تلفن همراه ایرانی: رویایی شیرین، حقیقتی تلخ!

[Tɪɢʜᴛ]

چهار سال پیش بود که تبلیغی در تلویزیون پخش شد که صحبت از یک تلفن همراه ایرانی به نام جی ال ایکس G1 میکرد، تلفن همراهی که آن روزها مشخصاتش خوب به نظر می آمد و از قیمت بسیار مناسبی بهره میبرد که رویای داشتن تلفن همراه هوشمند برای خیلی ها را به واقعیت نزدیک میکرد؛ البته مشکلی که جی وان داشت برندش بود، برندی که ادعای ایرانی بودن داشت ولی هنوز کسی آنرا به رسمیت نمیشناخت و به ایرانی بودن نمیپذیرفت؛ شاید هم حق داشتند چون تجربه گوشی های کلاسیک GLX نشان میداد که این شرکت بیشتر از هر چیز به فکر فروش بود نه ایرانی کردن این صنعت، بیشتر گوشی هایش شبیه به گوشیهای چینی و بی کیفیت موجود در بازار بود و بعضی از مدلها بهسادگی و باقیمتی بسیار ارزانتر در بازار یافت میشدند.
در رابطه با G1 هم قضیه به همین منوال بود و واقعیت ایرانی نبودن این تلفنهمراه بر کسی پوشیده نبود، اما هوشمند بود و تبلیغات، باعث شد فروش خوبی را برای شرکت به همراه داشته باشد و GLX به عنوان اولین تولید کننده مثلا ایرانی، بهطور جدی وارد مبحث تولید تلفن همراه هوشمند شود. یک سالی از وجود جیالایکس میگذشت که دومین شرکت ایرانی تولیدکننده تلفن همراه و تبلت بهنام دیمو (DIMO) شروع به فعالیت کرد و از اولین تبلت ایرانی رونمایی شد، تبلیغات حول این تبلت به اندازهای زیاد بود که مبحث ایرانی بودن یا نبودن این تبلت و شرکت به محبوبترین برنامه تلویزیونی با موضوع فناوری آن وقت بهنام “صفر و یک” کشیده شد و آرش برهمند سردبیر و کارشناس صفر و یک این تبلت و شرکت دیمو را به باد انتقاد گرفت و مدعی شد که دیمو حتی یک خط تولید در ایران ندارد، بنابراین چگونه میتواند تبلت تولید کند؟
همین گفته باعث شد تا ذهنم را از خرید تلفن همراه ایرانی پاک کنم و حتی فکر کردن به آنها را کاری بیهوده میدانستم، تا اینکه دو سال پیش اتفاقی و در هنگام اینترنت گردی با یک گوشی از GLX آشنا شدم که میتوانست انتخاب خوبی برای آزمایش این برند باشد، ابتدا بسیار راجع به آن تحقیق کردم تا مطمئن شوم این تلفن همراه کم نقصترین گوشی GLX است؛ پس دیگر زمان خرید فرارسیده بود، به نمایندگی GLX مراجعه کردم تا بتوانم این گوشی را بخرم. همان موقع بود که فردی با ناراحتی وارد نمایندگی شد و مدعی بود تلفن همراهی را که خریده یک مشکل عجیب دارد و آن مشکل این است که بلندگو ندارد! من کمی گیج شده بودم و به غیرممکن بودن این امر فکر میکردم؛ ولی راست میگفت، البته بلندگو داشت ولی توری روی بلندگو را نداشت، نمایندگی نیز گوشی را با یک نسخه دیگر تعویض کرد و باعث شد بدانم گارانتی محصولات GLX فوق العاده است (البته بعدا فهمیدم گارانتی تنها برای همان هفته اول خوب و کاربردی است)، تلفن همراه مورد نظرم را خریدم و با هیجان به خانه بازگشتم.
در راه فرصت دیدن این گوشی را به طور کامل نداشتم؛ به خانه که رسیدم زود پلمپ کارتن GLX خود را بازکردم. چیزی را که میدیدم باور نمیکردم، یک گوشی بسیار سنگین و زشتتر از آنچه تصورش را میکردم، ولی اینها مهم نبود، زود گوشی را روشن کردم و چند برنامه را روی آن نصب نمودم. همه چیز خوب بود ولی نکته آزاردهنده ضعیف بودن دقت لمس در اطراف صفحه نمایش بود که در حد یک فاجعه به نظر میرسید؛ خصوصا هنگام تایپ کردن! چیزی نگذشت که باتری تمام شد و نیازمند به شارژ، پس آن را به شارژر مشکی و نه چندان زیبایی که به همراه یک USB بیکیفیت بود، به برق متصل کردم و شاهد چیزی عجیب شدم؛ صفحه لمسی بسیار بدتر از قبل شده و دیگر لمس ها را با اختلافی یک سانتیمتری انجام میداد، به اینترنت مراجعه و دریافتم این مشکل در تمام گوشی های این شرکت وجود دارد و شرکت نیز یک راه حل بسیار منطقی را پیشنهاد داده بود و آنهم استفاده نکردن از گوشی هنگام شارژ بود!
با هزار زحمت توانستم بنچ مارک انتوتو را روی آن نصب کنم و پس از انجام بنچمارک شاهد چیز بسیار عجیبی بودم و آن نوشتن نام SPRD به جای جی ال ایکس در بخش برند بود؛ آنجا بود که دریافتم چه کلاهی سرم رفته و بجای یک گوشی ایرانی یک گوشی بسیار بی کیفیت چینی را خریده ام.
ببخشید اگر داستان طولانی بود، تمام اینها را گفتم تا بدانید ندانسته و به علت تعصب این مطلب را نمینویسم و خود از کاربران این گوشی های ایرانی بودهام.
مهمترین نکتهای که میتوان در رابطه با تلفنهمراه ایرانی اشاره کرد، این است که هیچکدام از آنها خصوصا دیمو و دیگر برندها (تاریانا- تیکسل- هایتلز و …) ایرانی نیستند و این شرکت ها به جای تولیدکننده، نقش پشتیبانی را دارند و طبق قرارداد منعقد شده با تولید کننده های چینی محصولات آنها را با برند خود و تحت پشتیبانی و ضمانت وارد میکنند و با یک برچسب ایرانی آنرا به فروش میرسانند.
در مورد GLX بحث کمی متفاوت است؛ شاید در ابتدا این شرکت نیز تنها واردکننده بود ولی رفته رفته دریافت که برای بقا در این صنعت باید دست به تولید بزند و اکنون این شرکت با چند خط، تولید تلفن همراه میکند اما نه به صورت مستقل بلکه با شریک تجاری خود یعنی GFive، به این صورت که جی فایو کار طراحی تلفنهمراه را برعهده میگیرد و با سپردن خط تولید به GLX کار ساخت آنها را در ایران انجام میدهد و محصولات تحت نام GLX عرضه میشوند.
عمده محصولات برندهای ایرانی، ساخت کارخانه alps و یا bluebo است که هردو چینی بوده و به ساخت تلفن همراه و تبلت با نامهای متفاوت مشغولند، ولی یک نکته بسیار مهم این است که کمپانی های چینی در ازای دریافت مبلغی مناسب و نه چندان زیاد، محصولی را برایتان میسازند که مطابق میل شما باشد و بتوانید آنرا با هرنامی که دوست داشتید، عرضه کنید.
گذشته از مشکلات متعدد سخت افزاری، در بخش نرم افزار نیز شما دچار مشکلات فراوانی خواهید بود؛ چون معمولا این شرکت ها از نسخه خام اندروید استفاده میکنند. البته شاید بعضی وقتها یک لانچر ساده نصب کنند تا آنرا از خام بودن بیرون بیاورند. در این صورت شما نباید منتظر هیچ به روزرسانی برای رفع مشکلات باشید چون انتظاری بیهوده است و معمولا هیچکدام از آنها این کار را انجام نمیدهند. البته GLX اخیرا کارهایی را جهت بهبود این بخش انجام داده و به روزرسانی هایی را برای گوشی های خود ارایه میدهد که در برخی موارد مشکلات را بیشتر میکنند تا کمتر!

