بازی آنلاین
آپلود عکس
29-08-2014، 23:35
سیب‌زمینی‌خورها (به هلندی: De Aardappeleters) یکی از اولین آثار برجستهٔ نقاش مشهور هلندی، ونسان ون گوگ است که در سال ۱۸۸۵ خلق شده‌است.
این اثر به این دلیل دارای اهمیت زیادی می‌باشد که نخستین تلاش و تجربهٔ ونسانِ سر تا پا شور و شوق بود، تا خود را به دنیای هنری اروپای اواخر قرن نوزدهم میلادی و دوران اوج امپرسیونیسم اثبات کند. تلاشی که پس از پنج سال مطالعه و خلق ده‌ها طرح و الگو و آثار مشابه، همچون اثر نیمه تمام حفاران سیب زمینی در ۱۸۸۳، این بار به نتیجه رسید.
نامه ون گوگ
ون گوگ این اثر را در پاسخ به کمک‌ها و حمایت‌های برادرش تئو به عنوان یک شاهکار هنری برای او فرستاد. اما این اثر که تمام امیدها و آرزوهای نقاش جوان در آن نهفته بود، خیلی کمتر از آن چیزی که انتظارش را داشت به موفقیت رسید.
این اثر تا قبل از خودکشی ون گوگ در سال ۱۸۹۰ در هیچ نمایشگاهی در پاریس به نمایش گذاشته نشد و علی‌رغم درخواست‌های مکرر وی از برادرش، تئو آن را به دوراند روئل دلال آثار هنری‌ای که دوست وی بود، نشان نداد.
ون گوگ در نامه‌ای که همراه این اثر برای برادرش فرستاد، در مورد سیب‌زمینی‌خورها گفته بود:
«من تلاشم را کرده‌ام که تأکید کنم، این آدم‌هایی که در نور چراغ مشغول خوردن سیب زمینی هستند، با همان دستانی که در ظرف‌ها گذاشته‌اند، زمین را کنده‌اند و بنا بر این، این تابلو از کار سخت و اینکه چگونه غذایشان را بدست می‌آورند سخن می‌گوید.»
قصد من این بود که تأثیری از یک روش زندگی کاملاً متفاوت با زندگی ما انسان‌های متمدن را نشان بدهم.
نقد اثر
در اینجا ما شاهدیم که ون گوگ زندگی ساده‌ای را می ستاید که اساسش رابطه مستقیم با طبیعت است، و همچنین در ارزش‌های برژوازی و مدرنیتهٔ شهری تردید می‌کند.
سر مشق‌های هنری او شامل ژان فرانسیس میله که تصاویر شگفت انگیز او از روستاییان در اثار ون گوگ منعکس شده است و همچنین همشهری اورامبرانداست که این عصرانه محقر معمولی را در هاله‌ای از تقدیس پیچیده است.
چیزی که این تصویر را متمایز می‌کند سادگی تکنیک ون گوگ است که به اثر یک حالت ناپختگی می‌دهد و همزمان به روستاییان یک حیاط طبیعی پر جوش و خروش می‌بخشد و تمایل و شوق مهار نشدنی هنرمند را به موضوعش نشان می‌دهد.
دست و انگشتان زمخت، چهره‌های چروکیده برجسته، تاهای پر از چین لباس‌ها، تیرهای سقف که بیرون زده است، یک ساعت دیواری و یک نقاشی از به صلیب کشیدن مسیح، که بیشتر به نظر می‌رسد به دیوار کوبیده شده باشد تا اینکه آویزان شده باشد، همه چیز در تصویر منجر شده است-با وجود آرامش این صحنه، کارگران خسته که عصرانهٔ ساده خود را می‌خورند، حالتی نورانی دارند. نشان‌های دستخوش هیجان ون گوگ که شور و اشتیاق بی وصف او را القا می‌کند، حضور فیزیکی پر رنگ روستاییان را تقویت می‌کند.
مکان نگهداری
این اثر هم‌اکنون در موزه ون گوگ در شهر آمستردام هلند نگهداری می‌شود.
