پس‌زمینۀ شکلگیری آهنگ "هتل کالیفرنیا" از زبان اعضای گروه ایگلز

[Actinium]

این قطعه توسط دان هنلی، گلن فری و دان فلدر نوشته شده است. مضمون آن بیشتر به مادیگرایی و افراط در دنیای مدرن می پردازد. در ظاهر در این قطعه فقط به کالیفرنیا پرداخته می شود اما در باطن آن، کلیت آمریکا یا حتی تمام جهان مد نظر است. دان هنلی در نشریه دیلی میل در نهم نوامبر 2007 در این باره بیان کرد که "بعضی تفاسیر تندتری که درباره این قطعه گفته شده واقعا شگفت انگیز بوده اند. واقعیت این است که این قطعه درباره افراط های موجود در فرهنگ آمریکایی و نوع خاصی از دخترها است که همه مان با آنها اشنا هستیم. همچنین در آن به توازن ناجوری که میان هنر و تجارت برقرار است پرداخته می شود."

در 25 نوامبر 2007 دان هنلی در برنامه "60 دقیقه" ظاهر شد و درباره این قطعه گفت: همه می خواهند بدانند که این آهنگ چه معنایی را در پس خود دارد؛ می دانم که خیلی کسل کننده است. در این قطعه به نیمه تاریک رویای آمریکایی و افراط در آمریکا که چیزهایی ازش می دانستیم پرداخته می شود."

او در مستند "تاریخ ایگلز" در سال 2013 تفسیر دیگری نیز ارایه کرد که "این قطعه سفری است از وادی بیگناهی و عصمت به وادی تجربه."

در این قطعه به کالیفرنیا از منظر یک انسان غریبه و ناآشنا نگریسته شده است. در آن زمان برنی لیدن تنها عضو گروه بود که اصلیتی از ایالت کالیفرنیا داشت (تیموتی بی. اشمیت نیز که در سال 1977 به گروه پیوست اهل کالیفرنیا بود). جو والش اهل نیوجرسی بود؛ رندی مایزنر اهل نبراسکا بود؛ دان هنلی اهل تگزاس بود؛ گلن فری اهل دیترویت بود و دان فلدر اهل فلوریدا.

دان هنلی جایی درباره بیگانگی اعضای گروه با جَو کالیفرنیا این طور گفته بود که "ما همه جزو طبقه متوسط غرب میانه بودیم، و هتل کالیفرنیا در حقیقت تفسیر ما از زندگی سطح بالای لس آنجلس بود."

در سال 1977 این قطعۀ برنده جایزه گرمی رکورد سال شد اما گروه برای دریافت جایزه حاضر نشدند، چون دان هنلی اعتقادی به مسابقات نداشت. تیموتی اشمیت که آن موقع تازه به گروه پیوسته بود در این باره می گوید که اعضای گروه مراسم را در حین تمرین از تلوزیون تماشا می کردند.

دان فلدر کسی بود که ایدۀ موسیقیایی این قطعه را مطرح کرد. بنا به گفته های او در کتاب "بهشت و جهنم: زندگی من در ایگلز"، این ایده زمانی که در ساحل مشغول بازی بود به ذهنش خطور کرد. فلدر چند تا آکورد و ترک برای گیتار داشت که به دان هنلی و گلن فری عرضه کرد و با کمک آنها و ترانه هنلی آن را تکمیل نمود.

به گفته فلدر، آنها آهنگ را یک سال پس از شکلگیری دموی اصلی توسط او ضبط کردند که خود او اول در جمع اعضا به طور بداهه بخش گیتار پایانی آهنگ را می سازد؛ اما هنلی در اینجا مانع او میشود و از او درخواست می کند که آن را دقیقا مانند دمو بنوازد؛ از همین رو پشت تلفن از همسرش می خواهد که نوار دمو را پخش کند تا فلدر دقیقا به خاطر بیاورد که آن را چگونه در ابتدا نواخته.

عبارت "رایحۀ تند کولیتاس" در ترانه گاه به عنوان یک عبارت کوچه‌بازاری جنسی یا ماریجوانا تفسیر می شود؛ وقتی از دان فلدر دربارۀ آن پرسیدیم جواب داد که "کولیتاس گیاهی است که در بیابان می روید و شب ها می شکفد و بوی تند و زننده از خودش پخش می کند. دان هنلی ترانه های زیادی برای این قطعه پیشنهاد داد و کولیتاس نیز از پیشنهادهای او بود.

ایگلز در نوشتن ترانه های خود یک تجربۀ تماما حسی را مدّ نظر داشتند. فلدر در این باره می گوید که "وقتی که قصد داشتیم ترانه ای بنویسیم، همیشه سعی می کردیم که حواس مختلف در حین آن تحریک شود؛ یعنی شما بتوانید چیزهایی را در حین آن ببینید، بو کنید، بچشید و بشنوید. مثلا «صدای زنگ در ورودی را شنیدم»؛ یا عبارت «رایحۀ تند کولیتاس» دارد درباره توانایی برقراری ارتباط با چیزی از طریق حس بویایی تان حرف می زند؛ دقیقا چیزی هایی از همین نوع. دلیل پیشنهاد شدن کولیتاس نیز در اینجا دقیقا از همین جهت بود"

پیش از آنکه گروه به ورژن نهایی هتل کالیفرنیا دست بیابند، این آهنگ در سه جلسۀ جداگانه ضبط شد. مسالۀ اصلی پیدا کردن قِلِق صدای هنلی روی آهنگ بود.

گلن فری این قطعه را با یکی از اپیزودهای سریال " آستان غروب" (Twilight Zone) مقایسه می‌کند. جایی که دوربین از صحنه‌ای به صحنۀ دیگر می‌رود بدون آنکه مفهوم خاصی در پس آن باشد. او معتقد است که موفقیت این قطعه از آنجایی نشات می‌گیرد که هر یک از مخاطبان داستان‌هایی را بر اساس آن در ذهنشان تخیل می‌کنند.

دان فلدر و جو والش در این قطعه با هم سلوی گیتار را نواختند که آوایی مخملین را در آن ایجاد کرده است.

ترانه این قطعه همراه با آلبوم منتشر شد. تعدادی از مخاطبان تصور کرده بودند که جملۀ "She's got the Mercedes Bends" حالتی از بد ادا کردن عبارت "Mercedes Benz," است؛ غافل از اینکه در این عبارت، تعمدا بازی با واژگان صورت گرفته است.