بازی آنلاین
آپلود عکس
12-09-2014، 15:58
برای همه ما پیش آمده كه در یكی از مقاطع زندگی ، افسوس بخوریم كه چرا در دوره ای از زندگی مان، یا در مقطع پیشین عمرمان ، كاری را كه باید انجام می دادیم ، انجام نداده ایم یا كاری را كه نباید، انجام داده ایم. گاهی این افسوس ها در سنین میانسالی بیشتر خود را نشان می دهند. سنینی كه در آنها به طور غریزی انسان گمان می كند شاید دیگر انرژی یا فرصت كافی برای انجام كارهایی را كه دوست دارد ، نداشته باشد.
به نظر من هم همانطور كه اندیشمندان می گویند زمان انسان در این دنیا محدود است و اگر كاری را كه به نظر خود ما مهم است انجام ندهیم همیشه احساس پشیمانی خواهیم كرد. همچنین انرژی انسان محدود است و اگر آن را هدر بدهد یا به غلط ، صرف كارهای بیهوده كند ، این انرژی برای انجام امور اصلی تر زندگی كفایت نخواهد كرد. بنابراین شاید به دلیل آگاهی درونی و غریزی از این كمبود های آتی انرژی است كه افراد در سنینی از عمر خود احساس ناراحتی می كنند و حسرت می خورند كه چرا مثلا تحصیل نكردند، شغل خوبی نداشتند، ازدواج نكردند، بچه دار نشدند ، برای ادامه تحصیل به خارج از كشور نرفتند، كار خوبی را كه به آنها پیشنهاد شده بود را رد كردند و... .
به همین دلیل من نمی خواهم در بحث افسوس های میانسالی یا سی سالگی ، شما را دلداری بدهم و بگویم هیچ اتفاق بدی رخ نداده و نباید به فكر جبران باشید! از طرفی نمی خواهم بگویم كه فرصت تمام شده و دیگر هیچ كاری نمی توان كرد و تنها باید نشست و غصه خورد یا لب حسرت گزید. بلكه می خواهم با كمك همدیگر با واقع بینی بیشتر به موضوع نگاه كنیم و موانع رشد و رضایت خود در زندگی را بشناسیم و از میان برداریم.
همیشه پلكان پیش ساخته ، بالا برنده نیستند!
منظور من از پلكان پیش ساخته ، راههایی شرطی شده و از روی عادت هستند كه افراد گمان می كنند همه انسان ها ناچارند در زندگی آنها را بپیمایند! این پلكان برخی افراد را به پشت بام زندگی می رسانند اما برای برخی دیگر كارایی ندارند. چرا كه بالا رفتن از نردبان زندگی و رشد كردن و شكوفا شدن ، برای همه معنای واحدی ندارد. رویاها و آرزوهای ما آدم ها، استعدادها و علائق مان متفاوت است و هر كس در زندگی راهی دارد كه باید هر چه زودتر آن را پیدا كند و در مسیر آن به حركت در آید. برای یك نفر راه درست این است كه دانشمند شود، یك نفر استعداد فوق العاده در نجاری دارد.
كسی دیگر مربی خوبی است و می تواند معلم یا استاد دانشگاه شود و برای یك نفر اوج حركت در پرورش كودكان خوب و مادر یا پدر شدن است. متاسفانه بسیاری از ما ، به جای این كه راه خود، یعنی راه اختصاصی خود را برای پیشرفت پیدا كنیم می رویم سراغ راههای پیشرفت دیگران و همان نسخه های شرطی شده و تكراری را انتخاب می كنیم. نسخه هایی كه شاید هرگز برایمان كارایی نداشته باشند. به همین دلیل نیز ، وقتی به سرازیری های سنی خود می رسیم ناراضی یا پشیمان هستیم و می گوییم ای وای چرا كارهایی را كه باید انجام می دادم ، انجام ندادم؟
پیدا كردن راه اصلی در زندگی كار سخت اما بسیار لذت بخشی است. اگر امروز در مسیر آن قرار بگیریم بهتر است تا فردا. اما برای پیدا كردن راه اصلی مان باید بتوانیم سوالات موثری از خود بپرسیم و بدان پاسخ بدهیم و البته شاید ناچار باشیم ماهها و بلكه سالها روی آن كار كنیم ، بدان فكر كنیم و با توكل به پرودگار سرانجام بدان دست یابیم.
