شعر گویی هر کی یه شعر بگه بقیه سپاس بدن

[^ali^]

اینجا هر کی شعر بده اگه از شعرش خوشتون اومد سپاس بدید برای من :
دیروز غروب

باهركه سخن گفتم در لحظه ِ شیدایی فرداش سمر گشتم < در شهر به رسوایی


از بس كه بدی دیدم پشت سر هر خوبی فرقی نكند دیگر هر زشتی و زیبایی


در حاشیه افتادم وز غاشیه افتادم!! با دین مسلمانی در كفر اهورایی


اوضاع جهان بنگر وانهم نگران بنگر نه ترس تبرایی نه شوق تولایی


صد یوسف كنعانی انگونه كه میدانی... امروز گرفتارست بی مكر زلیخایی


مداح چو میخواند افسانه ُ سرخی را درخاطره میلغزد < افسانه ِ لبهایی


از مسجد و از درس و از مدرسه بیزارم یاد از خوش ِ بیدردی گهواره و لالایی


شرمنده استادان از این غزل نادان بیهوده چه میگوید در حضرت دانایی


شعر شب شاگردی پیش تو كه استادی در بارگه شاهان شوریدن ِ غوغایی


تو فرم گرا هستی امروزه به جا هستی من دلخوش تمرینی ! گفتار ِ مقفایی


آن به سر خود گیرم در بستر خود گیرم همچون دگران امشب دست ِ بت رعنایی!!!


من شاعر شیرازم استاد نظر بازم دام سخن اندازم بی وحشت و پروایی


درشهر پسا ائیسمی!! در دود ِ فمینیسمی!!! تو شهر نشین و من آزاد به صحرایی


در شهر پریرویان ای دیده دعا گویان داد ِ دل من بستان از این همه زیبایی


میل دگران داری سر از چه گران داری ای دختر شب . منشین با هر اگر امایی


چشمت به غرض میگفت : بیهوده گرفتاری ارام به او گفتم با صد هنرآرایی :


از دیده خون پالا دریاب دل ما را چون باده ِ شبگیری بر شیشه ِ مینایی


برباد مده دیگر زلفت چو به رقص آیی تاكس نكند چون من این بادیه پیمایی


پیرانه سرم اخر این نكته محقق شد كای عشق دگر باره بازا كه مسیحایی


من شعر سرائیدم یا شعر مرا میگفت با خویشتن این گفتم یا با تو كه اینجایی!!


با هر كه سخن گفتم در لحظه ِ شیدایی: ای وای ز تنهایی ای وای ز تنهایی



سپاس بدید لطفا