✘♥ بُغــض قلــم ✘ ♥ نُـωـخـــہ پنجُــــم ♥ ✘

[eɴιɢмαтιc]

یادِمان باشد آمدنِ آدمـ ها

 هیچ ماندنی را تضمین نمیکُند

حضوری کِ امروز میهمانِ لحظه هایمان

شُده است ..

شاید فردا صُبح با صِدای کِشیدن چمدانِ رفتنش

روی سرامیک اُتاقمان بیدار شویمـ

و بی آنکه حرکتی کَرده باشمـ ، زیر لب بگوییمـ

: خُداحافظ دوست من ..

شاید حتی چند روز بعد از این اتفاق همـ زنده بمانیمـ ،

 برای خودمان چای بریزیمـ

وَ بنشینیمـ بِ تماشای لکه ی زردی

کِ بی دلیل در آسمان پُشت پنجره خودنمایی میکُند ..

 وَ بعد با دیدن بسته ی

سیگاری کِ کنارِ گُلدارن جا مانده است ،

ذهنمان بپاشد روی شیشه های همان پنجره ..

سخت نیست ، فقط باید یادمان باشد

کِ آدمـ ها لحظه ی رفتن ،

فقط چمدانِشان را با خود میبرند ،

غافل از آنکه حضورِشان کنارِ

همان پنجره ، جا مانده است ..