بازی آنلاین
آپلود عکس
متیل‌پردنیزولون
در مورد این دارو
متیل‌پردنیزولون برای رساندن کورتیکواستروییدها به افرادی که بدنشان دچار کمبود آنهاست تجویز می‌شود. این دارو همچنین برای خواص ضدالتهابی و اثراتی که در سرکوب دستگاه ایمنی بدن دارد به کار می‌رود. متیل‌پردنیزولون کمک می‌کند تا تورم، قرمزی، خارش، و واکنش‌های حساسیتی کاهش یابند. متیل‌پردنیزولون همچنین در درمان بیماری‌های گوناگونی مثل آسم، آرتریت، مشکلات پوستی، حساسیت شدید، و برخی سرطان‌ها کاربرد دارد.
چگونگی مصرف
متیل‌پردنیزولون به مقادیر متفاوتی برای بیماران متفاوت با بیماری‌های متفاوت تجویز می‌شود. این دارو باید طبق دستور پزشک یا طبق دستورالعمل همراه دارو مصرف شود. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک روز در میان از این دارو مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید ، در صورتی که صبح همان روز یادتان آمد بلافاصله دارو را مصرف کنید و سپس به برنامه دارویی معمولتان ادامه دهید. اما اگر ساعاتی پس از صبح روزی که باید دارو را مصرف می‌کردید آن را به یاد آوردید تا صبح روز فردا صبر کنید، و پس از خوردن دارو یک برنامه جدید را شروع کنید. یعنی یک روز جا بیاندازید و سپس مجدداً یک نوبت مصرف کنید. اگر روزی یک نوبت دارو مصرف می‌کنید، در صورتی که همان روز متوجه شدید مصرفش کنید، اما اگر تا روز بعد یادتان نیامد لازم نیست نوبت قبلی را مصرف کنید؛ بلکه آن را حذف کرده و مقدار دارو را دوبرابر نکنید. اگر روزی چند نوبت دارو مصرف می‌کنید، نوبت فراموش شده را بلافاصله پس از به یاد آوردن مصرف کنید و اگر تا نوبت بعدی متوجه آن نشدید، مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر مصرف متیل‌پردنیزولون را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: علایم عفونت (تب، گلودرد، سرفه، عطسه)؛ کاهش یا تاری دید؛ افت قوای ذهنی؛ گیجی؛ تغییرات خلقی؛ بی‌قراری؛ یا احساس هیجان. اگر برای مدت طولانی متیل‌پردنیزولون مصرف می‌کنید ممکن است دچار علایمی شوید که آنها را نیز باید گزارش کنید: شکم‌درد یا سوزش سر دل؛ آکنه؛ مدفوع خونی یا سیاه؛ صورت گرد؛ خستگی؛ ضعف؛ گرفتگی‌های عضلانی، ضعف، یا درد؛ ضربان قلب نامنظم؛ پوست نازک یا براق؛ خطوط قرمزرنگ روی صورت، بازوها، پاها، یا تنه؛ کبودی غیرعادی؛ زخم‌هایی که دیر بهبود می‌یابند؛ تهوع و استفراغ؛ تورم پاها و ساق‌ها؛ افزایش وزن سریع؛ یا اختلالات قاعدگی (دوره ماهانه). علایم دیگری نیز ممکن است به‌عنوان عوارض جانبی پردنیزولون تا پیش از عادت کردن بدنتان به دارو رخ دهند که اگر مشکل‌ساز شدند باید با پزشک در میان گذاشته شوند؛ اینها عبارتند از: افزایش اشتها، مشکل در به خواب رفتن، تیره یا روشن شدن رنگ پوست، سیاهی رفتن چشم، سردرد، یا افزایش عادی رشد موهای صورت و تنه.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف متیل‌پردنیزولون، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به کورتیکواستروییدها، داروهای دیگر، یا هر نوع ماده غذایی، نگهدارنده، یا رنگ خوراکی.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه آنتی‌اسیدها، انسولین، داروهای ضددیابت خوراکی، داروهای قلبی (دیگوکسین)، داروهای مدر یا داروهای دیگری که موجب دفع پتاسیم از بدن می‌شوند، داروهای حاوی پتاسیم، غذاها یا داروهای حاوی سدیم، هورمون رشد (سوماتروپین)، داروهایی که آنزیم‌های کبدی را تحریک می‌کنند (الکل، داروهای ضدتشنج)، ریتودرین (دارویی که برای جلوگیری از زایمان زودرس به‌کار می‌رود)، یا واکسن‌های حاوی ویروس زنده.
سابقه یا ابتلا به ایدز یا عفونت HIV ؛ عفونت تبخال، آبله مرغان، یا سرخک (یا مواجهه اخیر با آنها)، بیماری قند (متیل‌پردنیزولون ممکن است روی سطح قند خونتان تأثیر بگذارد)؛ سل؛ میاستنی گراویس؛ عفونت‌های قارچی منتشر؛ التهاب مری، معده، یا زخم معده یا دوازدهه؛ بیماری قلبی یا کلیوی.