استعدادها و علائق من چه هستند؟ در چه زمینه های استعداد ندارم؟
چه كارهایی را دوست دارم؟ چه كارهایی را اصلا دوست ندارم؟
انجام چه كارهایی برایمان ساده و انرژی بخش تر است؟
از كودكی به چه نوع كارهایی علاقه نشان می دادم؟
اگر امكانات نامحدودتری داشتم ، به چه كاری رو می آوردم؟
در چه كارهایی، خود به خود خلاقیت دارم؟
مطمئن باشید اگر در مسیر كاری كه بدان عشق و علاقه دارید قرار بگیرید ، هرگز مانند اكثر مردم دچار بحران های حاد میانسالی نخواهید شد. بحران میانسالی یا پیش از آن، برای كسانی رخ می دهد كه محصولات كافی در زندگی نداشته و ندارند. چه این محصول ، نوشتن یك كتاب، ساختن یك ساختمان شاخص، انجام یك تحقیق علمی موثر، یا انجام یك عمل جراحی موفق یا مثلا پرورش یك كودك باشد و چه حتی كارهای موثر كوچك تر یا حتی بزرگ تر. مشكل ما در بحران های میانسالی نداشتن محصولات شاخص و موثر است كه بتوانیم از تولید و انجام آنها لذت ببریم و به دیگران نیز سود و خیر برسانیم . وقتی چنین محصولاتی وجود ندارد ، طبیعی است كه عمر خود را بر باد رفته بدانیم.
فرمول جدید رسیدن به خواسته ها
همان طور كه گفته شد راهی كه كسی را به موفقیت می رساند ممكن است برای كسی دیگر نه تنها موفقیت آمیز نباشد بلكه او را به شكستی سنگین رهنمون شود. هیچ دو انسانی همانند نیستند و هر یك ما دراین جهان، یكتاییم، موجوداتی یكتا كه حتی اثر انگشت مان هم مانند هم نیست. گرچه نیازهای غریزی ما یكسان هستند اما زندگی فقط به معنای رفع و پاسخگویی بدان نیازها نیست. به همین دلیل خود را كوچك و حقیر نشمارید و گمان نكنید همان كاری را باید انجام بدهید كه اجداد تان انجام می دادند. وقتی خود را بزرگ ببینید برای خود اهداف بزرگتری در نظر خواهید گرفت و به سمت تحقق آرمان های متعالی تری پیش خواهید رفت.
به نظر من یك فرمول موثر، برای رسیدن به اهداف بزرگ و همچنین اهداف كوچك تر وجود دارد و آن این است كه اول یك هدف بزرگ ، یك آرمان اصلی و اصیل (كه آنرا از ته دل دوست دارید) در زندگی خود قرار دهید و با تمام وجود ، با تمام عشق و علاقه ای كه در خود سراغ دارید به سوی آن حركت كنید. سپس ، در جریان این حركت ، خود به خود ، چیزهایی كه بدان نیاز دارید به سوی شما جذب می شوند. گویی همه هستی و كائنات به فرمان خداوند ، دست به دست هم می دهند تا به شما كمك كنند كه به آن هدف بزرگ و هماهنگ برسید. هدفی كه با استعدادها و علائق و همه وجود شما هماهنگی دارد. هر جا به اصطلاح چاله ای وجود داشته باشد ، هستی ، به فرمان و قانون الهی ، آن را پر می كند و هر جا خلاء یا نیازی به شما فشار بیاورد ، بدون آنكه نیاز به تلاشی مضاعف باشد ، آن را برآورده می كند.
برای مثال ، حتی در ازدواج، وقتی شما به دنبال هدفی بزرگتر هستید، جنس مخالف شما به طرزی معجزه آسا ، به سمت تان جلب می شود. چرا كه هر انسانی در نهاد و ذات خود ، خواهان ازدواج با كسی است كه هدفمند و خیره به آرمان و هدفی بالاتر باشد و درگیر چیزهای كوچك ، حقیر و روزمره نباشد. جالب این جاست وقتی كه شما به جای محدود شدن به یك نفر و اصرار به ازدواج با او ، به یك هدف بزرگتر می چسبید ، جنس مخالفانی جذب شما می شوند كه می توانند در راه رسیدن به آن هدف نیز یاری تان كنند و بودن شما در كنار هم ، هر دو را با انرژی و توان بیشتر به سر منزل مقصودی ارزشمندتر می رساند .
بدین ترتیب شما با یك تیر چند نشان می زنید و به چندین خواسته دست می یابید ، آن هم بدون این كه تلاش اضافه ای كرده باشید.
پرهیز از شرطی شدگی ها و تكرارها
همان كارهایی را انجام ندهید كه دیگران انجام می دهند ، همان راههایی را نروید كه دیگران می روند. ابتكار داشته باشید و برای خود كارها و راههایی را انتخاب كنید كه در آنها خلاقیت و انرژی دارید و از انجامشان لذت می برید. اگر همان كارهای و روش های تكراری دیگران را انجام بدهید ، حداكثر به همان مقصد ها خواهید رسید. گمان نكنید كه اگر همه می گویند باید كار كنید، باید ازدواج كنید ، باید درس بخوانید ، باید پولدار شوید، باید در سن مشخصی به سفر بروید یا باید های مشابه اینها ، ضرورت دارد كه بدان باید ها تن بدهید. برخی از بحران های میانسالی زمانی پیش می آید كه شما باید های اجباری و تكراری دیگران را می پذیرید و بدان تن می دهید. نسخه هایی كه برای شما مناسب نیستند و حتی ممكن است روح و روان شما را بیمار یا آشفته كنند. بنابراین برای رضایت از زندگی این گام ها را دنبال كنید:
هر چه بیشتر خودتان را بشناسید. كاری به دیگران نداشته باشید و زندگی تان را بر اساس چشم و هم چشمی یا حسادت یا تكرار كار دیگران نچینید. بلكه ساختمان اصلی زندگی خود را ، بر اساس شناخت خود ، شناخت استعدادها و شناخت علاقه های خود بنا كنید.
با توجه به شناختی كه از خود و علائق و نیازهای تان پیدا كرده اید ، هدف گذاری كنید. هدف های بزرگ و كلان.
هدف های بزرگ و كلان خود را به اهداف كوچك تر و جزئی تر تقسیم كنید. بدین وسیله راحت تر می توانید به هدف برسید.
برای هر یك از اهداف كوچك تر، برنامه ریزی منطقی و زمان دار انجام دهید. برنامه ای كه دقیقا به شما بگوید برای رسیدن به آن هدف ، در چه زمان بندی ، چه قدم های جزئی تری باید بردارید؟
با پشتكار قدم ها را دنبال كنید و هر جا به سد یا مانعی برخورد می كنید ، با تكنیك های حل مسئله ، مانع را بردارید و مشكل ایجاد شده را برطرف كنید.
هرازگاهی انرژی خود را بشناسید و از هدر دادن امكانات و انرژی پرهیز كنید.
برای حل مسائل یا پیدا كردن راههای كوتاه تر ، از مشورت با متخصص ها بهره بگیرید.
هر از گاهی اهداف كلان و بزرگ خود را مرور كنید و ببینید در انتخاب آنها درست عمل كرده اید یا نه؟
هر چه بیشتر خودتان باشید و از این كه ادای دیگران را در آورید پرهیز كنید.
حتما قبل از رسیدن به سی سالگی ، راهی یكتا برای رشد و تعالی و شكوفایی استعدادهای خود پیدا كنید. نگذارید فرصت ها و موهبت ها در پیچ وخم های جاده تنبلی یا هرز انرژی از بین بروند. من یك جمله امیدوار كننده در این زمینه دارم كه همیشه آنرا به خودم می گویم. اینك می خواهم آنرا به شما هم بگویم. اگر در كاری به اندازه كافی جهد و تلاش كنید و با خیرگی كافی به سوی هدفی بتازید، خداوند نیز شما را از بركت و لطف بی پایان خود بی بهره نخواهد گذاشت و به شما توان و حتی استعداد لیزری در همان زمینه خواهد بخشید.
