چگونه مسجد آباد می شود؟

[bOoOoOy]

خداوند بيان فرموده است كه آبادى مساجد نخست به ايمان آوردن به خداوند و سپس به فراوانى ركوع و سجود و اطاعت و عبادت است.

سرویس مذهبی افکارنیوز- خداوند متعال در آيه يك صد و بيست و هفت سوره بقره فرموده است: «هنگامى كه ابراهيم و اسماعيل ديوارهاى كعبه را برافراشتند و عرضه داشتند پروردگارا از ما بپذير كه تو شنوا و دانايى.»

و در آيه هيجدهم سوره توبه فرموده است: «همانا فقط كسانى كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده، نماز را بر پا مى ‏دارند و زكات را مى پردازند و از كسى جز خدا نمى‏ ترسند و مساجد را آباد مى‏ كنند و شايد كه ايشان از هدايت يافتگان باشند.»
بدان كه اين آيه را شأن نزول و داستانى است: يكى از سران قريش اسير مسلمانان شد. گروهى از مسلمانان او را سرزنش كردند كه كافر است و قطع پيوند خويشاوندى كرده است و مشركان را در جنگ با پيامبر (ص) و مسلمانان يارى داده است.
آن مرد گفت: چرا فقط معايب ما را برمى‏ شمريد و كارهاى پسنديده ما را نمى گوييد؟
گفتند: كارهاى پسنده شما چيست؟ گفت: ما مسجد الحرام را آباد مى‏ داريم، پرده دار كعبه‏ ايم، اسيران را آزاد مى‏ كنيم، اشخاص خائف و ترسان را امان مى‏ دهيم و عهده‏ دار سقايت حاجيانيم و خداوند متعال، آيه هفدهم سوره توبه را نازل فرمود :كه در آن مى ‏فرمايد «مشركان را كه خود گواهى بر كفر خويش مى‏ دهند نرسد كه مساجد را آباد دارند. اعمال آنان تباه است.» و سپس فرموده است: «همانا فقط آباد كردن‏ مساجد بر عهده كسانى است كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند.
مشركان مى‏ پنداشته‏ اند كه آبادى مسجد يعنى ساختمان آن و رفت و روب و و آراستن و گچكارى و امثال آن است و خداوند بيان فرموده است: كه آبادى مساجد نخست به ايمان آوردن به خداوند و سپس به فراوانى ركوع و سجود و اطاعت و عبادت است.

و خداوند در سوره نور فرموده است: «در خانه‏ هايى كه خداوند اجازه فرموده برافراشته شود و نام خداوند در آن برده شود.» و منظور مساجد است كه بدين گونه آباد و مرمت مى‏ شود و آيه يك صد و بيست و هفتم سوره بقره هم ناظر به همين معنى است.

و خداوند متعال در سوره جن فرموده است: «همانا مساجد مخصوص خداست پس نبايد با خداوند هيچ كس غير از او را پرستش كنيد.» و بدين گونه مساجد را به خود اضافه تخصيصى فرموده، همچنان كه كعبه را بر خود اضافه فرموده و گفته است «پس پروردگار اين خانه را عبادت كنند.»

امام صادق فرموده است: خداوند به چيزى برتر از سكوت و رفتن به مسجد پرستش نشده است.
و فرموده است: سه چيز به پيشگاه خداوند عز و جل شكايت مى برند:
مسجدى كه خراب شده و مردم در آن نماز نمى‏ گزارند. دانايى كه ميان نادانان گرفتار باشد. قرآن بسته ‏اى كه بر آن گرد و خاك نشسته و كسى آن را نمى‏ خواند.
امام باقر فرموده است :در كوفه مساجدى فرخنده و مساجدى لعنت شده است.
اما مساجد فرخنده و مبارك، از جمله آنها مسجد غنى است و به خدا سوگند كه قبله آن مستقيم و سرشت آن پاكيزه است و همانا آن را مرد مؤمنى ساخته است و دنيا از ميان نخواهد رفت مگر اينكه كنار آن مسجد دو چشمه خواهد جوشيد و كنار آن دو بوستان به وجود خواهد آمد. ولى اهل آن مسجد نفرين شده‏ اند و سعادت حضور در آن از ايشان سلب شده است. ديگر مسجد بنى ظفر و مسجد سهله و مسجد حمراء و مسجد جعفى است كه امروز ديگر مسجد ايشان نيست و به آن درس هم مى‏ گويند.
اما مساجد نفرين شده عبارت است از: مسجد ثقيف، مسجد اشعث، مسجد جرير بجلى و مسجد سماك و مسجدى در ناحيه حمراء كه بر روى گور فرعونى از فرعون‏هاى روزگار ساخته شده است.

امام صادق (ع) فرموده است:
امير المؤمنين على (ع) از نماز گزاردن در پنج مسجد كوفه نهى فرموده است، مسجد اشعث بن قيس، مسجد جرير بن عبد الله بجلى، مسجد سماك بن مخرمة، مسجد شبث بن ربعى و مسجد تيم.
گويد: امير المؤمنين على (ع) هر گاه به مسجد آنان مى‏ نگريست مى ‏فرمود: اين همچون بيعت تيم است و معناى آن اين بود كه آنان از روى بغض و كينه، همراه على (ع) نماز نمى‏ گزاردند. نفرين خدا بر آنان باد.
امير المؤمنين على (ع) فرموده است:حريم مسجد از هر سو چهل ذراع است و همسايگى مسجد از هر سو تا چهل خانه است.

پيامبر (ص) فرموده ‏اند: هر كس مسجدى را رفت و روب كند، خداوند برايش پاداش آزاد كردن برده‏ يى مى ‏نويسد و هر كس هر چيزى را از آن كه چشمى را ناخوش آيد بيرون برد (غبارروبى كند) خدايش دو بهره از رحمت خويش برايش مى نويسد.
و همان حضرت فرموده‏ اند: هر كس روز پنجشنبه و شب جمعه مسجد را جاروب كند و همان اندازه خاكى كه در چشم مى‏ نشيند، بيرون ببرد خدايش او را مى ‏آمرزد.