[ لـَبـخـَـツ ـنـد ]

[Ƥαяℓσนʂ ϱiяℓ]

آבم هـآ خیلی ســـرב شده انــב....

نــگــآه هــآیـــشــآטּحـــرفــهــآیـــشـــآטּ

هـمـﮧ بـوﮯ سـرבـﮯ مـیـבهـב عــشــقـ دیگر بـﮯ مـعـنـآسـتــ

فـقط محـبـتشـآטּ ایـטּ اسـتـ ڪـﮧ

بـرآﮯ زخـمـ هآیـتـ نمــڪـבآטּ مـﮯ آورنـב

هـمـیـטּ







ســــ ـــ ـــخت است ...

سخت است درک کردن

دخــــ ـــــتری که غــ ـــم هایـــــ ـش را

خودش میـــ ــداند و دلش ...

که همه تنـــ ـــــ ـــــها لبــــخـــندهایش را میبینند ؛

که حســــ ــــــ ـــــرت میـــــخورند

بـــخاطر شاد بودنــــ ــــ ـــش ...

بخاطر خنده هایـــــــ ــــــــ ــــش ...

... و هیــــــ ـــــــــ ــــــچکس

جز همان دختـــــ ـــــر نمیــ ـــداند چقدر تنهاســ ـــــت ...

که چقدر میـــــــــ ـــــــ ـــــترسد ...

از باخـــــــــ ــــــــتن ...

از اعتــــ ــــــ ــــــمادِ بی حاصلش ...

از یــــــ ـــــــــ ــــــخ زدن احساس و قلبــــــ ـــــــ ــــش ...

از زندگــــــ ـــــــــــ ــــــی ...








صــداے مــا رو از پــشـت شـــیـشــﮧ ے مـــانــیـتـور مــے شـنـویـد

مـــانــیـتـورے ڪــﮧ الـاטּ ، פֿـــیـلـیـا پــشـتـش بــغـض دارטּ

مـــانــیـتـورے ڪــﮧ الـاטּ ، פֿـــیـلـیـا دسـتـشـوטּ زیــر چـونـشـونـــﮧ

در ضـــمــטּ ،پــشـت هــمـیــــטּ مـــانــیـتـور هــم פֿـــیـلـیــا دلــشـوטּ گــرفـتــﮧ!





گآهی دِلــَت نــِمیخوآهــَد . . .؛

دیــروز رآ بِه یآد بــیآوَری . . .؛

اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری . . .!!!
...
وَ حآل هــَم کِه . . .؛

گآهی فــَقــَط دِلــَت میخوآهــَد . . .؛

زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری . . .؛

وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِه می شــِنآسی . . .؛

بــِنـِشینی وَ فــَقــَط نــِگآه کــُنی . . .!!!

گآهی دِلگــیری . . . ؛

شآیــَد اَز خودَت . . .؛
شآیــَد . . !








حسـ ـ ـ ــ ـرت یعـ ـنے روبـ ـرویـ ـم نشـ ـسته اے
و...
بـ ـاز خیـ ـسے چـ ـشمانم را آن دسـ ـتمال خـ ـشک و بے احـ ـساس پاک

میکنـ ـد.