به کسی که می‌خواهید تبدیل شوید

[bOoOoOy]

هر یک از ما می توانیم مهارت های لازم برای برقراری ارتباط خوب را بیاموزیم. برای برقراری ارتباط خوب و ابراز وجود باید از کلمات مناسب استفاده کنید تا بتوانید آن طوری که می خواهید حرف خود را بزنید. اما مهارت های برقراری ارتباط،فقط رفتار کلامی نیست.

رفتار مبتنی بر ابراز وجود از ویژگی های متعددی برخوردار است که در این جا اشاره می کنیم:

1. تماس چشمی : یکی از بارزترین جنبه های رفتاری هنگام گفت و گو با اشخاص این است که شما کجا را نگاه می کنید. اگر مستقیما در چشمان کسی که با او حرف می زنید نگاه کنید می توانید صمیمی بودن خود را به او انتقال دهید.

اما اگر هنگام گفت و گو با اشخاص به جای دیگری خیره شوید نا مطمئن بودن خود را القا کرده اید و اگر بیش از اندازه در چشمان او نگاه کنید، احتمالا احساس بدی پیدا می کند و به این نتیجه می رسد که او را زیر حمله قرار داده اید.

نگاه آرام و پیوسته، و گاه برگرفتن این نگاه به گفت و گو حالت مشخص تر و دوستانه تری می دهد و بر صمیمیت و احترام و صراحت سخن می افزاید.

2. حالت بدن: در حالت نشسته وقتی تنه شما 30 درجه به سمت مخاطب نزدیک می شود، بر صمیمیت گفت و گوی شما اضافه می شود. در حالت ایستاده، قرار دادن بدن در حالت قائم و پویا و قرار گرفتن رو در رو با شخص مخاطب، میزان ابراز وجود شما را افزایش می دهد. قرار دادن بدن در حالت انفعالی، بی درنگ به مخاطب امتیاز می دهد. دور کردن بدن از او و یا فاصله گرفتن از او نیز توان گفت و گوی مخاطب شما را افزایش می دهد.

3. فاصله جسمانی: فاصله اشخاص با یکدیگر به موثر واقع شدن ارتباط میان آن ها کمک می کند. ایستادن یا نشستن بسیار نزدیک به یکدیگر و یا لمس کردن هم نشانه صمیمیت در گفت و گوست. البته گاه نزدیک شدن بیش از اندازه اشخاص به یکدیگر توهین آن ها به هم را تداعی می کند.

4. ژست: اگر پیام با ژست مناسب همراه شود می تواند به تأکید، بی آلایشی و گرمی رفتار شما بیفزاید. استفاده توام با آرامش از ژست محبت آمیز می تواند بر عمق یا قدرت پیام شما بیفزاید.

5. حالت صورت: آیا تا به حال دیده اید که کسی خشم خود را با چهره ای خندان ابراز کند؟ چنین چیزی بی مفهوم است.ابراز وجود موثر باید با پیامی که مخابره می شود سازش و همخوانی داشته باشد. پیام صریح زمانی بیشترین اثر خود را می گذارد که با چهره ای جدی مطرح شود. ارتباط دوستانه نباید با اخم همراه باشد . توجه داشته باشید که حالت چهره و سخن شما باید یک پیام را منتقل کنند.

6.لحن و بلندی و کوتاهی صدا: طرز استفاده از صدا عنصری حیاتی در ارتباطات ماست. کلامی که با دندان های به هم فشرده و در حال عصبانیت بر زبان می آید، با پیامی که در حالت ترس می گویید تفاوت کلی دارد. شما می توانید با لحن صدای خود خشم، مهر و علاقه و بحثی متقاعد کننده را به دیگران القا کنید. می توانید صدای خود را ضبط کنید و تمرین کنید. سبک های مختلف را بیازمایید تا به سبک مورد علاقه خود دست یابید.

برقراری ارتباط با دیگران

7. روان صحبت کردن: برای انتقال پیام باید بتوانید به روانی صحبت کنید. لازم نیست که مدتی طولانی و به سرعت درباره موضوعی حرف بزنید.اما اگر ضمن صحبت مکث های طولانی بکنید، احتمال خسته شدن کسانی که به حرف های شما گوش می دهند زیاد است. اظهارات کوتاه، صریح و روشن به سادگی بیشتری درک می شوند و به مراتب از سخن توام با مکث های طولانی و لکنت بهتر است.

30 ثانیه درباره موضوعی حرف بزنید و آن را ضبط کنید. بعد به سخنان خود گوش دهید. به مکث های 3 ثانیه و بیشتر توجه کنید. بعد با تمرین بیشتر سعی کنید که فاصله مکث ها را تا حد امکان کاهش دهید.

8. گوش دادن

گوش دادن نشانه احترام شما به شخصی است که با شما صحبت می کند. گوش دادن موثر به عوامل زیر توجه دارد:

* توجه به سخن کسی که حرف می زند مثلا با متوقف کردن سایر فعالیت ها مثل تلویزیون

* توجه به پیام گوینده مثلا سر تکان دادن برای تایید

* تلاش برای درک سخن گویند: قبل از پاسخ دادن به او به احساسات واقع در پس پرده کلمات توجه کنید.

گوش دادن به جا و متناسب به احقاق حق و ابراز وجود شما می افزاید و کیفیت روابط شما را بهبود می بخشد