در هنگام مصرف توصیه می‌شود
مرتب به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد. ممکن است لازم باشد پیش از مصرف طولانی‌مدت متیل‌پردنیزولون و نیز در طول درمان به صورت دوره‌ای چشمهایتان توسط یک چشم‌پزشک معاینه شود.
برای جلوگیری از مشکلات گوارشی متیل‌پردنیزولون را با غذا بخورید.
در مورد تغییراتی که باید در برنامه غذایی خود دهید با پزشکتان مشورت کنید. برخی از این تغییرات عبارتند از محدودیت سدیم یا کالری، یا افزایش دریافت پتاسیم. مقادیر اضافی پروتئین نیز ممکن است موردنیاز باشد. اگر برای برنامه‌ریزی تغذیه‌ای خود به کمک بیشتری نیاز دارید از پزشکتان بخواهید شما را به یک متخصص تغذیه معرفی کند.
اگر قرار است این دارو را به مدتی طولانی مصرف کنید، با پزشکتان در مورد راهکارهایی برای جلوگیری از پوکی استخوان (مثل مصرف کلسیم و ویتامین D یا یک برنامه ورزشی مرتب) مشورت کنید.
اگر با کاهش مقدار یا قطع دارویتان، علایم قبلی عود کردند یا بدتر شدند با پزشکتان تماس بگیرید.
پیش از هر نوع عمل جراحی، کارهای دندانپزشکی، یا واکسیناسیون، دیگر پزشکتان را از اینکه متیل‌پردنیزولون مصرف می‌کنید، مطلع سازید.
از تماس با افرادی که دچار آبله‌مرغان یا سرخک هستند یا به تازگی واکسن خوراکی فلج اطفال خورده‌اند اجتناب کنید. در صورت هرگونه شک به تماس با این افراد با پزشکتان تماس بگیرید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد متیل‌پردنیزولون مصرف می‌کنید.
متیل‌پردنیزولون را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط متیل‌پردنیزولون فاسد می‌شود).
متیل‌پردنیزولون تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در هنگام مصرف نباید
مشوربات الکلی بنوشید؛ چرا که احتمال تحریک دستگاه گوارش را افزایش دهد.
بدون هماهنگی با پزشکتان مصرف دارو را قطع کنید.
در مورد این دارو
متیل‌پردنیزولون برای رساندن کورتیکواستروییدها به افرادی که بدنشان دچار کمبود آنهاست تجویز می‌شود. این دارو همچنین برای خواص ضدالتهابی و اثراتی که در سرکوب دستگاه ایمنی بدن دارد به کار می‌رود. متیل‌پردنیزولون کمک می‌کند تا تورم، قرمزی، خارش، و واکنش‌های حساسیتی کاهش یابند. متیل‌پردنیزولون همچنین در درمان بیماری‌های گوناگونی مثل آسم، آرتریت، مشکلات پوستی، حساسیت شدید، و برخی سرطان‌ها کاربرد دارد.
چگونگی مصرف
متیل‌پردنیزولون به مقادیر متفاوتی برای بیماران متفاوت با بیماری‌های متفاوت تجویز می‌شود. این دارو باید طبق دستور پزشک یا طبق دستورالعمل همراه دارو مصرف شود. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک روز در میان از این دارو مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید ، در صورتی که صبح همان روز یادتان آمد بلافاصله دارو را مصرف کنید و سپس به برنامه دارویی معمولتان ادامه دهید. اما اگر ساعاتی پس از صبح روزی که باید دارو را مصرف می‌کردید آن را به یاد آوردید تا صبح روز فردا صبر کنید، و پس از خوردن دارو یک برنامه جدید را شروع کنید. یعنی یک روز جا بیاندازید و سپس مجدداً یک نوبت مصرف کنید. اگر روزی یک نوبت دارو مصرف می‌کنید، در صورتی که همان روز متوجه شدید مصرفش کنید، اما اگر تا روز بعد یادتان نیامد لازم نیست نوبت قبلی را مصرف کنید؛ بلکه آن را حذف کرده و مقدار دارو را دوبرابر نکنید. اگر روزی چند نوبت دارو مصرف می‌کنید، نوبت فراموش شده را بلافاصله پس از به یاد آوردن مصرف کنید و اگر تا نوبت بعدی متوجه آن نشدید، مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر مصرف متیل‌پردنیزولون را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: علایم عفونت (تب، گلودرد، سرفه، عطسه)؛ کاهش یا تاری دید؛ افت قوای ذهنی؛ گیجی؛ تغییرات خلقی؛ بی‌قراری؛ یا احساس هیجان. اگر برای مدت طولانی متیل‌پردنیزولون