← زمیـטּ ڪربلا ڪـہ باشے [بـہ روز میشـہ..]

[L²evi]

[7]

زمین که باشی، نگاهت مدام به آسمان است.

گاهی میان تو و آسمان، پرنده ای پرواز میکند،

مردی راه میرود،

کودکی میدود،

سنگی می افتد،

درختی به سمت آسمان قد می کشد . . .

زمین کربلا که باشی اما،

آسمان نگاهت همیشه سرخ است.

مدام میان تو و آسمان خون می پاشند . . .