بازی آنلاین
آپلود عکس
18-08-2014، 15:39
آسیب آرنج تنیس بازان : عبارت است از التهاب و درد قسمت خارجی آرنج. این بیماری عضلات،تاندون ها و اپی کندیل هادیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
(یک برجستگی استخوانی در سطح خارجی آرنج که در آنجا عضلات ساعد به استخوان بازو می‌چسبند) آرنج را درگیر می‌کند.بیشتر بزرگسالان بالای سی سال که به ورزش تنیس به صورت مداوم می پردازند، مکانیک ها، نجارها مبتلا می شوند.
(یک برجستگی استخوانی در سطح خارجی آرنج که در آنجا عضلات ساعد به استخوان بازو می‌چسبند) آرنج را درگیر می‌کند.بیشتر بزرگسالان بالای سی سال که به ورزش تنیس به صورت مداوم می پردازند، مکانیک ها، نجارها مبتلا می شوند.
علایم بیماری
درد و حساسیت به لمس در اپی‌کوندیل، مشت ضعیف و درد هنگام مشت کردن، درد در هنگام حرکات پیچشی دست یا بازو مثلاً حین استفاده از پیچ‌گوشتی یا بازی تنیس . در رادیوگرافی نکته خاصی مشهود نیست .
علل
پارگی نسبی تاندون یا کشیده شدن تاندون روی استخوان به علت : استرس مکرر مزمن بر بافت‌هایی که عضلات ساعد را به ناحیه آرنج وصل می کنند.کشیدگی ناگهانی ساعد.
عوامل تشدید کننده بیماری
شغل‌هایی که مستلزم حرکات شدید یا مکرر ساعد باشند مثل مکانیکی یا درودگری شرکت در ورزش‌هایی که مستلزم حرکات شدید یا مکرر ساعد باشند مثل تنیس وضعیت فیزیکی نامناسب
پیشگیری
تا وقتی که در شرایط عالی قرار بگیرید یعنی اثری از درد احساس نشود، ورزش‌هایی مثل تنیس را به مدت طولانی انجام ندهید.راکت‌های تنیس می توانند آرنج تنیس‌بازان را بدتر کنند. انتخاب اندازه یا نوع متفاوت ( بزرگتر ، قابل انعطاف‌تر ، دسته بزرگتر ) ممکن است کمک کننده باشد.اگر به تازگی یادگیری تنیس را آغاز کرده‌اید، از فرد متخصص کمک بگیرید. روش و وضعیت قرارگیری در پیشگیری از آسیب‌ها مهم هستند.برای افزایش تدریجی قدرت خود، از تمرینات وضعیت دهنده ساعد استفاده کنید.قبل از شرکت در ورزش‌ها به ویژه رقابت‌ها، به آهستگی و به‌طور کامل خود را گرم کنید.
عواقب مورد انتظار
عواقب مورد انتظار
معمولاً قابل‌علاج است اما درمان ممکن است 6-3 ماه زمان ببرد.
عوارض احتمالی
پارگی کامل رباط که برای ترمیم نیازمند جراحی است
درمان
برای بیماران کمپرس گرم یا سرد موضعی، فیزیوتراپی، محدود کردن و آویزان کردن دست مبتلا به مدت سه تا هشت هفته بسته به شدت درگیری و کاهش فعالیت حداقل برای مدت یک ماه تجویز می‌شود . استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی ( مانند بروفن، ناپروکسن و غیره ) و تزریق موضعی کورتون یا بی حس کننده در محل درگیر از سایر روش های درمانی و مداخله ای هستند . جراحی در موارد نادری مانند از بین رفتن کامل رباط لازم می‌شود
اصول کلی
آزمون های تشخیصی معمولاً لازم نیستند .رادیوگرافی معمولاً همیشه منفی است.برای تسکین درد از گرما یا یخ استفاده کنید. از پوشش‌های مرطوب و گرم، لامپ گرمادهنده ، کمپرس سرد یا کیسه یخ (هر کدام مؤثرتر به نظر برسد) استفاده کنید.ممکن است درمان‌های دیامتری، فراصوت یا ماساژ دریافت کنید این موارد به تسکین سریع‌تر علایم و بهبودی کمک می کند.
