موسيقى و رقصهاى محلى، استان ايلام
استفاده از موسيقى بومى در آيينها و مراسم شاد رشد قابل ملاحظهاى يافته است.
در موسيقى ايلام از سازهاى دوزله، جفتان، سرنا، شيپور، ضرب، دهل، شمشال، نى و کمانچه استفاده مىشود و اين سازها در آيينهايى مانند : عروسى، جنگ و عزا کاربرد دارند. برخى از سازهاى بومى منطقه مانند دوزله ويژگىهايى دارند که آن را از ديگر سازهاى ايرانى متمايز مىکند. «دوزله يا جفتان» برخلاف همه سازهاى ايرانى که تک صدا هستند، دو صدايى است و قابليت همراهى با سازهاى چند صدايى را نيز دارد.
«چوبي» موسيقى رقصى ايلام است و به صورت انفرادى و يا دستهجمعى اجرا مىشود. اين موسيقى در گذشته افزون بر کاربرد هنرى و موسيقى آن به عنوان آمادگى جنگى و بدنى نيز کارآيى داشته است.
«فتاپاشا، لرزانه، سوارسوار، صىسماع، قلاوى، سهحار و گريانه» از جمله نواها و ريتمهاى اين نوع رقص است که در مناطق کرد و لرنشين کشور رواج دارد.
«هوره» نيز موسيقى آوازى مردمان غرب کشور به ويژه مردم ايلام است. هوره که از آوازها و نيايشهاى اساطيرى ايران است، از هزارههاى قبل از ميلاد مسيح تا به امروز روح دوستداران موسيقى را سيراب کرده است. اين موسيقى از ريتم آزاد در ترانه و شکستن مصراعها پيروى مىکند و تک سيلابى است، به همين دليل از موسيقى رديفى ايران که تابع شعر کلاسيک است، متمايز مىشود.
موسيقى آيينهاى سوگوارى نوع ديگرى از موسيقى در استان ايلام است که به طور مشخص در آيين چمرى با سرنا و دهل اجرا مىشود و در اين مراسم مردم ايلها و روستاها در محلى به نام «چمرجا» جمع مىشوند و همراه با نواى ساز، دهل و آواز همسرايان نوعى رقص را ارائه مىدهند.
گفته مىشود «نمايش تعزيه» که هم اينک در اکثر مناطق کشور رايج است و در ايام عاشورا نيز کاربرد فراوان دارد، برگرفته از سنت چمرى در غرب کشور است.
استفاده از موسيقى بومى در آيينها و مراسم شاد رشد قابل ملاحظهاى يافته است.
در موسيقى ايلام از سازهاى دوزله، جفتان، سرنا، شيپور، ضرب، دهل، شمشال، نى و کمانچه استفاده مىشود و اين سازها در آيينهايى مانند : عروسى، جنگ و عزا کاربرد دارند. برخى از سازهاى بومى منطقه مانند دوزله ويژگىهايى دارند که آن را از ديگر سازهاى ايرانى متمايز مىکند. «دوزله يا جفتان» برخلاف همه سازهاى ايرانى که تک صدا هستند، دو صدايى است و قابليت همراهى با سازهاى چند صدايى را نيز دارد.
«چوبي» موسيقى رقصى ايلام است و به صورت انفرادى و يا دستهجمعى اجرا مىشود. اين موسيقى در گذشته افزون بر کاربرد هنرى و موسيقى آن به عنوان آمادگى جنگى و بدنى نيز کارآيى داشته است.
«فتاپاشا، لرزانه، سوارسوار، صىسماع، قلاوى، سهحار و گريانه» از جمله نواها و ريتمهاى اين نوع رقص است که در مناطق کرد و لرنشين کشور رواج دارد.
«هوره» نيز موسيقى آوازى مردمان غرب کشور به ويژه مردم ايلام است. هوره که از آوازها و نيايشهاى اساطيرى ايران است، از هزارههاى قبل از ميلاد مسيح تا به امروز روح دوستداران موسيقى را سيراب کرده است. اين موسيقى از ريتم آزاد در ترانه و شکستن مصراعها پيروى مىکند و تک سيلابى است، به همين دليل از موسيقى رديفى ايران که تابع شعر کلاسيک است، متمايز مىشود.
موسيقى آيينهاى سوگوارى نوع ديگرى از موسيقى در استان ايلام است که به طور مشخص در آيين چمرى با سرنا و دهل اجرا مىشود و در اين مراسم مردم ايلها و روستاها در محلى به نام «چمرجا» جمع مىشوند و همراه با نواى ساز، دهل و آواز همسرايان نوعى رقص را ارائه مىدهند.
گفته مىشود «نمايش تعزيه» که هم اينک در اکثر مناطق کشور رايج است و در ايام عاشورا نيز کاربرد فراوان دارد، برگرفته از سنت چمرى در غرب کشور است.