مهدی حسین زاده پارتیزان باکویی

[☭Nicola☭]

مهدی
حسین زاده
متولد 22
دسامبر 1919 - مرگ 2 نوامبر 1944


مهدی
حسین زاده در 22 دسامبر 1919 در روستای نوخانه (نوخانه یک واژه
به زبان تاتی میباشد و به معنای خانه جدید است) در جمهوری باکو
در اتحاد شوروی متولد شد. پدرش حنیفه حسین زاده بعدها به ریاست
پلیس شهر باکو برگزیده شد و پس از تسلط کمونیستها بر آذربایجان
در کشتار دسته جمعی مخالفان نقش مهمی ایفا نمود. مهدی حسین
زاده پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه هنر شهر باکو به مطالعه
زبانهای خارجی در شهر سنت پیترزبورگ پرداخت و در سال 1940 به
باکو بازگشت و به ادامه تحصیلات خود در دانشکده زبان باکو
مشغول شد. پس از
حمله ارتش آلمان نازی به اتحاد شوروی
در سال 1941، مهدی حسین زاده در آگوست همان سال به ارتش سرخ
پیوست و درسال 1942 از آموزشگاه نظامی پیاده نظام تفلیس فارغ
التحصیل و به جبهه جنگ فرستاده شد.



او
در
نبرد استالینگراد فرماندهی
یک جوخه از افراد واحد خمپاره انداز را برعهده داشت. در آگوست
همان سال مهدی حسین زاده در نزدیکی شهر کالاچ نا دونو (KALACH
- NA DONU)
به شدت زخمی شد و توسط نیروهای آلمانی دستگیر شد. آلمان ها او
را مانند بسیاری از اسرا به برلین فرستادند. وی در آنجا به
فراگیری زبان آلمانی مشغول شد و به عنوان مترجم عمل می کرد.
وی مدتی بعد موفق شد فرار کند و به نیروهای پارتیزان یوگسلاوی
ملحق شد. در سال 1944 او به فرماندهی واحد ویژه اکتشاف و
شناسائی ستاد سپاه یازدهم یوگسلاوی وابسته به ارتش خلق
آزادیبخش برگزیده شد و در این زمان بود که با نام مستعار
میخائیلو شناخته شد در اواسط ژانویه 1944 میخائیلو موفق شد یک
نقشه توپوگرافی از دشمن را به چنگ آورد. ماه بعد وی با لباس یک
افسر آلمانی وارد یک سربازخانه ارتش آلمان شد و با کار گذاشتن
یک بمب در آنجا موفق شد این سربازخانه را به تلی از آوار تبدیل
نماید و تلفات زیادی به نیروهای آلمانی وارد نماید.



در
ماه آوریل 1944 میخائیلو به همراهی نامزد خود میرداماد سیدوف (MIRDAMAT
SEIDOV)
وارد سینما آپچینا در شهر تریست شدند و با کار گذاشتن یک بمب
تاخیری موجب کشته شدن 80 سرباز آلمانی و زخمی شدن 260 تن
دیگرشدند. 40 تن از زخمی ها نیز بعدها در بیمارستان بر اثر شدت
جراحات درگذشتند. در پایان ماه آوریل مهدی حسین زاده به همراه
هانس فریتز (او یک آلمانی همکار حسین زاده بود و در ارتش آلمان
خدمت میکرد) و علی تقی اف (ALI
TAGIYEV)
پل یک راه آهن در نزدیکی پوستاینو باعث خارج شدن 24 واگن قطار
از خط آهن شدند. در ماه می حسین زاده و نامزدش سیدوف یک کازینو
را منفجر کردند که موجب کشته شدن 150 سرباز آلمانی و زخمی شدن
350 تن دیگر شد. این عملیات ها موجب شد مقامات آلمانی برای
کشته شدن حسین زاده مبلغ 400 هزار رایش مارک (رایش مارک واحد
پول آلمان نازی بود) پاداش تعیین نمودند. در یکی از روزهای سال
1944 او به همراه گروهی از پارتیزانهای منتخب تصمیم به انفجار
یک کاروان بزرگ سوخت در حومه شهر گوریتسی گرفتند. این کاروان
نیز با یک بمب تاخیری منهدم شد و 3 هفته بعد در نزدیکی همان
محل آنان موفق شدند دومین کاروان سوخت را نیز منهدم کنند. او
همچنین یک بار با حمله به یک بانک موفق شد میلیونها لیره
ایتالیائی را به ستاد پارتیزانها تحویل دهد.




در 2 نوامبر
مهدی حسین زاده تصمیم گرفت یک کاروان حامل سوخت برای قوای
اتحاد محور را نابود کند. وی به این منظور از کمینگاه خود خارج
شد و با موفقیت توانست عملیات خود را انجام دهد اما در هنگام
بازگشت در دام کمین نیروهای آلمانی در اطراف ویتول گرفتار شد و
به سوی نیروهای آلمانی آتش گشود. آلمان ها قصد داشتند تا او را
زنده دستگیر کنند اما مهدی حسین زاده موفق شد 25 تن از آنان را
بکشد. سرانجام در جریان این درگیری با اصابت یک گلوله به قلب
مهدی حسین زاده در 2 نوامبر 1944 و در سن 25 سالگی در اطراف
ویتول در نزدیک بندر تریست در اسلونی امروز کشته شد.




پس
از اتمام جنگ و سالها پس از مرگ مهدی حسین زاده یک نویسنده
آذربایجانی به نام عمران قسیموف در کتابی به نام اوزاخ ساحیل
لرده (UZAQ
SAHILLARDA)
به شرح اقدامات شجاعانه وی پرداخت و مهدی حسین زاده را به
جامعه آذربایجان و مردم شوروی معرفی نمود. یک فیلم سینمائی نیز
به همین نام و در سال 1956 تولید و پخش شد که به شرح زندگی
پارتیزانی مهدی حسین زاده می پرداخت. همچنین حیدر علی اف رئیس
کا گ ب آذربایجان نقش مهمی در معرفی مهدی حسین زاده به مردم
آذربایجان ایفا نمود. امروزه یک پیکره به یادبود مهدی حسین
زاده در شهر باکو نصب گردیده است.

نویسنده رفیق عزیزم واسیل(vasily)