(! ديــالوگ هاى مانــدگار ! )

[αѕтer]

رویــا : اگـه اون تـونـسـتـه فـرامـوش كـنـه ... مـنـم مـیـتـونـم !

اسـتـاد : مـی بـیـنـی ؟ هـنـوزم دوسـش داری ... !

رویــا : از كـجـا مـعـلـوم ؟

اسـتـاد : از اونـجـا كـه هـنـوزم مـیـخـوای كـارایـی رو بـكـنـی كـه اون كـرده . . .


( شـب هـای روشـن - 1381 )

باباتو می شناختم! 

قدیما با آفتابه عرق میخورد،

حالا ” ضای ” والضالین نمازشو قد اتوبانِ قم میکشه!

[رئیس-داریوش ارجمند]

سیمیــن : پــدرت اصــلا میفهمه که تـــو پســـرشی؟

نـــادر : اون نمیدونــه مـــن پســـرشم ، ولی مـــن که میدونــم اون پـــــدرمه !


( جـــدایی نـــادر از سیمیــــن , اصغـــر فــرهـادی )

( پـرویـز پـرسـتـویـی - مـارمـولـکــ )






ساندرو:عقلتـو از دست دادی؟تو فقـط یه بچـه ای!

پسر بچه:یه بچه؟

من سیگار می کشم،مـَست میکنم،عـَربده می کشم،آدم هـم کشتـم،دزدی هـم کردم

من یه مـَـردَم!

[[b]city of God] [/b]


لــیــلا مــشــرقــی : سـلام !

خـیـلـی خـانـومـی کـه هـوای ِ شـهـرامـو داشـتـی آبـرو ریـزی نـکـردی ...

ســحــر : تـو خـیـلـی خـانـومـی کـه نـزائـیـده مـادر شـدی !



( دیالوگ ِ فـقـیـهـه سلـطـانـی و مـیـتـرا حـجـار در فـیـلـمِ صــورتــی )











تـوی ایـن مـمـلـکـت ، 

بــُـخـل ، حـسـادت و تـنـگــ نـظـری شـغـل ِ دومـه هـمـه ی مـردمـه ! ...



( دیـالـوگ ِ اسـتـاد عـزت الـلـه انـتـظـامـی در فـیـلـمِ خـانـه ای روی آب )






خسرو شکیبایی:من ادعـآیی ندارم!

ژاله علـو:همینم کم ادعـآیی نیست!

[روزی روزگاری]






وقتــی چـــهل ســالـــم بود یه پلکـــــــ زدم و دیـــدم نـــود ساله شــــدم

و تـــو هـــم همینــطـــور میشـــی و اون مــوقــع دیگــه نیســـتم

کـــه تولدتــــــ رو تبریکــــــ بگــــم 


پــس بهتـــــ هشــدار میـــدم پلکـــــ نــزنــی و پلکـــــ نــزنــی !


دخـتـر : بـابـا ... وقـتـی نـبـودی ، نــبــودنـت هــــــمـــه جـا بـود . . .




زن مـقـــدسـه ...

سـایـه ی بـالاسـرش بـایـد مــــَــــرد بـاشـه

نـه ایـنـکـه فـقـطـ نــــَــــر بـاشـه 





آپ میشود((:

---

ایـن دیـالـوگــ بـیـن ِ اردلان و رعـنـا در سـریـال ِ مــادرانــه سـت . 





اردلان : مـی خـوام هـر چـقـدر کـه ایـن چـنـد سـالـه درآوردمـو خـرج کـنـم ...

خـرج ِ کـثـافـتِ گـذشـتـــَــم کـنـم ... کـثـافـتـو خـرج ِ کـثـافـت کـنـم ... !

مـی خـوام بـدم بـه تـو ... مـی خـوام بـدم بـه اون پـسـره ... فــرزاد !

بــَـقـیـشــَــم آتـیـش بـزنـم تـا دیـگـه رو زانـــو راه نـرم ...

تـو مـی دونـی رو زانـــو راه رفـتـن یـنـی چـی ؟ مـی دونـی یـنـی چـی رعـنــا ؟!

رعــنــا : آره ... مـی دونـم ... 

اردلان : نـمـی دونـی ... نـمـی دونـی ...

رعــنــا : چـرا مـی دونـم ...

وقـتـی بـعـد ِ 18 ســ ــال بـفـهـمـی عـشـقـت ... شـوهـرت ... مــَــردِت ... هـیـچـوقـت عـاشـقـت نــبـوده ،

بـقـیـه ی زِنـدِگـیـو بـایـد رو زانـــوهـــات راه بـــِـری . . . اردلان !