شناسایی نقش چشمگیر تغییرات اپی ژنتیک در بروز دیابت نوع دو

[ERF@N]

محققان دانشگاه لوند سوئد دریافته‌اند که بیماران مبتلا به دیابت نوع دو دارای تغییرات اپی ژنیتیکی بر DNA خود هستند که در افراد سالم دیده نمی‌شود؛ این تغییرات اپِی ژنتیک بر تعداد زیادی از از ژن‌هایی که در کاهش تولید انسولین مشارکت دارند، دیده شده است.

تغییرات اپی ژنتیک در نتیجۀ دخالت عوامل محیطی و سبک زندگی رخ می‌دهد و می‌تواند عملکرد ژن ها را تحت تاثیر قرار دهد.

محققان با تحلیل سلول‌های تولید کننده انسولین در بیماران دیابتی و غیر دیابتی متوجه رخداد تغییرات اپی ژنتیک بر 800 ژن و بیان متفاوت بیش از 100 ژن شدند که می‌توانند در کاهش تولید انسولین سهیم باشند. کاهش تولید انسولین یکی از دلایل پنهان بروز دیابت نوع دو است.

به گفته محققان بعضی تغییرات اپی ژنتیک بر اثر بالا رفتن سن و افزایش شاخص توده بدنی رخ می‌دهد؛ بر خلاف ژن‌ها که نمی‌توانند دچار تغییر شوند، تغییرات اپی ژنتیک قابل بازگشت هستند.

نتایج اولیه این تحقیق چنین نشان می‌دهد که تغییرات اپی ژنتیک سهم چشمگیری را در بروز دیابت نوع دو ایفا می‌کنند و بنا براین همانطور که می‌توان با دارو، بیماری‌های ناشی از تغییرات اپی ژنتیک نظیر سرطان و صرع را به طور کارآمدتری درمان کرد، همین کار را نیز می‌توان برای درمان هرچه موثرتر دیابت انجام داد.