وانگار بیستم
چون بخت وکام نیست چه سود از دیویستم
گوهر شناس نیست در این شهر مهدی جان
من در صف بی وفایان چگونه بگویم که کیستم؟







گاه سکوت خویش را بشکن ،تو حرفی بزن
این همه جانا و جانان گفتنم را میشنوی؟
چون که شب می آید آرام از پس کوه بلند
این همه نام تو را تکرار و تکرار میشنوی؟
تا به صبح روزه ِسکوت خود را بشکن بگو
صد هزار نجوای اسمت بر زبانم میشنوی؟



شب ها به تو نمی اندیشم
دست کم با اشک نه
پای اشک که میان باشد اتصال طور دیگریست
میدانم شب ها وقت آرامش توست
اندیشه ام آنقدر قوی به موج تو متصل است
میدانم تو را بیدار می کند
بی خواب می کند
شب ها مینویسم
میخوانم
تماشا می کنم عکست را
نمی اندیشم تورا
تلاش من این است
شب ها به تو نمی اندیشم





بعضی حرف ها هست
زمان و مکان نداره
اما صاحب داره
نمیشه جز صاحبش به کسی زد
صاحبش نباشه
نخواد بشنوه
جمع میشه تو دلت
میشه بغض صدات
میشه لرزش دستات
میشه اشک چشات
میشه رازِ مگو
مثل دوست دارم
مثل دورت بگردم
دلتنگی که زیاد میشه
درد دلت که وامیشه
به نوشتنشم راضی میشی
حتی اگه نخوادش و سرگردون بمونه
دوست دارم دورت بگردم…