بازی آنلاین
آپلود عکس
10-04-2015، 11:44
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
سکوت همزاد تلخی است که در اینجا نفس می کشد
تا سنگینی سال ها نبودنت را پیشاپیش بر شانه هایم احساس کنم
ﮔﺎﻫﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﻋﺮﻭﺳﮏ می شویم جلوی معشوق
نه حرف می زنیم ، ﻧﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ می کنیم ، ﻓﻘﻂ ﺳﮑﻮﺕ می کنیم
من سکوت خویش را گم کرده ام
لاجرم در این هیاهو گم شدم
من ، که خود افسانه می پرداختم
عاقبت افسانه ی مردم شدم
ای سکوت ، ای مادر فریادها
ساز جانم از تو پر آوازه بود
تا در آغوش تو ، راهی داشتم
چون شراب کهنه ، شعرم تازه بود
در پناهت برگ و بار من شکفت
تو مرا بردی به شهر یادها
من ندیدم خوشتر از جادوی تو
ای سکوت ، ای مادر فریادها
گم شدم در این هیاهو ، گم شدم
تو کجایی تا بگیری داد من؟
گر سکوت خویش را می داشتم
زندگی پر بود از فریاد من
سکوت با من …
بی من …
همه لحظه هایم سکوت است …
درد هایم از سکوت است
اشک هایم از وجود سکوتیست که تمام روشنی های زندگم را تیره کرده
کاش نبود
نبود ومن می توانستم ان را در هیچ قسمتی از زندگیم نبینم
سکوت کـــن …
فــریادها راه به جایی نمــی برنــد
فقــط طبل رُسوائیت را می کوبــنــد
سکوت می کنم
بگذار حرف ها آنقدر یکدیگر را بزنند تا بمیرند !
برای زندگی کردن بهانه ای نمی خواهم
برای نفس کشیدن تقلایی نمی کنم
و برای گفتن نگفتنی هایم هم چاره ای نمی جویم
سکوت و تنها سکوت!
و دیواری از نشدن و نرسیدن و باز هم سکوت
و قلبی تنها با احساسی عجیب و نگاهی عمیق با حسرتی همیشگی و آهی تمام نشدنی برای تمام طول زندگی
عشق عجیبی است میان من و او
بودنم در کنارش به شرط نگفتن !
سکوت می کنم و تو از چشم هایم فریاد قلبم را بخون
گاهـــــی ســکــوت یـعـنـــی کــلــی حــرف !
کــه حـــال زدنــش رو نــــداری
مـــی خـــواهــم ســـکــوت کــــنـــم دیـــگــر نـــای حـــرف زدن نــــدارم
مـــن از سکوت می آیم
از تدفین غمگیـن واژه در قبــر آه
از تکه پاره های روز خاطـره می آیم چسـبیده به شـب و گریه
با دسـت های می آیم که سـتاره و ماه را به آسـمان دوخته اند
جــاده اما پیدا نشـد و تــو گم شـدی
من از انتـهای راه می آیم از پیچـی تا پایان کـه بـه آخـر نرسـید
صدای نفس هایت تمام امواجم را برای شنیدن درونت به سکوت می کشاند
همیــشه سکــوت خــوب نیــست
گـاهـی خُــرد می شــوی زیـر بـار حــرف هـای نـگفتــه
غافــل از اینکـــه بـــه تـــو تـهمـــت بـی جنـبگی می زنند
این حرف های تلخم را بخوان
از این به بعد تنها به اعتراف ” سکوت ممنوع لب هایم “ لبخند خواهم زد
هـمـانـگـونـه کـه آمـدم از خـیـالـت پـاک مـی شـوم!
آرام ، بــــی صـــــدا ، بــــی چــــــراغ
قـــول می دهـــم ذره ای صـدای رفـتـنـم آرامـش سکـــــوتت را برهم نزند!
همیشه سکوت نشانه رضا نیست
گاه سکوت یعنی اما یعنی اگر
یعنی هزار و یک دلیل که دل می ترسد بلند بگوید برای از دست ندادنت
این روزها ساکت که بمانی می رود به حساب جواب نداشتنت
عمرا اگر بفهمند داری جان می کنی تا احترامشان را نگه داری
بعضی حرف ها گفتنی ست ، بعضی نوشتنی و بعضی هیچکدام (سکوت) !
