✘ یــ ـ ـ ــڪ لحـــظـ ـ ـہ [ نعــشگـ ـ ـ ـے ] ✘

[Ƥαяℓσนʂ ϱiяℓ]

هر چه انسان تر باشیم زخم ها عمیق تر خواهد بود...

هر چه بیشتر دوست بداریم... بیشتر غصه خواهیم خورد...

شادی ها لحظه ای و گذرا هستند...

شاید خاطرات بعضی از آنها تا ابد در یاد بماند...

اما رنج ها داستانش فرق می کند...

و ما هر روز با آنها زندگی می کنیم....

انگار که این خاصیت انسان بودن است..





زخــمــی کــه روایــتــگـــر "دردی" بــاشـــد

بــا چــســب نــمــیــتـــوان دهــانــش را بــســت ... !!






دلم شور میزند
میترسم صبح که بیدار میشوم
از قاب عکست هم رفته باشی





شایَد بُزُرگــ تَرینـــ اِشتِباهِ زِندِگیمـــ

اینــ بوده کِه

بَضیارو قاطی آدَمـــ حِساب کَردَمــ

کِه تو طَویلَمــ راشونــ نِمیدادَنــــ [!]





بَدبَختیـــ یَنی

کِرِمِ زِدِ آفتابِ رَنگِ بِژِت

تو کیفِت کِه کُلیــــ وَسیلِه داری

بِتِرِکِه -ــــــــ-

بَدبَختی اَز اینـــ بَدتَر [?؟]




ـآره بی ریامــ [!]

ریا نَشِه آرِزویِ خِیلیامـــ [!]





زَمینــ هَرچِقَدَمـــ بُزُرگ باشیـــ...

بازَمـــ زیرِ پایِ منیــــ.....




سَلامتیِ اونــُ یارِشـــ..

مَنو یادِشــــ...

هِــه نــَه اونــُ یارِشـــ...

مَنو رِفیقـــ فابِشـــ...






آقا مَن بِینِ ذوتآ پِسَر بُزُرگـ شُدَمـ..!

رَفتارا و کارا و تیریپَمَمــ مِثــِ‌ پِسَراســ..!

مُمکِنه دَر آیَنده لاشــی بِشَمـ عآیآ...؟؟





مآ اِنقَد کـِه اَز کارنامِه می تَرسیمـ

اَز نامه ی اَعمالِمون نَخواهیمـ تَرسید





وآسـ مَنـ ' خواستَن ' یَنی ' داشتَن '.. !

پَسـ اَگه ' نَدارَمِت ' یَنی ' نَخواستَمِت ' .. !






یادَم نیس بَچـه بودَم چه آرِزوهایی داشتَـم
اَما یادَمه اینی کـه اَلان هَسَم
آرِزویِ بَچِگیام نَبـــوده







بِه سَلامتیِ جایِ ریمِل رویِ شونه

نَه جایِ رُژ لَبــ رویِ یَقه

کِه تَفاوُتِش زَمینـ تا آسِمونِهـ