24-06-2015، 2:57
كمكم كن/ اين تنهايى زيادى سردست به تنم
با دكمه هاى آهنى اش
روى يقه هاى فقرات ام...
مى دانم كه از پيشم جنب نمى خورى
مى دانم كه پيش شان هستم
ولى آخر خودشان نمى دانند
به من هم خرده نگير وقتى توى اين بدن هستم
و اين طرفم را هى گاز مى گيرند
مى دانم نمى دانند
همچنان پيشم باش/
تويى كه مى دانى ما اينجا نيستيم