ρяoᴛᴇcᴛɪoɴ oғ ᴀŁɪᴇɴs ▲ حـمـآیت از مـوجودات فرازمینـی/مـآوراءطبیعی

[Interstellar]

آیــآ مــا در یـک جهــان هـآلوگرافیـک که توسط فرازمینــی هـآ سـآختـه شـدهـ زندگـی میکنیمـ ؟


آیا ما در یک جهان طراحی شده زندگی میکنیم ؟یک توهم کیهانی ؟ 
یک دانشمند قابل احترام ناسا که در آزمایشگاه نیروهای محرک کار میکند ادعا میکند که ممکن است چنین باشد.



این سوال ممکن است به ذهن بسیاری از ما آمده باشد ولی مفهوم این سوال قدیمی تر از آنچه که فکر میکنیم است. 
فیلسوف فرانسوی رنه دکارت اولین نفری بود که ایده ی لوله های طراحی شده برای ایجاد رویاهای ما را مطرح کرد. 
سه و نیم قرن بعد ما حتی نمیتوانیم این احساس را تصور کنیم که همه چیزی که از جهان درک میکنیم شاید فقط یک هالوگرام باشد. 
ریچ تریل مدیر بخش محاسبات تکاملی و طراحی خودکار ناسا نه تنها این احتمال را باور دارد بلکه فکر میکند در آینده ای نزدیک انسان خواهد توانست شبیه سازی های بسیار گستره ای را خلق کند. 
طبق گفته های ریچ یک برنامه نویس از آینده ی دور ممکن است جهان ما را با استفاده از قدرت محاسباتی خیلی پیشرفته تر از ما طراحی کرده باشد. دلایل او برای این کار برای ما یک راز است. شاید او میخواسته ببیند وقایع زمان خیلی قبل تر از اون چگونه اتفاق افتاده. 
شاید او بیشتر از سر خستگی این کار را انجام داده تا کنجکاوی. 
اگر این واقعیت باشد پس کل دنیای ما چیزی بیشتر از یک شبیه سازی نیست و واقعیت ما فقط جنبه ی متوسطی از یک شبیه سازی است. آیا مدرکی برای اثبات این سناریوی دیوانه وار وجود دارد؟ در واقع، بله !!
به طرز شگفت آوری جهان مانند بخشی از یک شبیه سازی رفتار میکند. وقتی به آن نگاه میکنیم فقط خصوصیت های مشخصی را نمایش میدهد درست مانند بازی های کامپیوتری که فقط بخشی را که بازی کننده در آن قرار دارد نشان میدهد. 
مکانیک کوانتوم شاید برای ما غیر دانشمندان پیچیده به نظر بیاید اما یکی از مهمترین قوانین آن میتواند با سهولت بسیار زیاد توضیح داده شود : ذرات درون اتمی هیچ کدام جایگاه مشخصی ندارند مگر اینکه دیده شوند یعنی اینکه اشیا و اجسام تا زمانی که ما به آن ها نگاه میکنیم واقعی و پایدار هستند. 
این معما مدت هاست که دانشمندان را درگیر خود کرده و یک توضیح احتمالی برای این رفتار این است که ما در یک دنیای شبیه سازی شده زندگی میکنیم. برای ذخیره کردن قدرت های محاسباتی این شبیه سازی فقط چیزی را که میخواهیم ببینیم به ما نشان میدهد: " چیزی که ما نیازمندیم ببینیم زمانی که نیاز داریم ببینیم " 
این ممکن است توضیح دهد که چرا جهان ما از واحد های محدود تشکیل شده یا همان پیکسل ها.
تریل : " دنیا همچنین از پیکسل ها تشکیل شده-در زمان، فضا، حجم و انرژی." 
سه تای آن ها واحد های اساسی جهان هستند که شما نمیتوانید آن ها را به واحد های کوچکتر تبدیل کنید بدین معنی که جهان از تعدادی واحد های محدود تشکیل یافته است.
این همچنین بدین معنی است که جهان تعدادی ویژگی های محدود میتواند باشد : نامحدود نیست، بنابراین محاسبه پذیر است، و اگر فقط به روشی محدود رفتار میکند زمانی که دیده میشود بنابراین سوال ایجاد میشود که آیا : جهان محاسبه شده است ؟ 
از نظر ما یک شبیه سازی از جهان برای ما از واقعیت غیر قابل تشخیص خواهد بود. 
ابرکامپیوترهای ناسا اکنون خیلی سریع تر از مغز انسان عمل میکنند. قانون مور بیان میکند که در دهه ای نزدیک کامپیوترها خواهند توانست کل زندگی انسان را شبیه سازی کنند با تمامی پیچیدگی هایش در زمانی کمتر از یک ماه. 
سی سال بعد از اکنون شاید یک بازی مجازی همه این ها را در کمتر از یک ساعت انجام دهد. 
اکنون که ما با چنین سرعتی به سمت خلق دنیاهای هالوگرافیک میرویم این عقیده که ممکن است ما در یکی از آن ها زندگی کنیم چندان بعیید به نظر نمیرسد. آیا ممکن است که خود ما طراحان این شبیه سازی باشیم ؟ جواب مشخص نیست اما امید به این هست که ما نباشیم. پیامد های این نظریه بسیار گسترده است. 
اگر ما روزی بتوانیم دنیای خود را شبیه سازی کنیم با تمام هوشیاری و آگاهی و موجودات هوشمند آن این ما را به چه چیز تبدیل میکند؟ 
آیا این به این معنی خواهد بود که ما هم آفریننده و هم بنده ی دنیای اطراف خود هستیم ؟