به نظر من هم همانطور كه اندیشمندان می گویند زمان انسان در این دنیا محدود است و اگر كاری را كه به نظر خود ما مهم است انجام ندهیم همیشه احساس پشیمانی خواهیم كرد. همچنین انرژی انسان محدود است و اگر آن را هدر بدهد یا به غلط ، صرف كارهای بیهوده كند ، این انرژی برای انجام امور اصلی تر زندگی كفایت نخواهد كرد. بنابراین شاید به دلیل آگاهی درونی و غریزی از این كمبود های آتی انرژی است كه افراد در سنینی از عمر خود احساس ناراحتی می كنند و حسرت می خورند كه چرا مثلا تحصیل نكردند، شغل خوبی نداشتند، ازدواج نكردند، بچه دار نشدند ، برای ادامه تحصیل به خارج از كشور نرفتند، كار خوبی را كه به آنها پیشنهاد شده بود را رد كردند و... .
به همین دلیل من نمی خواهم در بحث افسوس های میانسالی یا سی سالگی ، شما را دلداری بدهم و بگویم هیچ اتفاق بدی رخ نداده و نباید به فكر جبران باشید! از طرفی نمی خواهم بگویم كه فرصت تمام شده و دیگر هیچ كاری نمی توان كرد و تنها باید نشست و غصه خورد یا لب حسرت گزید. بلكه می خواهم با كمك همدیگر با واقع بینی بیشتر به موضوع نگاه كنیم و موانع رشد و رضایت خود در زندگی را بشناسیم و از میان برداریم.
همیشه پلكان پیش ساخته ، بالا برنده نیستند!
منظور من از پلكان پیش ساخته ، راههایی شرطی شده و از روی عادت هستند كه افراد گمان می كنند همه انسان ها ناچارند در زندگی آنها را بپیمایند! این پلكان برخی افراد را به پشت بام زندگی می رسانند اما برای برخی دیگر كارایی ندارند. چرا كه بالا رفتن از نردبان زندگی و رشد كردن و شكوفا شدن ، برای همه معنای واحدی ندارد. رویاها و آرزوهای ما آدم ها، استعدادها و علائق مان متفاوت است و هر كس در زندگی راهی دارد كه باید هر چه زودتر آن را پیدا كند و در مسیر آن به حركت در آید. برای یك نفر راه درست این است كه دانشمند شود، یك نفر استعداد فوق العاده در نجاری دارد.
كسی دیگر مربی خوبی است و می تواند معلم یا استاد دانشگاه شود و برای یك نفر اوج حركت در پرورش كودكان خوب و مادر یا پدر شدن است. متاسفانه بسیاری از ما ، به جای این كه راه خود، یعنی راه اختصاصی خود را برای پیشرفت پیدا كنیم می رویم سراغ راههای پیشرفت دیگران و همان نسخه های شرطی شده و تكراری را انتخاب می كنیم. نسخه هایی كه شاید هرگز برایمان كارایی نداشته باشند. به همین دلیل نیز ، وقتی به سرازیری های سنی خود می رسیم ناراضی یا پشیمان هستیم و می گوییم ای وای چرا كارهایی را كه باید انجام می دادم ، انجام ندادم؟
پیدا كردن راه اصلی در زندگی كار سخت اما بسیار لذت بخشی است. اگر امروز در مسیر آن قرار بگیریم بهتر است تا فردا. اما برای پیدا كردن راه اصلی مان باید بتوانیم سوالات موثری از خود بپرسیم و بدان پاسخ بدهیم و البته شاید ناچار باشیم ماهها و بلكه سالها روی آن كار كنیم ، بدان فكر كنیم و با توكل به پرودگار سرانجام بدان دست یابیم.
