15-10-2014، 21:26
انسان بهترین مخلوق خداوند متعال است و باید از هر حیث هم بهترین باشد و این برتری طلبی بسیار هم خوب است و باید دید چه باید کرد تا همیشه بهترین باشیم. زمانی که خداوند، انسان را آفرید خود را «احْسَنُ الْخالِقین » خواند؛ به خود آفرین گفت و فرمود: « فَتَبَارَکَ اللَّهُ احْسَنُ الْخَالِقِینَ [مومنون/۱۴] آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است.» و انسان را هم در نیکوترین و بهترین اعتدال و استقامت آفرید و فرمود: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیم[تین/۴] [که ] براستی انسان را در نیکوترین اعتدال آفریدیم.» و هدف خود را از آفرینش مرگ و حیات، مشخص شدن بهترین و نیکوکارترین عمل کنندگان، معرفی کرده و می فرماید: «الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ [ملک/۲] همان که مرگ و زندگی را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست ارجمند آمرزنده. پس ما در دنیایی زندگی می کنیم که برای بهترین ها آفریده شده و به اصطلاح بر پایه «نظام احسن» است و به ما می فهماند که باید سعی کنیم که همه چیزمان بهترین باشد (البته این به ذهن نیاید که به دنبال تجمّل و مد گرایی باشیم. انسان می تواند ساده ترین زندگی را داشته باشد اما بهترین زندگی را هم داشته باشد) یعنی سعی بر این باشد که: الف) غذایمان، پاک ترین باشد:اصحاب کهف، به دنبال پاک ترین غذا بودند و کسی را که به دنبال غذا فرستادند سفارش کردند که: «فَلْیَنظُرْ أَیُّهَا أَزْکَی طَعَامًا فَلْیَأْتِکُم بِرِزْقٍ مِّنْهُ [کهف/۱۹] تا ببیند کدام یک از غذاهای آن پاکیزه تر است و از آن، غذایی برایشان بیاورد.»؛ ب) سخنمان بهترین سخن باشد:خداوند می فرماید: «وَقُل لِّعِبَادِی یَقُولُواْ الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ [إسراء/۵۳] و به بندگانم بگو: «آنچه را که بهتر است بگویند» و در آیه ای دیگر فرمود: «وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَی اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ [فصلت/۳۳] و کیست خوش گفتارتر از آن کس که به سوی خدا دعوت نماید و کار نیک کند و گوید: «من [در برابر خدا] از تسلیم شدگانم»؟ ج) صبرمان بهترین صبر باشد:امام علی علیه السلام می فرماید: «الصَّبْرُ صَبْرَانِ فَالصَّبْرُ عِنْدَ الْمُصِیبَةِ حَسَنٌ جَمِیلٌ وَ أَحْسَنُ مِنْ ذَلِکَ الصَّبْرُ عِنْدَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْک [بحار الانوار، ج۶۸، ص۹۴] صبر بر دو نوع است: صبر در هنگام مصیبت که بسیار خوب است و بهتر از آن صبر و خودداری از چیزی است که خداوند بر تو حرام داشته است.»؛ د)اعمالمان، بهترین اعمال باشد: در سوره کهف خداوند می فرماید: «لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا»(کهف/۷) .تا آنان را بیازماییم که کدام یک از ایشان نیکوکارترند. امام صادق (ع) می فرمایند: منظور از احسن عملاً، اکثر عملا یعنی عمل زیاد نیست، زیادی عمل مهم نیست و نیکی عمل مهم است. حال این عمل صالح چیست؟ امیرالمومنین(ع) می فرمایند: «النَّاسُ أَبْنَاءُ مَا یُحْسِنُونَ»(کافی، ج ۱، ص ۵۰) مردم پسر کارشان هستند؛ یعنی انسان را با کارش شناسایی می کنند.