موزش از بین بردن ترس در طوطی ها

[Navisa.]

چرا برخی از طوطی ها میترسند؟
بسیاری از طوطی ها از هیچ چیز نمیترسند؛ حتی از مقابله با پرنده ی بزرگ جثه تر برای دفاع از قلمرو خودشان. اما برخی از پرندگان تقریبا از هر چیزی میترسند. حتی عبور سایه از روی دیوار باعث وحشت آنها میشود. در محیط خانگی و اسارت، طوطی ها اغلب با گاز گرفتن، کندن پر، تغییر حالت پرها و کوبیدن خود به قفس ترس خود را نشان میدهند.




در حالی که طوطی های جوان همه چیز را به سرعت فرا میگیرند، و میتوان به آنها یاد داد چگونه از محیط اطراف نهراسند، اما طوطی های پیرتری که خریداری میشوند، مخصوصا اگر به ترسیدن عادت کرده باشند، آموزش آنها و جلوگیری از وحشتشان کار سختی است و در واقع به این کار عادت کرده اند.

در هنگام ترس و وحشت، طوطی بر اساس غریزه یا فرار و یا حمله میکند. وقتی که پرنده از انسانی میترسد، برای مثال خود را به پایین قفس پرتاب میکند و یا گاز میگیرد. افراد همنشین طوطی در این مواقع وقتی پرنده را در شرایط بدی میبینند، از او دور میشوند. این رفتار باعث میشود طوطی همیشه فکر کند که برای فراری دادن شما، باید گاز بگیرد یا خود را از قفس پرتاب کند، و بدین ترتیب این رفتار اشتباه به یک عادت تبدیل میشود.

طوطی آسیب پذیر= طوطی ترسو
طوطی هایی که بارها و بارها پرشان قیچی میشود، یا طوطی هایی که در تجربه های اول پرواز به موانع محیط اطراف برخورد میکنند، در ذهنشان یک تجربه ی بد از پرواز بوجود می آید و به علت همین ممکن است تا همیشه از پرواز خودداری کنند و از این کار وحشت داشته باشند.

در این مواقع، برای پیشرفت اعتماد به نفس پرنده بهتر است همیشه در قفس باز باشد و یا پرنده از قفس بیرون باشد، تا خود به خود بر اثر دیدن فضای آزاد تحریک به پرواز بشود.همچنین برای طوطی های جوان و کم تجربه، قفس های بسیار بزرگ و نامناسب برای حرکت میتواند باعث افتادن های مکرر پرنده از بالای قفس بشود، و این کار نیز باعث آسیب پذیری بالا و ترس پرنده از فعالیت های گوناگون میشود.

طوطی غیر فعال = طوطی ترسو
طوطی هایی که دارای اسباب بازی های فراوان برای جویدن هستند، و به جای بازی های فعال و فکری مدت زیادی را به بازی با آنها می پردازند، دچار افزایش رفتارهای درونگرا و کاهش اعتماد به نفس و فعالیت میشوند؛ و همین نکته یکی از عوامل افزایش وحشت در پرندگان است. به علاوه رژیم غذایی محدود و نامناسب و خواب ناکافی، یا قرار گرفتن در قفس کوچک باعث بازگشت واکنش های ترس میشود.

آموزش از بین بردن ترس در طوطی ها
مانند دیگر برنامه هایی که برای آموزش رفتارهای درست به پرندگان است، هدف ما این است که رفتار ناخواسته و غلط (ترسیدن) را با رفتاری که تحت نظر خود ما ایجاد شده است جایگزین کنیم. برنامه رفتاری معمولی شامل سه بخش است:

ارزیابی: ارزیابی و تعیین کردن مشکل.
تنظیم و مطابق کردن: ایجاد پاسخ های مختلف با استفاده از تحریک کننده های مختلف. گاهی اوقات اصل و پایه های رفتار با هم مطابق اند، گاهی اوقات متفاوت.
تقویت: پاداش دادن به رفتارهای جدید و صحیح برای اینکه این رفتارها همیشگی و مطلق شوند.
البته شاید لازم باشد که تغییرات کوچکی در برنامه ی مربوط به هر طوطی ایجاد کرد تا نتیجه بخش باشد. گاهی اوقات ممکن است چرخه های متعددی از ارزیابی، تنظیم و تقویت لازم باشد تا نتیجه ی خوبی به ارمغان بیاورد. با این حال، در بسیاری از موارد، رفتار ترس را می توان با موفقیت با رفتارهای دیگر جایگزین کرد.

