14-01-2015، 17:45
پاراو کوخرد نام دورشته قنات است درغرب وشمال وجنوب دهستان کوخرد در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان واز نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران واقع شدهاست.
بقایا و آثار این قناتها هنوز باقی ماندهاست. ویکی از آثارهای دوران (ساسانیان) میباشد.قنات یا کاریز «در تلفظهای محلی گاه کهریز» نیز نامیده میشدهاست. کانالی است که از دیر باز برای مدیریت آب در زمین میساختهاند. کاریز یا قنات به رشته چاه که آب یک « مادر چاه عمیق» را برای شرب وکشت وکار به سطح زمین میرساند گفته میشود.
پیشینه
قنات پاراو کوخرد در زمان گبرها یا زرتشتیان که قبل از اسلام در شهر باستانی ساسانی «شهرسیبه» زندگی میکردند ایجاد شدهاست. و سیبه (نام قدیم کوخرد) بودهاست.آثار یک رشته از این قناتها در (پشتخه مدی آباد) در جنوب رودخانه مهران نیز وجود دارد که بهوسیله ترنه آب به آنها میرسیدهاست.
سرچشمه
سر چشمه این قناتها از زیر کوه ناخ وتحدیداً از پشت دهستان هرنگ سر چمشه میگرفتهاست (که البته درآن دوران دهی بنام هرنگ وجود نداشتهاست). این قناتها بعد از «چاه مادر» یا «بئر الأ م» که منبع اصلی آب آن است و در پایه کوه ناخ واقع بودهاست به دو رشته میشدهاست. .
رشته اول این قناتها از طرف مغرب کوخرد فعلی به دشت پاراو منتهی میشدهاست. اما رشته دوم از طرف مشرق دهستان کوخرد سرازیر میشده تا اینکه وصل می شده به ساختمان ترنه، این ساختمانها آب شیرین را از یک سوی رودخانه شور به سوی دیگر میبردند. دو قنات از این رشته قناتها در بغل خانه شاعرمعروف روزدار و از طرف قبله خانه اش تایاد من هم وجود داشتهاست.
بقایا و آثار این قناتها هنوز باقی ماندهاست. ویکی از آثارهای دوران (ساسانیان) میباشد.قنات یا کاریز «در تلفظهای محلی گاه کهریز» نیز نامیده میشدهاست. کانالی است که از دیر باز برای مدیریت آب در زمین میساختهاند. کاریز یا قنات به رشته چاه که آب یک « مادر چاه عمیق» را برای شرب وکشت وکار به سطح زمین میرساند گفته میشود.
پیشینه
قنات پاراو کوخرد در زمان گبرها یا زرتشتیان که قبل از اسلام در شهر باستانی ساسانی «شهرسیبه» زندگی میکردند ایجاد شدهاست. و سیبه (نام قدیم کوخرد) بودهاست.آثار یک رشته از این قناتها در (پشتخه مدی آباد) در جنوب رودخانه مهران نیز وجود دارد که بهوسیله ترنه آب به آنها میرسیدهاست.
سرچشمه
سر چشمه این قناتها از زیر کوه ناخ وتحدیداً از پشت دهستان هرنگ سر چمشه میگرفتهاست (که البته درآن دوران دهی بنام هرنگ وجود نداشتهاست). این قناتها بعد از «چاه مادر» یا «بئر الأ م» که منبع اصلی آب آن است و در پایه کوه ناخ واقع بودهاست به دو رشته میشدهاست. .
رشته اول این قناتها از طرف مغرب کوخرد فعلی به دشت پاراو منتهی میشدهاست. اما رشته دوم از طرف مشرق دهستان کوخرد سرازیر میشده تا اینکه وصل می شده به ساختمان ترنه، این ساختمانها آب شیرین را از یک سوی رودخانه شور به سوی دیگر میبردند. دو قنات از این رشته قناتها در بغل خانه شاعرمعروف روزدار و از طرف قبله خانه اش تایاد من هم وجود داشتهاست.