دوباره نوجوان شوید

[bOoOoOy]

یکی از اصولی که در برخورد با نوجوانان به خصوص در مراحل پایانی دوران نوجوانی باید رعایت شود، مشورت و گفت وگو با آن هاست.

پدر و مادر در این زمان باید همواره با فرزندان خود تعامل و گفت وگو داشته باشند. هنگامی که با نوجوان درباره ی مسئله ای مشورت و نظرخواهی می کنیم، احساس ارزش مندی به او القاء می شود و حس می کند والدینش او را قبول داشته و به او اعتماد دارند از این رو احساس غرور، سربلندی و شادمانی می کنند.

مشورت با فرزندان سبب ایجاد تفکر خلاق در آن ها و پرورش حس مسئولیت و واقعیت پذیری در نوجوان می شود. نوجوان ناچار می شود درباره ی جنبه های مختلف مسئله ای که به او سپرده شده فکر کند و برنامه ای تنظیم نماید و هنگام جمع آوری اطلاعات و ارائه ی برنامه ریزی با واقعیت های زیاد زندگی آشنا شده و تجربه به دست آورد. گفت وگو با فرزندان در تامین سلامت روانی و پرورش اندیشه شان و هم چنین ایجاد توازن و تعادل در روابط صحیح پدر و مادر با آن ها نقش اساسی داشته و از اثرگذارترین برنامه های تربیتی و ارتباطی با نوجوان شمرده می شود. پیامبر اکرم (ص) در این زمینه می فرماید: «فرزند آدمی در هفت سال اول زندگی سرور و بزرگ است و در هفت سال دوم مطیع و فرمان بردار و در هفت سال سوم وزیر و مشاور پدر و مادر است.» (وسائل الشیعه، ج 15، ص195)

در حقیقت اولین قدم برای ایجاد رابطه ای صمیمانه با نوجوان این است که او را همان گونه که هست قبول داشته باشید. با همه ی استعدادها و کاستی هایش. به او به چشم فردی مستقل که دارای سلیقه و عقیده ی خاصی است نگاه کرده و کمکش کنید از مرحله ی سخت نوجوانی عبور کرده و قدم به جوانی بگذارد.

ارتباط باید دو طرفه باشد: اگر برخورد با نوجوان، ارتباطی یک طرفه و به صورت بالا به پایین و امری و دستوری باشد به عصیان و تمرد او منتهی شده و به رابطه ی عاطفی شما شدیداً لطمه می زند. سنین نوجوانی دوران حساسی است. در این سال ها پسرهای نوجوان که در منزل از نظر احساسات درک نمی شوند، به جامعه ی دوستان ناباب قدم می گذارند و دختران نوجوان که احساس کمبود محبت می کنند به سوی محبت دیگران سوق داده می شوند.

مستقیماً نصیحت نکنید: سعی کنید هنر خوب گوش کردن را بیاموزید. نوجوانان نیازمند توجه هستند، می خواهند صحبت کنند، اعتراض کنند و از اتفاقات روز در مدرسه یا بیرون از منزل صحبت کنند، هرچه در مقام والدین بیش تر به حرف های آنان گوش دهید و به قول معروف دوست بهتری برایشان باشید بیش تر به شما اعتماد می کنند و نزدیک تر می شوند. سعی کنید هرگز به طور مستقیم نصیحت نکنید. در زمان مناسب و هنگام آمادگی روحی او به طور مستقیم با او آن گونه سخن بگویید که در جهت منافعش در انجام آن کار است.

گاهی شما هم نوجوان شوید. به یاد نوجوانی های خود بیفتید و با چشم او دنیا را ببینید. ترس ها و اضطراب هایش را درک کنید و با مهربانی و حمایت از او و هدفمند کردن فعالیت هایش، جهت استفاده از توانمندی ها و استعدادهای او کمکش کنید

هم سطح و هم سو شوید: برای ایجاد یک ارتباط زیبا و عاطفی با نوجوان باید سطح فکر و اندیشه ی خود را نسبت به اطراف و دنیا هم سطح او کنید. در واقع لازم است گاهی شما هم نوجوان شوید. به یاد نوجوانی های خود بیفتید و با چشم او دنیا را ببینید. ترس ها و اضطراب هایش را درک کنید و با مهربانی و حمایت از او و هدفمند کردن فعالیت هایش، جهت استفاده از توانمندی ها و استعدادهای او کمکش کنید.

افکار خود را تحمیل نکنید: پدر و مادر گرامی توجه داشته باشند گفت وگویی سازنده است که در آن هر دو طرف به سمت تفکری متعالی حرکت کنند. تحمیل افکار و اهداف هرچند درست والدین به فرزند صحیح نیست و او را از اشراف و مطالعه درباره ی مسائل زندگی دور می سازد و از استقلال فکری محروم می کند. وظیفه ی والدین هدایت نگرش فرزندان به سوی صحیح ترین راه پرورش فضیلت های اخلاقی در آن هاست.

امام صادق (ع) می فرماید: «حق فرزند بر پدر سه چیز است؛ دایه و مربی خوب برایش انتخاب کند، نام خوبی برایش بگذارد و در تربیت او تلاش فراوان کند.» (بحار الانوار، ج75، ص236)