« گفتگــوی آزاد نسخه » 173

[Aiden Pearce]

كجاست اي يار اغوشه تو/كجاست اي يار اغوشه تومن سخت را زبان تو بايد به اين زخم ها دسته تو شايد باشد مرهمي/باشد مرهمي
جهان در جدالو حاله منو اشك هاي نيمه شب
و تسكين اين بغض با ياده تو شايد كمييييييي
كسي جز تو از دردهاي درون من اگاه نيست
كسي جز تو چون براي زمان بزنگاه نيست
تو باشي پريشانم پيشه تو.تو نفي حجابي عريانم پيش تو
كجاست اي يار اغوش تو
كجاست اي يار اغوش تو
كجاست اي يار اغوش تو
كجاست اي يار اغوش تو
تو شوره شعوره غروره حضوره عميق باوري
تو به شكلي عجيب و غريبانه در مسلخ من ياوري
تو به اندازه ي بودن مني
تو حس ناب شعر خواندني
تو توانايي ساده بودني
تو دليل محكم خوب مردني
كجاست اي يار اغوش تو
كجاست اي يار اغوش تو
كجاست اي يار اغوش تو
كجاست اي يار اغوش تو
:|

کپی پیست 

خــودت به این کشف مهم رسیدی یآ کمکت کــردن پــسرم??!

.ــ.

هیچی نمی گم |: