منطقه حفاظت شده البرز مرکزی

[spent †]

منطقه حفاظت شده البرز مرکزی با مساحت 410790 هکتار، در محدوده سه استان مازندران، تهران و البرز واقع شده است. این منطقه به دلیل موقعیت طبیعی خاص خود و نزدیکی به مراکز حکومتی، همواره مورد توجه حاکمان وقت بوده و از سال 1346 خورشیدی بر اساس مصوبه شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید، به عنوان «منطقه حفاظت شده» معرفی شد.

در حال حاضر قسمت جنوبی این منطقه یک در حدود یک سوم از کل مساحت آن را شامل می‌شود، تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست استان تهران قرار دارد. قسمت جنوبی منطقه حفاظت شده البرز مرکزی بیشتر به صورت کوهستانی با کوه‌های سر به فلک کشیده و دره‌های فراوان و سرسبز، چشم‌اندازهای زیبا، رودخانه خروشان کرج و آبشارها و چشمه‌های متعدد می‌باشد.

تنوع اقلیمی و شرایط خاص اکولوژیکی و توپوگرافی منطقه البرز جنوبی، شرایط زیست‌محیطی مساعدی را برای حیات انواع جانداران فراهم آورده است. در این منطقه حدود 48 گونه پستاندار، 156 گونه پرنده، 26 گونه خزنده، 7 گونه دوزیست و 17 گونه ماهی شناسایی شده است. از جانوران این منطقه می‌توان از خرس قهوه‌ای، کل و بز، قوچ و میش، پلنگ، گربه وحشی، گرگ، گراز، تشی، سمور سنگی، عقاب طلایی، کبک، کبک دری، تیهو، شاهین، دلیجه، افعی قفقازی، افعی البرزی و مار جعفری نام برد.

حدود 1100 گونه گیاهی در این منطقه شناسایی شده است که بیشتر آن را گندمیان، بوته‌زارها، گراس‌ها، درختچه‌ها و درختان تشکیل می‌دهند. گونه‌های شاخص گیاهی این منطقه عبارتند از ارس، گون، درمنه، گل گندم البرز مرکزی، کاسنی، توسکا، زبان گنجشک، آویشن و گلپر.