منطقه شکارممنوع کمرسرخ

[✘ 2gнєтєя4єνєя ✘]

اين منطقه كه در شمال سرايان و استان خراسان جنوبی قرار دارد،‌ از ارتفاعات مشرف به روستاي نوده آغاز شده و به ارتفاعات مشرف به روستاي دره‌باز شهرستان قائن ختم مي‌شود و همجوار شهرستان گناباد نيز هست. اين منطقه داراي طبيعت بسيار زيبا و حيات وحش متنوع است كه در سال‌هاي گذشته توسط شكارچيان متخلف صدمات زيادي به آن وارد شده است. منطقه کمر سرخ شهرستان سرایان واقع در استان خراسان جنوبی به استناد بند “و” ماده 6 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست از پانزدهم اسفندماه 89به مدت 5 سال منطقه شکار ممنوع اعلام شد. رشته کوه قهستان در غرب و شاسکوه و آهنگران در شرق آن سر به آسمان سوده و بلندترین قله منطقه کمر سرخ با ۲۸۴۲ متر است.
در این منطقه گیاهان دارویی گوناگون، جنگلهای تنگ، پسته کوهی، بنه، قیچ و بادامشک دیده می‌شود. قریب به ۵۹ گونه پرنده ، ۲۵ نوع پستاندار و ۱۷ گونه از خزندگان و دوزیستان منحصر به فرد زندگی می‌کنند.
منطقه كمرسرخ كمرسرخ به استناد بند “و” ماده 6 قانون حفاظت و بهسازي محيط زيست از تاريخ 15/12/89 به مدت 5 سال به عنوان منطقه شكار ممنوع به تصويب سازمان حفاظت محيط زيست رسيده است. مساحت 11485 هكتار و بين E5825 طول غربي تا E5841 طول شرقي و N3355 عرض جنوبي تا N3405 عرض شمالي واقع گرديده است.
حدود اربعه
شمالاً: از دره نوده به مرز و آبريز سرايان- گناباد و سپس در امتداد خط الراس جغرافيايي مرز سرايان و گناباد و قاين
شرقاً: خط الراس جغرافيايي ارتفاعات مرز سياسي شهرستان هاي سرايان و قاين
جنوباً: از دره باز در امتداد خط الراس ارتفاعات كمرسرخ به سمت منتهي اليه اراضي كشاورزي روستاي چرمه
غرباً: از منتهي اليه اراضي كشاورزي روستاي چرمه و در امتداد دامنه ارتفاعات كوه آسماني به منتهي اليه اراضي كشاورزي روستاي خاور بالا و پس از عبور از دامنه ارتفاعات كوه سياه به سمت منتهي اليه اراضي كشاورزي روستاهاي كريمو، دره­پر، مصعبي و نوده).
پوشش گیاهی
با توجه به جهت ارتفاعات منطقه، آب وهوا ومنابع آبي نسبتا” پوشش گياهي متنوعي در منطقه كوهستاني وجود دارد. در كف دره ها ورودخانه ها كه آب جريان دارد گياهان آب دوست از قبيل پونه، گزنه، بيد، بارهنگ، پده، بيد، نسترن وحشي، گز، نيزار، شيرين زبان ميرويد و در مناطق خشك وارتفاعات منطقه مي توان بنه، انجير وحشي، بادامشك، درمنه، فرفيون، سريش، ريواس، آنغوزه، زيره سياه، سپند، گل گاو زبان، پيچك، كاكوتي، تلخه بيان، اسپرس، علف هفت بند، بومادران، گون، كلاه مير حسين، كنگر، سوسن، شقايق، لاله سرخ، زنبق، بابونه، كاسني و ديگر گونه هاي علفي يكساله و دوساله و خشبي ديده مي شود و در دامنه بعضي از ارتفاعات نيزارهاي كوچك، انواع درختچه ها و بعضي از گونه هاي آب دوست مشاهده مي شود كه نشان دهنده لكه هاي آبخيز در دل كوه مي باشد. در برخي مناطق به دليل چراي بيش از حد گياهان مهاجم ازقبيل سپند پوشش بومي منطقه را دگرگون نموده است كه نياز به حفاظت بيشتر دارد.
حيات وحش
گونه جانوري متنوعي در منطقه زيست مي كنند كه گونه شاخص آنرا مي توان قوچ وميش اوريال(ناخالص) نام برد كه در سرتاسر منطقه بصورت پراكنده ديده مي شود. ميزان ارتفاع، جهت و سرعت باد و اشكال زمين شناختي بر ميزان پراكنش و زيستگاههاي گونه تاثير گذاشته است. از ديگر پستانداران مي توان گرگ، شغال، روباه، گربه وحشي، خرگوش، خفاش، خار پشت، جربيل، پايكا، تشي، ول و….را نام برد. از پرندگان عقاب طلايي، سارگپه، شاهين، دليجه،جغد، هدهد، زنبور خار، انواع گنجشك، كلاغ سياه، كلاغ كوهي نوك سرخ، سار، چكاوك، سهره، كوكي معمولي، زاغي، دم جنبانك، زرده پره، قمري، كبك، تيهو، كوكر شكم سياه، كبوتر چاهي و در فصل زمستان مي توان بعضي از گونه هاي آبزي و كنار آبزي از قبيل اردك سرسبز، آبچيلك، انواع مرغابي سانان و…را نام برد. از گونه خزندگان مي توان بزمجه، آگاما، انواع مار ( جعفري، كبري، تير مار، مار زنگي، قيطاني) انواع مارمولك و از گونه دوزيستان قورباغه و وزغ را نام برد.









منبع : کویرها و بیابان های ایران