الگودهی زودهنگام = تعاملات اجتماعی
علاوه بر امنیت، محیط مهیج و تحریک کننده، و الگودهی زودهنگام به پرنده توسط صاحبش موجب فعل و انفعالات اجتماعی میشود، از جمله وقتی طوطی را در هنگام ترس در حوله ای قرار دهیم که ترسش فرو ریزد، او متوجه میشود که همیشه باید برای فرار از ترس در آن حوله قرار گیرد و این رفتار در او الگودهی شده است.

برخی از طوطی ها تماس فیزیکی با انسان را تحمل نمی کنند و از آن ترس دارند. الگوی این پرندگان با بازی های چشم، بازی های زبان و بدن و انواع دیگر از بازی های مجهول است. حماقت نکردن در این مورد و بازیها خیلی مهم است تا پرنده اشتباه منظور را متوجه نشود و نترسد.

بازی های چشم عبارتند از: چشمک زدن، زیرچشمی نگاه کردن یا همیشه یک چشم بسته.

بازی های زبان بدن عبارتند از: خم شدن و یا گرفتن سر خود، پنهان کردن دست، پنهان کردن چهره، نگاه نکردن به پرنده به طور مستقیم، ایستادن بدون حرکت در یکجا یا تقلید از حرکات پرنده.
بازی های صدا عبارتند از: تقلید، ضربه زدن به اشیای سراسر اتاق و تکرار کلماتی مانند "نه".



بازی های تعاملی دیگر مانند انداختن اسباب بازیها و اشیا برای او و بازگرداندنش، اجازه دادن به پرنده برای سرقت وسایلی مانند دکمه، دادن غذاهای انسانی ای که به آنها علاقه مند است نیز وجود دارند. همه ی این بازیها باعث میشود بدون ترساندن به پرنده الگوهای مختلف داد.

مانند یک انسان اجتماعی، پرندگان و حیوانات نیز علاقه دارند که نوازش شوند و به آنها ابراز محبت بشود و برای همین شما باید همیشه به او ابراز علاقه کنید. این کار باعث میشود که پرنده برای جلب توجه شما و نوازش شدن، کمی اجتماعی شود و دیگر نترسد.

تجربه های جدید = ترس کمتر پرنده
بیرون آوردن پرنده از قفس و گردش باعث میشود پرنده نسبت به محیط های نا آشنا در کنار افراد آشنا ترس کمتری داشته باشد. حتی روی دست گرفتن طوطی و بردن او به محل های نزدیک میتواند ترس او را بهبود ببخشد. حتی اگر پرنده از محل زندگی (قفس) خود بیرون نمی آید نیز این کار لازم است. پرنده شما از محیط های جدید لذت میبرد، و تجارب پیشرفته ای بدست می آورد و وقتی که به محل زندگی خود برمیگردد احساس امنیتش نسبت به اطراف بهبودی خواهد یافت.

گسترش رابطه به طور مطمئن حتی با یک انسان جدید نیز میتواند یک پرنده ی هراسان را آرامتر کند و او پس از آن ممکن است اعتماد به نفس بیشتری در کارهای خود داشته باشد و از چیزی نترسد.
ترس و بی اعتماد به نفسی در صاحب طوطی ها بسیار منزجر کننده و ناراحت کننده است. گاهی اوقات آنها در آموزش پرنده موفق نمیشوند و دچار بی اعتماد به نفسی میشوند. در نتیجه خود را سرزنش میکنند. باید بدانید که سرزنش کردن فایده ای ندارد.

حتی اگر موفق نشدید حس ترس و خجالت پرنده را از بین ببرید میتوانید باز هم به این حس پرنده ی خود احترام بگذارید. باید بدانید که خجالتی بودن عضوی از اخلاقیات حیوانات خانگی است. شما با وجود خجالتی بودنش باز هم میتوانید او را دوست داشته باشید.