استعدادها و علائق من چه هستند؟ در چه زمینه های استعداد ندارم؟
چه كارهایی را دوست دارم؟ چه كارهایی را اصلا دوست ندارم؟
انجام چه كارهایی برایمان ساده و انرژی بخش تر است؟
از كودكی به چه نوع كارهایی علاقه نشان می دادم؟
اگر امكانات نامحدودتری داشتم ، به چه كاری رو می آوردم؟
در چه كارهایی، خود به خود خلاقیت دارم؟
مطمئن باشید اگر در مسیر كاری كه بدان عشق و علاقه دارید قرار بگیرید ، هرگز مانند اكثر مردم دچار بحران های حاد میانسالی نخواهید شد. بحران میانسالی یا پیش از آن، برای كسانی رخ می دهد كه محصولات كافی در زندگی نداشته و ندارند. چه این محصول ، نوشتن یك كتاب، ساختن یك ساختمان شاخص، انجام یك تحقیق علمی موثر، یا انجام یك عمل جراحی موفق یا مثلا پرورش یك كودك باشد و چه حتی كارهای موثر كوچك تر یا حتی بزرگ تر. مشكل ما در بحران های میانسالی نداشتن محصولات شاخص و موثر است كه بتوانیم از تولید و انجام آنها لذت ببریم و به دیگران نیز سود و خیر برسانیم . وقتی چنین محصولاتی وجود ندارد ، طبیعی است كه عمر خود را بر باد رفته بدانیم.
فرمول جدید رسیدن به خواسته ها
همان طور كه گفته شد راهی كه كسی را به موفقیت می رساند ممكن است برای كسی دیگر نه تنها موفقیت آمیز نباشد بلكه او را به شكستی سنگین رهنمون شود. هیچ دو انسانی همانند نیستند و هر یك ما دراین جهان، یكتاییم، موجوداتی یكتا كه حتی اثر انگشت مان هم مانند هم نیست. گرچه نیازهای غریزی ما یكسان هستند اما زندگی فقط به معنای رفع و پاسخگویی بدان نیازها نیست. به همین دلیل خود را كوچك و حقیر نشمارید و گمان نكنید همان كاری را باید انجام بدهید كه اجداد تان انجام می دادند. وقتی خود را بزرگ ببینید برای خود اهداف بزرگتری در نظر خواهید گرفت و به سمت تحقق آرمان های متعالی تری پیش خواهید رفت.
به نظر من یك فرمول موثر، برای رسیدن به اهداف بزرگ و همچنین اهداف كوچك تر وجود دارد و آن این است كه اول یك هدف بزرگ ، یك آرمان اصلی و اصیل (كه آنرا از ته دل دوست دارید) در زندگی خود قرار دهید و با تمام وجود ، با تمام عشق و علاقه ای كه در خود سراغ دارید به سوی آن حركت كنید. سپس ، در جریان این حركت ، خود به خود ، چیزهایی كه بدان نیاز دارید به سوی شما جذب می شوند. گویی همه هستی و كائنات به فرمان خداوند ، دست به دست هم می دهند تا به شما كمك كنند كه به آن هدف بزرگ و هماهنگ برسید. هدفی كه با استعدادها و علائق و همه وجود شما هماهنگی دارد. هر جا به اصطلاح چاله ای وجود داشته باشد ، هستی ، به فرمان و قانون الهی ، آن را پر می كند و هر جا خلاء یا نیازی به شما فشار بیاورد ، بدون آنكه نیاز به تلاشی مضاعف باشد ، آن را برآورده می كند.
برای مثال ، حتی در ازدواج، وقتی شما به دنبال هدفی بزرگتر هستید، جنس مخالف شما به طرزی معجزه آسا ، به سمت تان جلب می شود. چرا كه هر انسانی در نهاد و ذات خود ، خواهان ازدواج با كسی است كه هدفمند و خیره به آرمان و هدفی بالاتر باشد و درگیر چیزهای كوچك ، حقیر و روزمره نباشد. جالب این جاست وقتی كه شما به جای محدود شدن به یك نفر و اصرار به ازدواج با او ، به یك هدف بزرگتر می چسبید ، جنس مخالفانی جذب شما می شوند كه می توانند در راه رسیدن به آن هدف نیز یاری تان كنند و بودن شما در كنار هم ، هر دو را با انرژی و توان بیشتر به سر منزل مقصودی ارزشمندتر می رساند .