منبع :
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D8%A8%E2%80%8C%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C%E2%80%8C%D8%AE%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7
این اثر به این دلیل دارای اهمیت زیادی می‌باشد که نخستین تلاش و تجربهٔ ونسانِ سر تا پا شور و شوق بود، تا خود را به دنیای هنری اروپای اواخر قرن نوزدهم میلادی و دوران اوج امپرسیونیسم اثبات کند. تلاشی که پس از پنج سال مطالعه و خلق ده‌ها طرح و الگو و آثار مشابه، همچون اثر نیمه تمام حفاران سیب زمینی در ۱۸۸۳، این بار به نتیجه رسید.
نامه ون گوگ
ون گوگ این اثر را در پاسخ به کمک‌ها و حمایت‌های برادرش تئو به عنوان یک شاهکار هنری برای او فرستاد. اما این اثر که تمام امیدها و آرزوهای نقاش جوان در آن نهفته بود، خیلی کمتر از آن چیزی که انتظارش را داشت به موفقیت رسید.
این اثر تا قبل از خودکشی ون گوگ در سال ۱۸۹۰ در هیچ نمایشگاهی در پاریس به نمایش گذاشته نشد و علی‌رغم درخواست‌های مکرر وی از برادرش، تئو آن را به دوراند روئل دلال آثار هنری‌ای که دوست وی بود، نشان نداد.
ون گوگ در نامه‌ای که همراه این اثر برای برادرش فرستاد، در مورد سیب‌زمینی‌خورها گفته بود:
«من تلاشم را کرده‌ام که تأکید کنم، این آدم‌هایی که در نور چراغ مشغول خوردن سیب زمینی هستند، با همان دستانی که در ظرف‌ها گذاشته‌اند، زمین را کنده‌اند و بنا بر این، این تابلو از کار سخت و اینکه چگونه غذایشان را بدست می‌آورند سخن می‌گوید.»
قصد من این بود که تأثیری از یک روش زندگی کاملاً متفاوت با زندگی ما انسان‌های متمدن را نشان بدهم.
نقد اثر
در اینجا ما شاهدیم که ون گوگ زندگی ساده‌ای را می ستاید که اساسش رابطه مستقیم با طبیعت است، و همچنین در ارزش‌های برژوازی و مدرنیتهٔ شهری تردید می‌کند.
سر مشق‌های هنری او شامل ژان فرانسیس میله که تصاویر شگفت انگیز او از روستاییان در اثار ون گوگ منعکس شده است و همچنین همشهری اورامبرانداست که این عصرانه محقر معمولی را در هاله‌ای از تقدیس پیچیده است.
چیزی که این تصویر را متمایز می‌کند سادگی تکنیک ون گوگ است که به اثر یک حالت ناپختگی می‌دهد و همزمان به روستاییان یک حیاط طبیعی پر جوش و خروش می‌بخشد و تمایل و شوق مهار نشدنی هنرمند را به موضوعش نشان می‌دهد.
دست و انگشتان زمخت، چهره‌های چروکیده برجسته، تاهای پر از چین لباس‌ها، تیرهای سقف که بیرون زده است، یک ساعت دیواری و یک نقاشی از به صلیب کشیدن مسیح، که بیشتر به نظر می‌رسد به دیوار کوبیده شده باشد تا اینکه آویزان شده باشد، همه چیز در تصویر منجر شده است-با وجود آرامش این صحنه، کارگران خسته که عصرانهٔ ساده خود را می‌خورند، حالتی نورانی دارند. نشان‌های دستخوش هیجان ون گوگ که شور و اشتیاق بی وصف او را القا می‌کند، حضور فیزیکی پر رنگ روستاییان را تقویت می‌کند.
مکان نگهداری
این اثر هم‌اکنون در موزه ون گوگ در شهر آمستردام هلند نگهداری می‌شود.
منبع :
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D8%A8%E2%80%8C%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C%E2%80%8C%D8%AE%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
