✘ یــ ـ ـ ــڪ لحـــظـ ـ ـہ [ نعــشگـ ـ ـ ـے ] ✘

[Ƥαяℓσนʂ ϱiяℓ]

بـــاد


چه آســان بادبادکــــــــــــــ ِ رویـــاهـایم را


با خـود بـــُــــــــــــــــــــــــــرد


بــــاران


چه بــی محــابا سنگـــــــــــــــــ فــرش ِ


خاطـــره هایم را شـُسـت


و ایـن ابرها


چه بـــی رحمـــــــ ـــــــ ـــــــ ــــانه لحظــه هایم را بــارانی کـردند


دیگــر هـزار ذکــر و دعــا


نه می توانـــد


فرصـــت های ِ از دســت رفتـــــــــــه ام را برگردانــد


و نــه


ایـن \" مــــن \" را به مــن بـــودنش !!!


خستـــــــه ام ...


از حــال ِ دلــــــم


از آه هــــای ِ هـر روزه ام


از نالــــه های ِ خمـــــوشم


از بغـــــــــــــ ـــــــــــ ــــــــــــض های ِ نشکستـــه ام


از اشکــــ هایی که گـــوشه ی چشمـم خشــک می شونــد


و دیگــر بر روی ِ گونــه هایم نمی ریـزنـد


از تکــرار ِ روزهـــای ِ تکـــراری


از روزهــای ِ خــوبی که نمی آینـــد


از ایـن همــه بلاتکلیفـــی


سـَرگردانـــم ...


در ســـرابی از گذشتــه و حـــال


و آینـــده ای که مبهـــم اسـت


دلـــــــم تنگـــــــــ اسـت


بـرای ِ خـــودم


بـرای ِ روزهــای خوشــی که بـی هیــچ دلیلـی می خندیـــدم


بـرای ِ واژه هــایی که با احسـاس مـن


جـان می گرفتنـــــــــد


بـرای احســاسی که


قلــم می شـد در دستــانم


و می رقصیــد در دفتــر شعــرم


بـرای ِعاشقــانه هایی که می ســــرودم


و با مـــوسیقی ِ اصــوات ِ پسرانه ام


خـط به خطـش را با صـدای ِ بلنـــد برای ِ دلــم فریـــاد می کشیــدم


بـرای ِ بـــاورهایم


بــــــــــــــــاورهایی که امـروز تمــامشان نابـــــود شدنـد


بـرای ِ دلــم


که تنهـــــاست


بـرای ِ روزهــای ِ جوانـــی ام


که هیــچ کدامشــان آن گونــه که می خـــواستم نگـذشـت


دلـــم گرفتــه اسـت


از دنیــا


از آدم هــا


از خیــال هایی که خیــال مـانـد


از رویـــاهـایی که به حقیقـــت نپیــوست


از آرزوهـــایی که بـَر بــاد رفــت


از خـــودم


از حمـــاقت های ِ احمقـــ ـ ـــانه ام


از اعتمــ ـادهایی که از دسـت رفــــــــت


از \" مـن \" ی که مُــرد


از ایـن \" مــن \" ی که بیهــوده نفـس می کشــد


از زیستنــی که نمی خواهـَمـَش و از مرگــی که می خواهـَمـَش


خدایــا ...!


مـن دیگــر بریـــده ام


کـــــــم آورده ام


دیگـر نه حوصلــه ی دنیــایت را دارم


نه آدم هـــایت را


و نه حتـی خــودم را ...


آدم گـریــز شــده ام


گوشـــه نشیـن


این روزهــا دیگـر خـودم نیستــم


دیگــر از آن پسرکــــــــ مغـــرور چیـزی نمــانده است


دنیــایت سخـــت بـَر مـن بی وفـــایی کـرد


از مـن پسرکی ساختــه


ســــــَــــرد


گوشــه گیـــر


و بـی احســــاس


پاکـــــــــــــــ بــودن و پاکـــ مــاندن


مهربــان بــودن و مهربــانی کــردن


صداقـــت داشتــن و وفـــادار ماندن


و انسـان بــودن و انســان گــونه زندگــی کــردن


در ایـن دنیـا تـــاوان دارد


و مـن تاوانــش را با بـــی احســـاس شدنـم


با قلــب زخمــــی ام


پــــــــَــس دادم


خدایـــا...!


دیگـــر بـــــَــس اسـت


تمـ ـــ ــــ ـــ ـــ ــ ـــامش کــن ...