مصرف می‌کنید ممکن است دچار علایمی شوید که آنها را نیز باید گزارش کنید: شکم‌درد یا سوزش سر دل؛ آکنه؛ مدفوع خونی یا سیاه؛ صورت گرد؛ خستگی؛ ضعف؛ گرفتگی‌های عضلانی، ضعف، یا درد؛ ضربان قلب نامنظم؛ پوست نازک یا براق؛ خطوط قرمزرنگ روی صورت، بازوها، پاها، یا تنه؛ کبودی غیرعادی؛ زخم‌هایی که دیر بهبود می‌یابند؛ تهوع و استفراغ؛ تورم پاها و ساق‌ها؛ افزایش وزن سریع؛ یا اختلالات قاعدگی (دوره ماهانه). علایم دیگری نیز ممکن است به‌عنوان عوارض جانبی پردنیزولون تا پیش از عادت کردن بدنتان به دارو رخ دهند که اگر مشکل‌ساز شدند باید با پزشک در میان گذاشته شوند؛ اینها عبارتند از: افزایش اشتها، مشکل در به خواب رفتن، تیره یا روشن شدن رنگ پوست، سیاهی رفتن چشم، سردرد، یا افزایش عادی رشد موهای صورت و تنه.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف متیل‌پردنیزولون، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به کورتیکواستروییدها، داروهای دیگر، یا هر نوع ماده غذایی، نگهدارنده، یا رنگ خوراکی.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه آنتی‌اسیدها، انسولین، داروهای ضددیابت خوراکی، داروهای قلبی (دیگوکسین)، داروهای مدر یا داروهای دیگری که موجب دفع پتاسیم از بدن می‌شوند، داروهای حاوی پتاسیم، غذاها یا داروهای حاوی سدیم، هورمون رشد (سوماتروپین)، داروهایی که آنزیم‌های کبدی را تحریک می‌کنند (الکل، داروهای ضدتشنج)، ریتودرین (دارویی که برای جلوگیری از زایمان زودرس به‌کار می‌رود)، یا واکسن‌های حاوی ویروس زنده.
سابقه یا ابتلا به ایدز یا عفونت HIV ؛ عفونت تبخال، آبله مرغان، یا سرخک (یا مواجهه اخیر با آنها)، بیماری قند (متیل‌پردنیزولون ممکن است روی سطح قند خونتان تأثیر بگذارد)؛ سل؛ میاستنی گراویس؛ عفونت‌های قارچی منتشر؛ التهاب مری، معده، یا زخم معده یا دوازدهه؛ بیماری قلبی یا کلیوی.
در هنگام مصرف توصیه می‌شود
مرتب به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد. ممکن است لازم باشد پیش از مصرف طولانی‌مدت متیل‌پردنیزولون و نیز در طول درمان به صورت دوره‌ای چشمهایتان توسط یک چشم‌پزشک معاینه شود.
برای جلوگیری از مشکلات گوارشی متیل‌پردنیزولون را با غذا بخورید.
در مورد تغییراتی که باید در برنامه غذایی خود دهید با پزشکتان مشورت کنید. برخی از این تغییرات عبارتند از محدودیت سدیم یا کالری، یا افزایش دریافت پتاسیم. مقادیر اضافی پروتئین نیز ممکن است موردنیاز باشد. اگر برای برنامه‌ریزی تغذیه‌ای خود به کمک بیشتری نیاز دارید از پزشکتان بخواهید شما را به یک متخصص تغذیه معرفی کند.
اگر قرار است این دارو را به مدتی طولانی مصرف کنید، با پزشکتان در مورد راهکارهایی برای جلوگیری از پوکی استخوان (مثل مصرف کلسیم و ویتامین D یا یک برنامه ورزشی مرتب) مشورت کنید.
اگر با کاهش مقدار یا قطع دارویتان، علایم قبلی عود کردند یا بدتر شدند با پزشکتان تماس بگیرید.
پیش از هر نوع عمل جراحی، کارهای دندانپزشکی، یا واکسیناسیون، دیگر پزشکتان را از اینکه متیل‌پردنیزولون مصرف می‌کنید، مطلع سازید.
از تماس با افرادی که دچار آبله‌مرغان یا سرخک هستند یا به تازگی واکسن خوراکی فلج اطفال خورده‌اند اجتناب کنید. در صورت هرگونه شک به تماس با این افراد با پزشکتان تماس بگیرید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد متیل‌پردنیزولون مصرف می‌کنید.
متیل‌پردنیزولون را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط متیل‌پردنیزولون فاسد می‌شود).
متیل‌پردنیزولون تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در هنگام مصرف نباید
مشوربات الکلی بنوشید؛ چرا که احتمال تحریک دستگاه گوارش را افزایش دهد.
بدون هماهنگی با پزشکتان مصرف دارو را قطع کنید.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
