بازی آنلاین
آپلود عکس
30-08-2015، 20:31
استفان اورت، نویسنده 35 ساله آلمانی است که بعد از یک سفر دوهفته ای به ایران تصمیم گرفت دوباره به این کشور برگردد تا با نوشتن کتابش، به مردم دنیا ثابت کند که ایرانیان مهمان نوازترین مردم دنیا هستند.
«بی شک ایرانیان مهربان ترین و مهمان نوازترین مردم روی زمین هستند.» این استاتوس فیس بوک استفان بعد از بازگشت از اولین سفر خود به ایران در مارس 2013 بود. استفان لیسانس ادبیات انگلیسی و روان شناسی از آلمان و فوق لیسانس روزنامه نگاری از دانشگاه بریزبن استرالیا دارد.
سفر سه ماهه ای به نیوزلند در زمان تحصیلش در استرالیا، آغاز تجربه سفر با کوله پشتی و به اصطلاح back-pack شد و از آن موقع هم از پای ننشسته. می گوید از بین کشورهایی که سفر کرده، به گرینلند به دلیل طبیعت بکر، میانمار به دلیل بافت روستاهای قدیمی، چین به خاطر غذا و به ایران به خاطر مردمانش علاقه زیادی دارد.
او بعد از اولین سفر دو هفته ای به ایران در سال 2013، تصمیم گرفت بار دیگر برای نوشتن کتابش به کشورمان سفر کند که در آوریل 2014 این تصمیمش را عملی کرد. استفان کیش را به عنوان اولین مقصد سفر ماجراجویانه اش بعد از فرود به تهران انتخاب کرد و بعد از آن به شهرهای مختلف از جمله قشم، کردستان، بوشهر، یزد، کرمان، قم، مشهد، اصفهان، شیراز و شهرهای دیگر سفر داشت. با او در مورد سفرش به ایران و کتابی که نوشت گپ زدیم که در ادامه می خوانید:
قبل از هرچیزی، شاید همه بخواهند بدانند که اصلا چه چیز باعث شد که به فکر سفر به ایران بیفتی؟
من زیاد سفر می کنم و دوستانم هم همه اهل سفر هستند. از همه آن هایی که قبلا به ایران سفر کردند، شنیده بودم که ایران یکی از بهترین سفرهایشان بود. به همین علت تصمیم گرفتم که خودم از نزدیک این سرزمین را کشف کنم.
وقتی داشتی چمدانت را جمع می کردی، چه چیزی در آن گذاشتی که معمولا در سفرهای دیگرت قابل توجه نبود؟
مقدار زیادی یورو و دلار! چون شنیده بودم خارجی ها نمی توانند از ATM های ایران پول دریافت کنند. دو کیلو شکلات هم برای دوستان ایرانی ام برداشتم. من ایران را کشور خطرناکی نمی دیدم و برای همین هم ترسی از سفر نداشتم.
کمی از کتابت برایمان بگو.
کتابم که تازه منتشر شده، درباره سفر دوماهه ام به نقاط مختلف ایران است. هم چنین درباه مردم محلی هر شهر و زندگی روزمره و میزبانی خون گرم آنها. همان طور که گفتم، ایران معمولا در رسانه های غربی بسیار منفی دیده می شود. من هدفم نوشتن زندگی مردم عادی به خصوص جوانان بین 20 تا 30 سال بود. در مقدمه کتابم نوشته شد: «سفری به سرزمین خون گرم ترین مردم دنیا.» من به بیش از 50 کشور دنیا سفر کرده و به این جمله اعتقاد دارم. (باور کنید تعارف نمی کنم!)
می توانی یک خاطره خوب و یک خاطره تلخت را از این سفر دوماهه بگویی؟
سوالی خیلی سختی است، چون خاطرات خوب زیادی داشتم. اما می توانم به خاطره انگیزترین روزم در یزد اشاره کنم. عصر یک روز موقعی که روی پشت بام یک خانه کاه گلی با معماری فوق العاده نشسته بودیم، صدای موذن همه جا پخش می شد. آن لحظه را هیچوقت فراموش نمی کنم.
یکی از خاطراتم که شاید خیلی خوشایند نباشد، بر می گردد به موقعی که در حال برگشت از بندرعباس به بم بودم. اما کمی بعد فهمیدم که اتوبوس حامل قاچاق سوخت بود. اتوبوس در روستایی توقف کرد و یک ساعتی طول کشید تا مخزن های بین چمدان و زیر صندلی ها را تخلیه کند. بوی بنزین همه جا را پر کرده بود. بعد از آن هم راننده یادش رفت من را در بم پیاده کند و دیگر تقریبا نزدیک زاهدان بودیم. اما خوشبختانه من با اتوبوسی که خلاف جهت و به سمت بم حرکت می کرد، برگشتم. البته این اتوبوس هم بوی بنزین می داد.
وقتی که افراد وارد فرودگاه امام می شوند، اولین سوالی که از آن ها پرسیده می شود، این است که دلیل سفرشان به ایران چیست و چقدر می خواهند بمانند. شما به این سوال چه جوابی دادی؟
آن ها از من نپرسیدند که چقدر می خواهم بمانم، چون ویزای من 20 روزه بود. بهشان گفتم توریست هستم و سال قبل همه به ایران سفر کرده و کشورتان را دوست داشتم. برای همین دوباره به ایران بازگشتم.
ویزا را از فرودگاه گرفتی؟
نه، برای ویزا قبل از سفر و از طریق سفارت ایران در آلمان اقدام کردم. همان دلیل را به آن ها هم گفتم و آن ها چیز بیشتری ازم نپرسیدند.