بدین ترتیب شما با یك تیر چند نشان می زنید و به چندین خواسته دست می یابید ، آن هم بدون این كه تلاش اضافه ای كرده باشید.
پرهیز از شرطی شدگی ها و تكرارها
همان كارهایی را انجام ندهید كه دیگران انجام می دهند ، همان راههایی را نروید كه دیگران می روند. ابتكار داشته باشید و برای خود كارها و راههایی را انتخاب كنید كه در آنها خلاقیت و انرژی دارید و از انجامشان لذت می برید. اگر همان كارهای و روش های تكراری دیگران را انجام بدهید ، حداكثر به همان مقصد ها خواهید رسید. گمان نكنید كه اگر همه می گویند باید كار كنید، باید ازدواج كنید ، باید درس بخوانید ، باید پولدار شوید، باید در سن مشخصی به سفر بروید یا باید های مشابه اینها ، ضرورت دارد كه بدان باید ها تن بدهید. برخی از بحران های میانسالی زمانی پیش می آید كه شما باید های اجباری و تكراری دیگران را می پذیرید و بدان تن می دهید. نسخه هایی كه برای شما مناسب نیستند و حتی ممكن است روح و روان شما را بیمار یا آشفته كنند. بنابراین برای رضایت از زندگی این گام ها را دنبال كنید:
هر چه بیشتر خودتان را بشناسید. كاری به دیگران نداشته باشید و زندگی تان را بر اساس چشم و هم چشمی یا حسادت یا تكرار كار دیگران نچینید. بلكه ساختمان اصلی زندگی خود را ، بر اساس شناخت خود ، شناخت استعدادها و شناخت علاقه های خود بنا كنید.
با توجه به شناختی كه از خود و علائق و نیازهای تان پیدا كرده اید ، هدف گذاری كنید. هدف های بزرگ و كلان.
هدف های بزرگ و كلان خود را به اهداف كوچك تر و جزئی تر تقسیم كنید. بدین وسیله راحت تر می توانید به هدف برسید.
برای هر یك از اهداف كوچك تر، برنامه ریزی منطقی و زمان دار انجام دهید. برنامه ای كه دقیقا به شما بگوید برای رسیدن به آن هدف ، در چه زمان بندی ، چه قدم های جزئی تری باید بردارید؟
با پشتكار قدم ها را دنبال كنید و هر جا به سد یا مانعی برخورد می كنید ، با تكنیك های حل مسئله ، مانع را بردارید و مشكل ایجاد شده را برطرف كنید.
هرازگاهی انرژی خود را بشناسید و از هدر دادن امكانات و انرژی پرهیز كنید.
برای حل مسائل یا پیدا كردن راههای كوتاه تر ، از مشورت با متخصص ها بهره بگیرید.
هر از گاهی اهداف كلان و بزرگ خود را مرور كنید و ببینید در انتخاب آنها درست عمل كرده اید یا نه؟
هر چه بیشتر خودتان باشید و از این كه ادای دیگران را در آورید پرهیز كنید.
حتما قبل از رسیدن به سی سالگی ، راهی یكتا برای رشد و تعالی و شكوفایی استعدادهای خود پیدا كنید. نگذارید فرصت ها و موهبت ها در پیچ وخم های جاده تنبلی یا هرز انرژی از بین بروند. من یك جمله امیدوار كننده در این زمینه دارم كه همیشه آنرا به خودم می گویم. اینك می خواهم آنرا به شما هم بگویم. اگر در كاری به اندازه كافی جهد و تلاش كنید و با خیرگی كافی به سوی هدفی بتازید، خداوند نیز شما را از بركت و لطف بی پایان خود بی بهره نخواهد گذاشت و به شما توان و حتی استعداد لیزری در همان زمینه خواهد بخشید.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
