فرق بين اديان

[|мιѕѕ мєняαѕα|]

دین عبارت است از «اعتقاد به آفریننده‎ای برای جهان و انسان و دستورات عملی متناسب با این اعتقاد»
حال باید دید آیا ادیان الهی در جوهره (و ذات) با هم تفاوت دارند و یا در ظاهر شکل (و محدوده دستورات و احکام) طبق تصریح برخی از آیات قرآن اساس و جوهره و شالوده ادیان یکی است و ادیان آسمانی و شرایع الهی در اساس و اصول و جوهره با هم تفاوتی ندارند که در این بخش آسمونی به بررسی آن می پردازیم و همه آن ادیان در سه اصل کلی :
1- اعتقاد به خدای یگانه
2- اعتقاد به قیامت
3- اعتقاد به بعثت پیامبران
از طرف خداوند متعال مشترک هستند اصول و معارفی که به نخستین پیامبر الهی وحی شده است با آن‎چه به آخرین آنان فرو فرستاده شده است در اساس و جوهره یکی است.
آدم ـ علیه السّلام ـ و خاتم ـ صلّی الله علیه و آله ـ بر یک اساس کارکرده و یک هدف را تعقیب کرده‎اند. شریعت و دین آسمانی در آغاز کار بسان هسته و دانه‎ای بوده است که با گذشت زمان، و تکامل ملّت‎ها، و تکامل عقل‎ها و تمدن‎ها به صورت درختی برومند و پربار درامده باشد.
گواه ما بر این سخن که جوهره و اساس همه‎ی ادیان یکی است آیات زیر است :
1. «از امور دین آنچه را به نوح سفارش کرده بودیم برای شما نیز مقرر داشتیم»
یعنی اصول و پایه‎های دین شما همان اصول و پایه‎های شریعت نوح است.
2. «إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ؛ براستی دین در نزد خدا اسلام است»
یعنی دین الهی در زمان‎های گذشته و آینده و در تمام دوران‎ها همان اسلام (تسلیم) بوده است و جوهره همه‎ی شرایع آسمانی در حقیقت یکی بوده‎اند، مخصوصاً با توجّه به این نکته، که دین در قرآن فقط به صورت مفرد (دین) آمده است نه به صورت جمع (ادیان) این نشان می‎دهد، که جوهره ادیان یکی است.
3. قرآن در پاسخ یهود و نصاری که ابراهیم ـ علیه السّلام ـ را یهودی یا نصرانی معرّفی ‎کرده می‎فرماید:
«ابراهیم نه یهودی بود، و نه نصرانی، بلکه او بر آیین توحید و یک فرد مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود»
البتّه مقصود از اسلام در این آیات همان تسلیم بودن مطلق در برابر خداست، چنان‎که علی ـ علیه السّلام ـ اسلام را این‎گونه معرّفی فرمود «الاسلام هو التسلیم»
واقعیت اسلام همان تسلیم بودن در برابر خداوند است و قرآن هم در پیام جهانی خود می‎گوید:
«… ای اهل کتاب ما شما را به یک اصل مشترک دعوت می‎کنیم، غیر خدا را نپرستیم، کسی را شریک او ندانیم برخی از ما برخی دیگر را به خدائی نپذیرد و هرگاه آنان از (این دعوت) برتافتند بگویید گواه باشید که ما مسلمانیم.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

تفاوت در راهها و (شرعه‎ها)
اصل و اساس ادیان همه با هم هماهنگ بوده و یک هدف را تعقیب می‎کرده‎اند، ولی در تشریع قوانین و احکام فرعی با هم اختلاف و تفاوت داشته‎اند، و این تفاوت‎ها معلول و مولود اوضاع و احوال اجتماعی و جغرافیایی و… هر دوره بوده است .
مثلاً در دوران نخستین زندگی بشر نه حکومتی بوده و نه ارتباطی میان آن برقرار بود، در چنین دورانی تعالیم و برنامه‎های آسمانی، بسیار ساده و کم و کوتاه بود، هر چه بشر ترقی کرد برنامه‎های گسترده‎تر شد و روز به روز دستورهای تازه‎ای، در برنامه‎های آسمانی گنجانیده شد، تا نوبت به شریعت اسلام رسید و خدا آخرین پیامبر خود را به سوی بشر فرستاد و دین خود را با فرستادن او کامل کرد و سرانجام پیروان این آیین و کتاب، از آمدن پیامبر و کتاب و شریعت دیگری بی‎نیاز شدند
در واقع اختلاف ادیان مثل مراتب کتاب‎های درسی از دبستان تا دانشگاه است، که در دوره ابتدائی مسائل ساده و کم عمق است ولی در دوران دانشگاه کتابها پیشرفته و کامل و عمیق می‎شوند و قرآن هم به همین اختلاف اشاره دارد، آن‎جا که می‎گویدک «لِکُلٍّ جَعَلْنا مِنْکُمْ شِرْعَهً وَ مِنْهاجاً» ما برای هر یک شما، آیین و طریقه روشنی قرار دادیم.
«شرع» و «شریعه» راهی را می‎گویند که بسوی آب می‎رود و به آن منتهی می‎شود، و این‎که دین را شریعت می‎گویند از آن نظر است که به حقایق و تعلیماتی منتهی می‎گردد که مایه پاکیزگی و طهارت و حیات انسانی است.
منابع :
آموزش عقائد، استاد محمدتقی مصباح
خاتمیت، استاد جعفر سبحانی، ترجمه‎ی رضا استادی
اسرار معراج، علی قرنی گلپایگانی