و آخرین سوال این که آیا سفر سومی به تهران خواهی داشت؟
می دانید که خیلی دوست دارم دوباره به ایران سفر کنم. امیدوارم بتوانم به زودی به کشورتان سفر کنم و بار دیگر بین مردم ایران باشم.
«بی شک ایرانیان مهربان ترین و مهمان نوازترین مردم روی زمین هستند.» این استاتوس فیس بوک استفان بعد از بازگشت از اولین سفر خود به ایران در مارس 2013 بود. استفان لیسانس ادبیات انگلیسی و روان شناسی از آلمان و فوق لیسانس روزنامه نگاری از دانشگاه بریزبن استرالیا دارد.
سفر سه ماهه ای به نیوزلند در زمان تحصیلش در استرالیا، آغاز تجربه سفر با کوله پشتی و به اصطلاح back-pack شد و از آن موقع هم از پای ننشسته. می گوید از بین کشورهایی که سفر کرده، به گرینلند به دلیل طبیعت بکر، میانمار به دلیل بافت روستاهای قدیمی، چین به خاطر غذا و به ایران به خاطر مردمانش علاقه زیادی دارد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
او بعد از اولین سفر دو هفته ای به ایران در سال 2013، تصمیم گرفت بار دیگر برای نوشتن کتابش به کشورمان سفر کند که در آوریل 2014 این تصمیمش را عملی کرد. استفان کیش را به عنوان اولین مقصد سفر ماجراجویانه اش بعد از فرود به تهران انتخاب کرد و بعد از آن به شهرهای مختلف از جمله قشم، کردستان، بوشهر، یزد، کرمان، قم، مشهد، اصفهان، شیراز و شهرهای دیگر سفر داشت. با او در مورد سفرش به ایران و کتابی که نوشت گپ زدیم که در ادامه می خوانید:
قبل از هرچیزی، شاید همه بخواهند بدانند که اصلا چه چیز باعث شد که به فکر سفر به ایران بیفتی؟
من زیاد سفر می کنم و دوستانم هم همه اهل سفر هستند. از همه آن هایی که قبلا به ایران سفر کردند، شنیده بودم که ایران یکی از بهترین سفرهایشان بود. به همین علت تصمیم گرفتم که خودم از نزدیک این سرزمین را کشف کنم.
وقتی داشتی چمدانت را جمع می کردی، چه چیزی در آن گذاشتی که معمولا در سفرهای دیگرت قابل توجه نبود؟
مقدار زیادی یورو و دلار! چون شنیده بودم خارجی ها نمی توانند از ATM های ایران پول دریافت کنند. دو کیلو شکلات هم برای دوستان ایرانی ام برداشتم. من ایران را کشور خطرناکی نمی دیدم و برای همین هم ترسی از سفر نداشتم.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
کمی از کتابت برایمان بگو.
کتابم که تازه منتشر شده، درباره سفر دوماهه ام به نقاط مختلف ایران است. هم چنین درباه مردم محلی هر شهر و زندگی روزمره و میزبانی خون گرم آنها. همان طور که گفتم، ایران معمولا در رسانه های غربی بسیار منفی دیده می شود. من هدفم نوشتن زندگی مردم عادی به خصوص جوانان بین 20 تا 30 سال بود. در مقدمه کتابم نوشته شد: «سفری به سرزمین خون گرم ترین مردم دنیا.» من به بیش از 50 کشور دنیا سفر کرده و به این جمله اعتقاد دارم. (باور کنید تعارف نمی کنم!)
می توانی یک خاطره خوب و یک خاطره تلخت را از این سفر دوماهه بگویی؟
سوالی خیلی سختی است، چون خاطرات خوب زیادی داشتم. اما می توانم به خاطره انگیزترین روزم در یزد اشاره کنم. عصر یک روز موقعی که روی پشت بام یک خانه کاه گلی با معماری فوق العاده نشسته بودیم، صدای موذن همه جا پخش می شد. آن لحظه را هیچوقت فراموش نمی کنم.
یکی از خاطراتم که شاید خیلی خوشایند نباشد، بر می گردد به موقعی که در حال برگشت از بندرعباس به بم بودم. اما کمی بعد فهمیدم که اتوبوس حامل قاچاق سوخت بود. اتوبوس در روستایی توقف کرد و یک ساعتی طول کشید تا مخزن های بین چمدان و زیر صندلی ها را تخلیه کند. بوی بنزین همه جا را پر کرده بود. بعد از آن هم راننده یادش رفت من را در بم پیاده کند و دیگر تقریبا نزدیک زاهدان بودیم. اما خوشبختانه من با اتوبوسی که خلاف جهت و به سمت بم حرکت می کرد، برگشتم. البته این اتوبوس هم بوی بنزین می داد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
وقتی که افراد وارد فرودگاه امام می شوند، اولین سوالی که از آن ها پرسیده می شود، این است که دلیل سفرشان به ایران چیست و چقدر می خواهند بمانند. شما به این سوال چه جوابی دادی؟
آن ها از من نپرسیدند که چقدر می خواهم بمانم، چون ویزای من 20 روزه بود. بهشان گفتم توریست هستم و سال قبل همه به ایران سفر کرده و کشورتان را دوست داشتم. برای همین دوباره به ایران بازگشتم.
ویزا را از فرودگاه گرفتی؟
نه، برای ویزا قبل از سفر و از طریق سفارت ایران در آلمان اقدام کردم. همان دلیل را به آن ها هم گفتم و آن ها چیز بیشتری ازم نپرسیدند.
و آخرین سوال این که آیا سفر سومی به تهران خواهی داشت؟
می دانید که خیلی دوست دارم دوباره به ایران سفر کنم. امیدوارم بتوانم به زودی به کشورتان سفر کنم و بار دیگر بین مردم ایران باشم.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
