چطور با ناامیدی مقابله کنید

[bOoOoOy]

زندگی کامل نیست. همیشه طوفان ها می آیند و می روند.

احساس ناامیدی می کنید؟ به بالا نگاه کنید! خدا بزرگ است.خداوند از روزهای سختی که برایمان بوجود می آید برای بیرون کشیدن ما از افسردگی و ناامیدی و قوی کردن ما استفاده می کند.نباید دلسرد شوید. همیشه امید وجود دارد.سختی ها معمولاً باعث می شوند احساس تنهایی کنیم.

آدمها هر روز با مشکلات زیادی روبه رو می شوند. در این زمانی که مشکلات اقتصادی زیادی وجود دارد، به ایمانتان تکیه کنید و بدانید که خداوند بزرگتر از آن سختی هایی است که برایتان پیش آمده است.امید اعتمادی است که همه ما دوست داریم داشته باشیم.اولین کاری که بعد از احساس ناامیدی انجام می دهید چیست؟به زانو می افتید و دعا می کنید و حکمت خدا را طلب می کنید.یا به رختخواب می افتید و آرزوی مرگ می کنید؟

وقتی ناامیدیم، داشتن امید کار سختی است

باید به نقطه ای در زندگیتان برسید که دیگر نتوانید ادامه دهید. گناهتان، گذشته تان، سختی ها و مشکلاتی که هر روز با آنها دست و پنجه نرم می کنید، ظاهرتان یا وضعیت زندگیتان. وقتی هیچوقت به آن نقطه نرسید که تغییرات مثبت در زندگیتان به یک انتخاب تبدیل شود، زندگیتان پوچ و بیهوده خواهد بود.

به یک بطری کوکاکولا نگاه کنید. نیمی از آن را بنوشید و بعد بگذارید زمین. نگاه کنید مایع درون آن چه می کند. تلاشی بیهوده دارد و به ناکجا می رود، مگراینکه محتوی بطری را بیرون بریزید. اما سر و صدا کرده و داخل محدوده ظرف می جوشد. هیچ هدفی جز مصرف شدن ندارد.

اگر به قدم زدن در جاده پهناور ناامیدی ادامه دهید، درست مثل محتوی آن بطری خواهید شد. مثل امید یک دیوانه برای فرار از تیمارستان و نداشتن قدرت لازم برای آن. باید اولین قدم به سمت آزادی را برداریم. باید از محیط ناامیدکننده اطرافتان پا را بیرون گذاشته و بقیه را به خدا بسپارید.

آدمها همیشه دور انتخاب ها، افسوس های گذشته و سختی هایی که برایشان پیش آمده می چرخند. روز به روز، محیط به دیوی برای آنها تبدیل می شود که ذهنشان را به اسارت می کشد. توانایی فرار ندارند. ناامیدند. احساس گم گشتگی کرده و تصور می کنند هیچکس دوستشان ندارد.

بعد در اوج سختی ها و مشکلات به سمت خدا فریاد می کشند که آنها را از این ناامیدی نجات دهد. امید اعتمادی در اعماق وجود ماست که قدرت لازم برای وارد عمل شدن و رسیدن به هدفمان را به ما می دهد.ایمان یعنی اعتقاد به چیزی که قادر به دیدن آن نیستید. امید یعنی دوست داشته باشیم چیزی که ایمانمان می خواهد به ما نشان دهد را ببینیم. این دو در کنار هم هستند و نمی توان آنها را از هم جدا کرد.

من در شرایط سختی در زندگی خود قرار داشتم و دیگر قادر نبودم قدمی به جلو بردارم. قادر به تامین خود و خانواده ام نبودم. نه ماشینی داشتم، نه شغلی و نه پولی. از خجالت نمی توانستم سرم را بلند کنم. تابحال چنین شرایطی داشته اید؟ این یعنی فقر. این یعنی حتی برای کوچکترین نیازهای روزانه تان هم سختی بکشید.

و مسئله ناراحت کننده این است که خیلی ها حتی شرایطی بدتر از من داشتند. در زندگی به نقطه ای می رسیم که می توانیم تصمیم بگیریم جاده ای که پیش روی داریم را ادامه دهیم یا ایستاده و صبر کنیم. و مطمئناً وقتی ناامیدانه نیاز به کمک داریم، صبر کردن برای خدا بسیار سخت است.

خداوند راهی دارد که به ما نشان می دهد تا چه اندازه مهم هستیم. همه ما برای دلیلی به دنیا آمده ایم و سختی ها و ناامیدی هایی که برایمان پیش می آید اهمیتی ندارند.شما بیهوده و بی دلیل برای گذراندن این زندگی کوتاه به دنیا نیامده اید.منتظر ماندن برای خدا به معنی منفعل بودن نیست. به این معنی نیست که بیکار بایستید، به آسمان خیره شوید و منتظر یک میلیون دلاری باشید که خداوند از آن بالا برایتان می فرستد.

امید یک عمل است. اکر فقط یک جرقه از آن در روحتان وجود داشته باشد، خیلی زود ایمان صدایتان می کند که پایتان را بیرون گذاشته و کاری برای ناامیدی تان بکنید. خداوند در هر کدام از ما قوه درک و بصیرت قرار داده است. قدرتی درون ما قرار داده که باعث می شود بتوانیم دربرابر سختی ها بایستیم.

امیدتان را از دست ندهید. احساس ناامیدی کردن درد بزرگتری است تا قدم بیرون گذاشتن و با کمک ایمان به خدا کاری برای تغییر شرایط انجام دادن. خدا بزرگ است و شما را برای هدفی مهم خلق کرده است. اینطور به آن نگاه کنید، احساس ناامیدی کردن فقط شما را عقب می اندازد و در هم می شکند. پس بایستید، به بالا نگاه کنید و در دریای ناامیدی غرق نشوید. خدا بزرگ است و بیشتر اوقات او تنها کسی است که می توانید در زمان سختی ها برای کمک به سراغش بروید.