آشنایی با پیشرانه Pratt & Whitney F119 قلب تپنده F-22

[τοxικ]

این موتور با در اختیارداشتن تراستی برابر 160 کیلونیوتن یکی از قدرتمند ترین پیشرانه های هم رده خویش بوده و میتواند هواپیمای F-22 را در پروازهای کروز به سرعتی بیش از 1.5 ماخ برساند.این پیشرانه از تکنولوژی تغیر مسیر رانش دو بعدی نیز بهره میبرد.این تکنولوژی این امکان را به رپتو میدهد تا خروجی هایش را تا ±20° به بالا و پیایین منحرف کند.از این موتور مشتقاتی با نام F-135 با نیروی رانش حدود 180 کیلونیوتن نیز برای استفاده در جنگنده F-35 JFS ساخته شد.

این موتور از کمترین تعداد قطعات استفاده میکند و حدود 40% نسبت به سایر پیشرانه ها قطعات کمتری دارد.این ویژگی مثبت باعث بالا رفتن عمر مفید موتور و افزایش فواصل بین تعمیرات اساسی موتور و نیز کاهش دردسر های تعمیراتی میشود.در حال حاضر بر روی کاغذ رپتور کم سرعت ترین هواپیمای امروزی است.اما نباید فراموش کنیم که رپتور میتواند بدون پس سوز،سرعت بالایی گرفته و بدون نگرانی از پایان سوخت، ماموریت های محوله را انجام دهد.در این موتور از ديسك هاي تيفه اي پیشرفته و کمپرسور محوری جریانی مدرن استفاده شده است که ثبات تراکم بالایی دارد همچنین تمامی کنترل های پیشرانه در تمام شرايط پرواز توسط کامپیوتر کنترل میشود.

ویژگی های عمومی:
نوع: توربوفن - سونیک 
طول: 5.1 متر 
قطر: 1 متر 
وزن خشک: 3.900 پوند

اجزای سازنده: 
کمپرسور: دو تکه ای - دور معکوس - کمپرسور محوری جریانی - ضریب منظر پایین 
توربین: محوری جریانی - دور معکوس 
نازل تغیر رانش: دو بعدی واگرا / همگرا

کارایی: 
حداکثر تراست: 160 کیلونیوتن با پس سوز 
نسبت رانش به وزن: 9:1

---