جی ال ایکس را میتوان به عنوان ایرانیترین شرکت در زمینه تولید تلفن همراه حساب کرد ولی بازهم دلیل نمیشود که تنها به دلیل ایرانی بودن، این تلفن همراه را خرید و بهتر است قبل از این اقدام، کمی برای خرید خود تامل کنید تا بتوانید بهترین انتخاب را داشته باشید. دلیل مهم دیگر برای تامل بیشتر در خرید تلفن همراه ایرانی استفاده از سخت افزار ضعیف است که بیشتر در بخش پردازنده و رم خود را نشان میدهد. استفاده از پردازنده های ضعیف مدیاتک و حافظه های رم با استانداردهای قدیمی و کند، امری است که در تمام گوشی های ایرانی حتی در پرچمداران شاهد آن هستیم؛ به گونه ای که پرچمداران ایرانی حتی توان رقابت در بین میانرده های کمپانی های مشهور را ندارند و عمدتا در حد گوشی های پایین رده قرار میگیرند که با همین قیمت و حتی ارزانتر عرضه میشوند. در زمینه صفحه نمایش نیز اوضاع چندان خوب نیست و بیشتر تلفن های همراه ایرانی از صفحات با کیفیت HD استفاده میکنند که دیگر کمی ضعیف به نظر میرسند و حداقل مربوط به سه نسل پیش هستند؛ در بخش باتری وضعیت بسیار فاجعه بارتر از گذشته است و هیچ تلفن همراه ایرانی نیست که از باتری مناسبی بهره ببرد و در بهترین حالت، روزی دوبار به شارژر نیاز پیدا میکنید. از کیفیت بدنه نیز بهتر است بگذریم چون زمان بدنه های پلاستیکی به اتمام رسیده است اما در این میان یک تلفن همراه استثنا قرار دارد و آنهم اسمارت تسلا است که بدنه ای فلزی دارد که با شیشه تلفیق شده و از این نظر میتواند نظر شما را به خود جلب کند.
همانطور که پیشتر گفتم، گارانتی در گوشی های ایرانی در حد مناسبی قرار دارد اما در روزهای اول خرید چون تمام تولیدکنندگان ایرانی ضمانت تعویض را برای محصولات خود قرار میدهند ولی بعد از اتمام مدت ضمانت، اگر تلفن همراهتان خراب شد باید زحمت بسیار زیادی را تحمل کنید تا بتوانید آنرا دوباره تعمیر کنید؛ خصوصا در گوشی هایی که مدت زیادی از زمان عرضه آن میگذرد و یا گوشی هایی که توقف تولید شده اند.
سخن پایانی
درحال حاضر هیچ مدل از هیچ برند ایرانی وجود ندارد که خالی از مشکلات باشد و یا ارزش خرید بالایی داشته باشد، بنابراین بهتر است فعلا از خرید تلفن همراه ایرانی منصرف شوید و به دنبال جایگزینی باشید که با آن پول خود را دور نریزید و اگر به فکر حمایت از تولید داخل به هر شکلی هستید، میتوانید از محصولات جی ال ایکس استفاده کنید که حداقل بخش بیشتری از آن در ایران و به دست کارگران ایرانی تولید میشود.
منبع:آی تی رسان