فاز اول درمان
کاهش التهاب و درد ، تسریع بهبودی بافت و به تعویق انداختن آتروفی عضله می باشد. در طی مرحله حاد آسیب خود ، اعم آرنج از داخلی و یا خارجی، پیروی از اصل الزامی است(RICE)
فاز دوم درمان
انعطاف پذیری، قدرت ، استقامت، فعالیت های کاربردی را افزایش دهید.
فاز سوم
با خم کردن آرنج و حمایت مچ تمرینات زیر را انجام دهید.
ماساژ درمانی
ممکن است مجبور باشید برای بی حرکت کردن آرنج از یک اسپلینت ساعد استفاده کنید. در زمان استفاده از اسپلینت، ورزش زیر را ۴-۳ بار در روز انجام دهید:
بازوهای خود را بکشید؛ مچ دست خود را خم کنید؛ سپس پشت دست خود را روی یک دیوار فشار دهید. آن را به مدت یک دقیقه نگه دارید.در صورت شکست سایر روش‌های درمانی ممکن است آزاد کردن تاندون در اپی کوندیل با جراحی لازم باشد.استفاده از تسمه آرنج تنیس‌بازان را هنگام از سرگیری فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری طبیعی پس از درمان مدنظر قرار دهید.
داروها
داروهای ضد التهاب غیراستروییدی برای کاهش التهاب.تزریق بی حس کننده‌ها یا داروهای کورتیزونی. کورتیزون التهاب را کاهش می دهد و بی حس کننده‌ها موقتاً درد را تسکین می دهند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا زمان محو علایم، فعالیتی را که باعث ایجاد آرنج تنیس‌بازان بوده است را تکرار نکنید. سپس به تدریج پس از قرار گرفتن در شرایط مناسب عضو آسیب دیده، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری طبیعی خود را از سر بگیرید.
برنامه تمرینی
برنامه تقویت عضلانی در آرنج تنیس بازان برای اولین بار توسط ارنست جانسون ارائه شد. این برنامه شامل ۱۰ تکرار حداکثری انقباض کانستریک و اکسنتریک در جهت کشیدگی مچ دست در دو وضعیت مختلف است.
دلیل استفاده از چنین تمریناتی این است که استرس وارده بر محل چسپندگی عضله اکستانسورکارپی رادیالیس برویس حین ورزش های مقاومتی اکسنتریک و کانسنتریک باعث تولید و افزایش میزان کلاژن در ناحیه اتصال عضله شده و در نتیجه درد از بین می رود. کشش ایجاد شده در حین تمرینات اکسنتریک این امکان را می دهد تا فیبرهای جدیدی در واحد عضلانی- تاندونی تشکیل شود که نسبت به آسیب مقاوم تر هستند.
هر دو نوع انقباض کانسنتریک ( درونگرا) و اکسنتریک (برونگرا) باعث افزایش قدرت عضله می شود اما تاثیر اکسنتریک بیشتر است. فرض بر این است که تنها انقباضات اکسنتریک می توانند به میزان کافی فشارلازم را برایی تشکیل التهاب بافتی در ساختار عضلانی- تاندونی تولید کنند که این موضوع امکان تطابق پذیری با افزایش فشار را می دهد. این انقباضات قوی اغلب باعث دردناک شدن و احتمال آسیب به عضله می شود. بر این اساس اضافه کردن انقباضات کانسنتریک ، فشار عضلانی را کاهش داده و به این ترتیب دردناکی و آسیب عضلانی را به حداقل می رساند.
بر اساس برنامه دای که اخیرا ارائه شدن تمرینات در دو وضعیت آرنج اجرا می شود. وضعیت۹۰ درجه آرنج که اکستانسور کارپی رادیالیس برویس را از اکستانسور کارپی رادیالیس لونگوس جدا می کند. وضعیت آرنج ۱۸۰ درجه که این حالت دارای اهمیت است زیرا عضلات اکستانسور بیشتر تحت فشار قرار گرفته و منجر به استرس بیشتر بر تاندون طی انجام تمرین می شود.
برنامه درمانی کانسنتریک و اکسنتریک که اشاره ای به آن شد ارزان ، راحت و موثر است . بیمارانی که از این رژیم استفاده می کنند باید ظرفیت تحمل درد را داشته باشند.البته باید به بیماران آگاهی را داد که حین انجام تمرینات درد خواهند داشت همچنین این بیماران باید به گونه ای راهنمایی شوند که قادر باشند بدون آسیب دیدگی این تمرینات را در منزل انجام دهند.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