این روزها به هیچکدام نزدیکترم
سکوت همزاد تلخی است که در اینجا نفس می کشد
تا سنگینی سال ها نبودنت را پیشاپیش بر شانه هایم احساس کنم
ﮔﺎﻫﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﻋﺮﻭﺳﮏ می شویم جلوی معشوق
نه حرف می زنیم ، ﻧﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ می کنیم ، ﻓﻘﻂ ﺳﮑﻮﺕ می کنیم
من سکوت خویش را گم کرده ام
لاجرم در این هیاهو گم شدم
من ، که خود افسانه می پرداختم
عاقبت افسانه ی مردم شدم
ای سکوت ، ای مادر فریادها
ساز جانم از تو پر آوازه بود
تا در آغوش تو ، راهی داشتم
چون شراب کهنه ، شعرم تازه بود
در پناهت برگ و بار من شکفت
تو مرا بردی به شهر یادها
من ندیدم خوشتر از جادوی تو
ای سکوت ، ای مادر فریادها
گم شدم در این هیاهو ، گم شدم
تو کجایی تا بگیری داد من؟
گر سکوت خویش را می داشتم
زندگی پر بود از فریاد من
سکوت با من …
بی من …
همه لحظه هایم سکوت است …
درد هایم از سکوت است
اشک هایم از وجود سکوتیست که تمام روشنی های زندگم را تیره کرده
کاش نبود
نبود ومن می توانستم ان را در هیچ قسمتی از زندگیم نبینم
سکوت کـــن …
فــریادها راه به جایی نمــی برنــد
فقــط طبل رُسوائیت را می کوبــنــد
سکوت می کنم
بگذار حرف ها آنقدر یکدیگر را بزنند تا بمیرند !
برای زندگی کردن بهانه ای نمی خواهم
برای نفس کشیدن تقلایی نمی کنم
و برای گفتن نگفتنی هایم هم چاره ای نمی جویم
سکوت و تنها سکوت!
و دیواری از نشدن و نرسیدن و باز هم سکوت
و قلبی تنها با احساسی عجیب و نگاهی عمیق با حسرتی همیشگی و آهی تمام نشدنی برای تمام طول زندگی
عشق عجیبی است میان من و او
بودنم در کنارش به شرط نگفتن !
سکوت می کنم و تو از چشم هایم فریاد قلبم را بخون
گاهـــــی ســکــوت یـعـنـــی کــلــی حــرف !
کــه حـــال زدنــش رو نــــداری
مـــی خـــواهــم ســـکــوت کــــنـــم دیـــگــر نـــای حـــرف زدن نــــدارم
مـــن از سکوت می آیم
از تدفین غمگیـن واژه در قبــر آه
از تکه پاره های روز خاطـره می آیم چسـبیده به شـب و گریه
با دسـت های می آیم که سـتاره و ماه را به آسـمان دوخته اند
جــاده اما پیدا نشـد و تــو گم شـدی
من از انتـهای راه می آیم از پیچـی تا پایان کـه بـه آخـر نرسـید
صدای نفس هایت تمام امواجم را برای شنیدن درونت به سکوت می کشاند
همیــشه سکــوت خــوب نیــست
گـاهـی خُــرد می شــوی زیـر بـار حــرف هـای نـگفتــه
غافــل از اینکـــه بـــه تـــو تـهمـــت بـی جنـبگی می زنند
این حرف های تلخم را بخوان
از این به بعد تنها به اعتراف ” سکوت ممنوع لب هایم “ لبخند خواهم زد
هـمـانـگـونـه کـه آمـدم از خـیـالـت پـاک مـی شـوم!
آرام ، بــــی صـــــدا ، بــــی چــــــراغ
قـــول می دهـــم ذره ای صـدای رفـتـنـم آرامـش سکـــــوتت را برهم نزند!
همیشه سکوت نشانه رضا نیست
گاه سکوت یعنی اما یعنی اگر
یعنی هزار و یک دلیل که دل می ترسد بلند بگوید برای از دست ندادنت
این روزها ساکت که بمانی می رود به حساب جواب نداشتنت
عمرا اگر بفهمند داری جان می کنی تا احترامشان را نگه داری
بعضی حرف ها گفتنی ست ، بعضی نوشتنی و بعضی هیچکدام (سکوت) !
این روزها به هیچکدام نزدیکترم
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
